KITKA-SOKOŁOWSKI LEOPOLD, aktor
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: HD}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
(nowe_hasło_08.2017) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: HD}} | + | '''LEOPOLD KITKA-SOKOŁOWSKI''' (7 XI 1892 Odessa – 8 II 1979 Skolimów koło Warszawy), aktor. Gimnazjum i studia skończył w Odessie, gdzie kształcił się pod kierunkiem aktora Moskiewskiego Teatru Artystycznego, Aleksandra Adaszewa. Do Polski przyjechał w 1921 roku, do 1925 studiował w Oddziale Dramatycznym Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Warszawie, a następnie pracował w zespole Aleksandra Zelwerowicza. Do wybuchu II wojny światowej grał w teatrach Płocka, Bydgoszczy, Torunia, Warszawy, Poznania, należał też do zespołu objazdowego Reduty.<br/><br/> |
| − | [[Category: | + | |
| + | Po II wojnie światowej krótko pracował w Starym Teatrze w Krakowie. W sezonie 1945/1946 należał do zespołu Teatru Dramatycznego Województwa Gdańskiego w Sopocie pod kierunkiem Aleksandra Gąssowskiego. Następnie w sezonie 1946/1947 grał w Teatrze Aktorów w Gdyni. Później pracował w teatrach Gorzowa Wielkopolskiego, Poznania, Szczecina. W latach 1952–1957 był aktorem [[TEATR WYBRZEŻE| Teatru Wybrzeże]] w Gdańsku. Jako aktor dojrzały grał role drugoplanowe, między innymi Sędziego śledczego w ''Procesie'' Krystyny Berwińskiej i w jej reżyserii (premiera 10 X 1952), Pedra Capacho w ''Teatrze cudów'' Miguela de Cervantesa w reżyserii [[SZCZEPKOWSKA MALWINA| Malwiny Szczepkowskiej]] (20 II 1953), Wojewodę w ''Drodze do Czarnolasu'' Aleksandra Maliszewskiego w reżyserii Zdzisława Karczewskiego (9 VIII 1953). Za dyrekcji artystycznej Lidii Zamkow zagrał Andrejanowa w ''Poszukiwaczach'' Aleksandra Krona w reżyserii Łazarza Kobryńskiego (12 XII 1953) i Drugiego Oficera w ''Tragedii optymistycznej'' Wsiewołoda Wiszniewskiego (11 VI 1954) w reżyserii Lidii Zamkow. Występował jako Iwan w ''Pannie bez posagu'' Aleksandra Ostrowskiego w reżyserii Łazarza Kobryńskiego (23 X 1954), Wynędzniały robotnik w spektaklu ''Pan Puntila i jego sługa'' Matti Bertolta Brechta w reżyserii [[GOLIŃSKI JERZY| Jerzego Golińskiego]] (6 II 1955). Brał udział w ''Balladach i romansach'' Aleksandra Maliszewskiego w reżyserii Irmy Czaykowskiej, grając Sikorę (7 V 1955). Zagrał Woźnego w ''Ptaku'' Jerzego Szaniawskiego w reżyserii [[HÜBNER ZYGMUNT|Zygmunta Hübnera]] (5 VII 1956). Występował także między innymi jako Daniel Delfino w ''Sułkowkim'' Stefana Żeromskiego (7 I 1957) i ''Milczeniu'' Romana Brandstaettera (2 IV 1957), oba spektakle w reżyserii Tadeusza Żuchniewskiego. Ostatnią jego rolą w Teatrze Wybrzeże był Agaton w ''Obronie Ksantypy'' Ludwika Hieronima Morstina w reżyserii Aleksandra Rodziewicza (12 VI 1957). <br/><br/> | ||
| + | |||
| + | Po wyjeździe z Gdańska pracował w Teatrach Dolnośląskich w Jeleniej Górze (1957–1959) i w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (1959–1965). Po przejściu na emeryturę w 1965 roku mieszkał w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:57, 28 sie 2017
LEOPOLD KITKA-SOKOŁOWSKI (7 XI 1892 Odessa – 8 II 1979 Skolimów koło Warszawy), aktor. Gimnazjum i studia skończył w Odessie, gdzie kształcił się pod kierunkiem aktora Moskiewskiego Teatru Artystycznego, Aleksandra Adaszewa. Do Polski przyjechał w 1921 roku, do 1925 studiował w Oddziale Dramatycznym Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Warszawie, a następnie pracował w zespole Aleksandra Zelwerowicza. Do wybuchu II wojny światowej grał w teatrach Płocka, Bydgoszczy, Torunia, Warszawy, Poznania, należał też do zespołu objazdowego Reduty.
Po II wojnie światowej krótko pracował w Starym Teatrze w Krakowie. W sezonie 1945/1946 należał do zespołu Teatru Dramatycznego Województwa Gdańskiego w Sopocie pod kierunkiem Aleksandra Gąssowskiego. Następnie w sezonie 1946/1947 grał w Teatrze Aktorów w Gdyni. Później pracował w teatrach Gorzowa Wielkopolskiego, Poznania, Szczecina. W latach 1952–1957 był aktorem Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Jako aktor dojrzały grał role drugoplanowe, między innymi Sędziego śledczego w Procesie Krystyny Berwińskiej i w jej reżyserii (premiera 10 X 1952), Pedra Capacho w Teatrze cudów Miguela de Cervantesa w reżyserii Malwiny Szczepkowskiej (20 II 1953), Wojewodę w Drodze do Czarnolasu Aleksandra Maliszewskiego w reżyserii Zdzisława Karczewskiego (9 VIII 1953). Za dyrekcji artystycznej Lidii Zamkow zagrał Andrejanowa w Poszukiwaczach Aleksandra Krona w reżyserii Łazarza Kobryńskiego (12 XII 1953) i Drugiego Oficera w Tragedii optymistycznej Wsiewołoda Wiszniewskiego (11 VI 1954) w reżyserii Lidii Zamkow. Występował jako Iwan w Pannie bez posagu Aleksandra Ostrowskiego w reżyserii Łazarza Kobryńskiego (23 X 1954), Wynędzniały robotnik w spektaklu Pan Puntila i jego sługa Matti Bertolta Brechta w reżyserii Jerzego Golińskiego (6 II 1955). Brał udział w Balladach i romansach Aleksandra Maliszewskiego w reżyserii Irmy Czaykowskiej, grając Sikorę (7 V 1955). Zagrał Woźnego w Ptaku Jerzego Szaniawskiego w reżyserii Zygmunta Hübnera (5 VII 1956). Występował także między innymi jako Daniel Delfino w Sułkowkim Stefana Żeromskiego (7 I 1957) i Milczeniu Romana Brandstaettera (2 IV 1957), oba spektakle w reżyserii Tadeusza Żuchniewskiego. Ostatnią jego rolą w Teatrze Wybrzeże był Agaton w Obronie Ksantypy Ludwika Hieronima Morstina w reżyserii Aleksandra Rodziewicza (12 VI 1957).
Po wyjeździe z Gdańska pracował w Teatrach Dolnośląskich w Jeleniej Górze (1957–1959) i w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (1959–1965). Po przejściu na emeryturę w 1965 roku mieszkał w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.
