NEUMANN WANDA, aktorka
(aktualizacja RED) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''WANDA NEUMANN-NOWICKA''' (ur. 24 XI 1945 Urbanowo k. Nowego Tomyśla), aktorka. W 1964 roku absolwentka Liceum Muzycznego w Poznaniu, w 1968 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i Filmową w Łodzi. W latach 1968–1971 pracowała w Teatrze Polskim w Poznaniu, 1971–1973 w Teatrze Nowym w Łodzi. Z [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrem Wybrzeże]] związana od 1973 roku. Na jego scenie zadebiutowała w sztuce ''Sen'' Felicji Kruszewskiej w reżyserii [[HEBANOWSKI-DOBOROGOYSKI STANISŁAW WALERY FRANCISZEK WALENTY | Stanisława Hebanowskiego]] (premiera 26 I 1974). Wystąpiła tu w kilkudziesięciu rolach, m.in. w sztukach Alberta Camusa, Antoniego Czechowa, Witolda Gombrowicza, Christophera Hamptona, Federica Garcii Lorki, Arthura Millera, Sławomira Mrożka, Williama Shakespeare’a, Stanisława Wyspiańskiego, reżyserowanych przez S. Hebanowskiego, Izabelę Cywińską, Jerzego Kreczmara, [[AFANASJEW JERZY | Jerzego Afanasjewa]], Stanisława Różewicza, [[BABICKI KRZYSZTOF | Krzysztofa Babickiego]], Ryszarda Majora i innych; 22 II 2014 roku zagrała w ''Martwych duszach'' Mikołaja Gogola w reżyserii Janusza Wiśniewskiego. W 1977 wraz z mężem, aktorem Wiesławem Nowickim, założyła Teatr na Przymorzu, kameralny teatr poetycki, w którym dwoje aktorów grało wiele ról. Wspólnie adaptowali i reżyserowali w nim kolejne spektakle sceniczne, m.in. na podstawie ''Małego Księcia'' Antoine’a de Saint-Exupéry’ego (1979), ''Koncert wiosenny'' według opowiadań Janusza Korczaka (1986), a także spektakle dla młodszej widowni według utworów Jana Brzechwy, Kornela Makuszyńskiego i Juliana Tuwima. Teatr ten od 1994 istniał jako Agencja Artystyczna Euroart, a obecnie działa jako Euro Art Neumann. Na wielkim ekranie zadebiutowała w 1967 roku w filmie ''Julia, Anna, Genowefa'' w reżyserii Anny Sokołowskiej. Wystąpiła m.in. w filmach ''Samotność we dwoje'' (1968), ''Drzwi w murze'' (1973) i ''Pensja pani Latter'' (1982) S. Różewicza, ''Znicz olimpijski'' Lecha Lorentowicza (1969), ''Ciemna rzeka'' Sylwestra Szyszki (1973), ''Gniazdo'' Jana Rybkowskiego (1974). Wzięła udział we francuskim trzyodcinkowym miniserialu ''Maria Curie. Une femme honorable'' (1990) w reżyserii Michela Boisronda. Od lat 90. pojawiała się w wielu polskich serialach telewizyjnych, m.in. ''Radio Romans'' (1993–1994), ''Na dobre i na złe'' (2003–2004), ''Sąsiedzi'' (2007), ''Prawo Agaty'' (2013). W latach 70. i 80. w „Scenie”, „Życiu Literackim” oraz „Wybrzeżu” publikowała teksty poświęcone problematyce teatralnej i ludziom teatru (S. Hebanowski, S. Różewicz). Wraz z córką Eweliną wydała dwa tomiki wierszy Wiesława Nowickiego: ''Wiersze gostomskie'' (2013) oraz ''Wiersze łódzkie żartobliwe'' (2014), oba nagrodzone na Targach Książki w Kościerzynie. Od początku pracy scenicznej była nagradzana wyróżnieniami aktorskimi, m.in. w latach 1969–1970 dwukrotnie otrzymała Złotą Chryzantemę w plebiscycie czytelników „Expressu Poznańskiego”, w 1970 nagrodę na X Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę w ''Elektrze'' Sofoklesa w reżyserii I. Cywińskiej, w 1974 na XVI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu nagrodę za rolę w ''Śnie'', w 1976 i 1977 Nagrodę im. Iwo Galla, w 1978 Doroczną Nagrodę Teatralną Wybrzeża. W 1984 roku otrzymała Nagrodę Artystyczną Wojewody Gdańskiego, w 1985 Srebrny Krzyż Zasługi, w 1996 odznakę Zasłużony Działacz Kultury, a w 2004 Złoty Krzyż Zasługi. W 2009 uhonorowana Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Jest prezesem założonej w 2013 Fundacji im. Wiesława Nowickiego. W listopadzie 2015 roku [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska]] zorganizowała poświęconą aktorce wystawę ''Wandy Neumann theatrum vitae'' (25 XI 2015 – 14 I 2016, przedłużona do 4 II 2016). {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''WANDA NEUMANN-NOWICKA''' (ur. 24 XI 1945 Urbanowo k. Nowego Tomyśla), aktorka. W 1964 roku absolwentka Liceum Muzycznego w Poznaniu, w 1968 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i Filmową w Łodzi. W latach 1968–1971 pracowała w Teatrze Polskim w Poznaniu, 1971–1973 w Teatrze Nowym w Łodzi. Z [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrem Wybrzeże]] związana od 1973 roku. Na jego scenie zadebiutowała w sztuce ''Sen'' Felicji Kruszewskiej w reżyserii [[HEBANOWSKI-DOBOROGOYSKI STANISŁAW WALERY FRANCISZEK WALENTY | Stanisława Hebanowskiego]] (premiera 26 I 1974). Wystąpiła tu w kilkudziesięciu rolach, m.in. w sztukach Alberta Camusa, Antoniego Czechowa, Witolda Gombrowicza, Christophera Hamptona, Federica Garcii Lorki, Arthura Millera, Sławomira Mrożka, Williama Shakespeare’a, Stanisława Wyspiańskiego, reżyserowanych przez S. Hebanowskiego, Izabelę Cywińską, Jerzego Kreczmara, [[AFANASJEW JERZY | Jerzego Afanasjewa]], Stanisława Różewicza, [[BABICKI KRZYSZTOF | Krzysztofa Babickiego]], Ryszarda Majora i innych; 22 II 2014 roku zagrała w ''Martwych duszach'' Mikołaja Gogola w reżyserii Janusza Wiśniewskiego. W 1977 wraz z mężem, aktorem Wiesławem Nowickim, założyła Teatr na Przymorzu, kameralny teatr poetycki, w którym dwoje aktorów grało wiele ról. Wspólnie adaptowali i reżyserowali w nim kolejne spektakle sceniczne, m.in. na podstawie ''Małego Księcia'' Antoine’a de Saint-Exupéry’ego (1979), ''Koncert wiosenny'' według opowiadań Janusza Korczaka (1986), a także spektakle dla młodszej widowni według utworów Jana Brzechwy, Kornela Makuszyńskiego i Juliana Tuwima. Teatr ten od 1994 istniał jako Agencja Artystyczna Euroart, a obecnie działa jako Euro Art Neumann. Na wielkim ekranie zadebiutowała w 1967 roku w filmie ''Julia, Anna, Genowefa'' w reżyserii Anny Sokołowskiej. Wystąpiła m.in. w filmach ''Samotność we dwoje'' (1968), ''Drzwi w murze'' (1973) i ''Pensja pani Latter'' (1982) S. Różewicza, ''Znicz olimpijski'' Lecha Lorentowicza (1969), ''Ciemna rzeka'' Sylwestra Szyszki (1973), ''Gniazdo'' Jana Rybkowskiego (1974). Wzięła udział we francuskim trzyodcinkowym miniserialu ''Maria Curie. Une femme honorable'' (1990) w reżyserii Michela Boisronda. Od lat 90. pojawiała się w wielu polskich serialach telewizyjnych, m.in. ''Radio Romans'' (1993–1994), ''Na dobre i na złe'' (2003–2004), ''Sąsiedzi'' (2007), ''Prawo Agaty'' (2013). W latach 70. i 80. w „Scenie”, „Życiu Literackim” oraz „Wybrzeżu” publikowała teksty poświęcone problematyce teatralnej i ludziom teatru (S. Hebanowski, S. Różewicz). Wraz z córką [[NOWICKA EWELINA | Eweliną]] wydała dwa tomiki wierszy Wiesława Nowickiego: ''Wiersze gostomskie'' (2013) oraz ''Wiersze łódzkie żartobliwe'' (2014), oba nagrodzone na Targach Książki w Kościerzynie. Od początku pracy scenicznej była nagradzana wyróżnieniami aktorskimi, m.in. w latach 1969–1970 dwukrotnie otrzymała Złotą Chryzantemę w plebiscycie czytelników „Expressu Poznańskiego”, w 1970 nagrodę na X Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę w ''Elektrze'' Sofoklesa w reżyserii I. Cywińskiej, w 1974 na XVI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu nagrodę za rolę w ''Śnie'', w 1976 i 1977 Nagrodę im. Iwo Galla, w 1978 Doroczną Nagrodę Teatralną Wybrzeża. W 1984 roku otrzymała Nagrodę Artystyczną Wojewody Gdańskiego, w 1985 Srebrny Krzyż Zasługi, w 1996 odznakę Zasłużony Działacz Kultury, a w 2004 Złoty Krzyż Zasługi. W 2009 uhonorowana Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Jest prezesem założonej w 2013 Fundacji im. Wiesława Nowickiego. W listopadzie 2015 roku [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska]] zorganizowała poświęconą aktorce wystawę ''Wandy Neumann theatrum vitae'' (25 XI 2015 – 14 I 2016, przedłużona do 4 II 2016). {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 12:19, 18 kwi 2017
WANDA NEUMANN-NOWICKA (ur. 24 XI 1945 Urbanowo k. Nowego Tomyśla), aktorka. W 1964 roku absolwentka Liceum Muzycznego w Poznaniu, w 1968 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i Filmową w Łodzi. W latach 1968–1971 pracowała w Teatrze Polskim w Poznaniu, 1971–1973 w Teatrze Nowym w Łodzi. Z Teatrem Wybrzeże związana od 1973 roku. Na jego scenie zadebiutowała w sztuce Sen Felicji Kruszewskiej w reżyserii Stanisława Hebanowskiego (premiera 26 I 1974). Wystąpiła tu w kilkudziesięciu rolach, m.in. w sztukach Alberta Camusa, Antoniego Czechowa, Witolda Gombrowicza, Christophera Hamptona, Federica Garcii Lorki, Arthura Millera, Sławomira Mrożka, Williama Shakespeare’a, Stanisława Wyspiańskiego, reżyserowanych przez S. Hebanowskiego, Izabelę Cywińską, Jerzego Kreczmara, Jerzego Afanasjewa, Stanisława Różewicza, Krzysztofa Babickiego, Ryszarda Majora i innych; 22 II 2014 roku zagrała w Martwych duszach Mikołaja Gogola w reżyserii Janusza Wiśniewskiego. W 1977 wraz z mężem, aktorem Wiesławem Nowickim, założyła Teatr na Przymorzu, kameralny teatr poetycki, w którym dwoje aktorów grało wiele ról. Wspólnie adaptowali i reżyserowali w nim kolejne spektakle sceniczne, m.in. na podstawie Małego Księcia Antoine’a de Saint-Exupéry’ego (1979), Koncert wiosenny według opowiadań Janusza Korczaka (1986), a także spektakle dla młodszej widowni według utworów Jana Brzechwy, Kornela Makuszyńskiego i Juliana Tuwima. Teatr ten od 1994 istniał jako Agencja Artystyczna Euroart, a obecnie działa jako Euro Art Neumann. Na wielkim ekranie zadebiutowała w 1967 roku w filmie Julia, Anna, Genowefa w reżyserii Anny Sokołowskiej. Wystąpiła m.in. w filmach Samotność we dwoje (1968), Drzwi w murze (1973) i Pensja pani Latter (1982) S. Różewicza, Znicz olimpijski Lecha Lorentowicza (1969), Ciemna rzeka Sylwestra Szyszki (1973), Gniazdo Jana Rybkowskiego (1974). Wzięła udział we francuskim trzyodcinkowym miniserialu Maria Curie. Une femme honorable (1990) w reżyserii Michela Boisronda. Od lat 90. pojawiała się w wielu polskich serialach telewizyjnych, m.in. Radio Romans (1993–1994), Na dobre i na złe (2003–2004), Sąsiedzi (2007), Prawo Agaty (2013). W latach 70. i 80. w „Scenie”, „Życiu Literackim” oraz „Wybrzeżu” publikowała teksty poświęcone problematyce teatralnej i ludziom teatru (S. Hebanowski, S. Różewicz). Wraz z córką Eweliną wydała dwa tomiki wierszy Wiesława Nowickiego: Wiersze gostomskie (2013) oraz Wiersze łódzkie żartobliwe (2014), oba nagrodzone na Targach Książki w Kościerzynie. Od początku pracy scenicznej była nagradzana wyróżnieniami aktorskimi, m.in. w latach 1969–1970 dwukrotnie otrzymała Złotą Chryzantemę w plebiscycie czytelników „Expressu Poznańskiego”, w 1970 nagrodę na X Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę w Elektrze Sofoklesa w reżyserii I. Cywińskiej, w 1974 na XVI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu nagrodę za rolę w Śnie, w 1976 i 1977 Nagrodę im. Iwo Galla, w 1978 Doroczną Nagrodę Teatralną Wybrzeża. W 1984 roku otrzymała Nagrodę Artystyczną Wojewody Gdańskiego, w 1985 Srebrny Krzyż Zasługi, w 1996 odznakę Zasłużony Działacz Kultury, a w 2004 Złoty Krzyż Zasługi. W 2009 uhonorowana Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Jest prezesem założonej w 2013 Fundacji im. Wiesława Nowickiego. W listopadzie 2015 roku Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska zorganizowała poświęconą aktorce wystawę Wandy Neumann theatrum vitae (25 XI 2015 – 14 I 2016, przedłużona do 4 II 2016).
