LUCKWALDT FRIEDRICH KARL, profesor Technische Hochschule Danzig
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: MrGl}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
(nowe_hasło_11.2017) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: MrGl}} | + | '''FRIEDRICH KARL LUCKWALDT''' (25 XI 187 Szczecin – październik 1945 Rostok, po przesiedleniu z Gdańska), pedagog. Syn kupca. W latach 1884–1893 był uczniem szczecińskiego gimnazjum Königliches Marienstiftsgymnasium. Od 1893 roku studiował filologię germańską, od 1894 historię na uniwersytetach w Berlinie, Heidelbergu, Tybindze, Wiedniu i Getyndze. W 1897 roku uzyskał w Bonn doktorat z filozofii. Od 1900 roku (po habilitacji) był docentem na tamtejszym uniwersytecie. W maju 1907 został profesorem i kierownikiem katedry historii [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG| Technische Hochschule Danzig]]. Był między innymi promotorem rozprawy doktorskiej [[BRÄMER CHARLOTTE| Charlotty Brämer]]. Autor publikacji dotyczących historii i polityki światowej (ukazujących się w reprintach również obecnie), takich jak ''Deutschland. Russland. Polen'' (1929), ''Österreich und die Anfänge des Befreiungskrieges von 1813'' (1898), ''Geschichte der Vereinigten Staaten von Amerika'' (1920; tłumaczona także na język angielski, wydana w USA), ''Politische Geschichte des Weltkrieges'' (1919–1922).<BR/><BR/> |
| − | [[Category: | + | Po 1907 roku był członkiem jednej z niemiecko-liberalnych partii w Gdańsku, po 1920 – prezesem gdańskiego oddziału stowarzyszenia niemieckich historyków. W 1935 roku przeszedł na emeryturę. Kawaler. Mieszkał przy Rennerstiftsgasse 3 (ul. Gdyńskich Kosynierów). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 12:31, 30 lis 2017
FRIEDRICH KARL LUCKWALDT (25 XI 187 Szczecin – październik 1945 Rostok, po przesiedleniu z Gdańska), pedagog. Syn kupca. W latach 1884–1893 był uczniem szczecińskiego gimnazjum Königliches Marienstiftsgymnasium. Od 1893 roku studiował filologię germańską, od 1894 historię na uniwersytetach w Berlinie, Heidelbergu, Tybindze, Wiedniu i Getyndze. W 1897 roku uzyskał w Bonn doktorat z filozofii. Od 1900 roku (po habilitacji) był docentem na tamtejszym uniwersytecie. W maju 1907 został profesorem i kierownikiem katedry historii Technische Hochschule Danzig. Był między innymi promotorem rozprawy doktorskiej Charlotty Brämer. Autor publikacji dotyczących historii i polityki światowej (ukazujących się w reprintach również obecnie), takich jak Deutschland. Russland. Polen (1929), Österreich und die Anfänge des Befreiungskrieges von 1813 (1898), Geschichte der Vereinigten Staaten von Amerika (1920; tłumaczona także na język angielski, wydana w USA), Politische Geschichte des Weltkrieges (1919–1922).
Po 1907 roku był członkiem jednej z niemiecko-liberalnych partii w Gdańsku, po 1920 – prezesem gdańskiego oddziału stowarzyszenia niemieckich historyków. W 1935 roku przeszedł na emeryturę. Kawaler. Mieszkał przy Rennerstiftsgasse 3 (ul. Gdyńskich Kosynierów).
