WEGNER HEINRICH, organmistrz, instrumentarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''HEINRICH WEGNER''' (około | + | '''HEINRICH WEGNER sen.''' (około 1791 [1793?] – 9 VI 1846 Gdańsk), organmistrz, instrumentarz. Syn Heinricha (około marca 1756 – 15 IX 1809), zarządcy szpitala [[MENONICI | menonitów]], i Marii z domu Dyck. Notowany od około 1816 roku w Gdańsku przy Scheibenrittergasse 1251 (ul. Szklary), od 1830 przy Hohes Tor 26 (Brama Wyżynna), także jako „destylator”, i ponownie przy Scheibenrittergasse 1251 (1838: Hohes Tor 26), od 1839 przy Poggenpfuhl 390 (ul. Żabi Kruk), następnie przy Scheibenrittergasse 3 we własnym domu. <br/><br/> |
| + | Głównie stroił i naprawiał organy i fortepiany. 14 IX 1824 przedstawił kosztorys konserwacji organów [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] na sumę 165 talarów. W 1832 roku publicznie wypróbowano wynaleziony przez niego aparat do ratowania tonących (koło ratunkowe?, kamizelka?). Miał kłopoty finansowe: w 1834 roku pożyczył 300 talarów na weksel, w 1838 roku – 100 talarów pod zastaw swej posesji przy Scheibenrittergasse 11. Był członkiem zwyczajnym miejscowego Związku Rzemiosł (Gewerbe-Verein). <br/><br/> | ||
| + | Menonita. Ożenił się z Marią z domu Neufeldt (około 1786 – 7 I 1849). Miał dzieci: [[WEGNER JACOB HEINRICH jr | Jacoba Heinricha juniora]], organmistrza (który prowadził zakład po śmierci ojca), Ottona Wilhelma (1820–1821), Friedricha Augusta (ur. 8 II 1822), Ludwiga Alexandra (20 X 1826 – 4 X 1844), czeladnika organmistrzowskiego (zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]), Marię Jeanette (około 1831 – 11 IV 1848). Jego uczniem w latach 1816–1822 był [[BUCKOW CARL FRIEDRICH FERDINAND | Carl Friedrich Ferdinand Buckow]]. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:04, 30 gru 2016
HEINRICH WEGNER sen. (około 1791 [1793?] – 9 VI 1846 Gdańsk), organmistrz, instrumentarz. Syn Heinricha (około marca 1756 – 15 IX 1809), zarządcy szpitala menonitów, i Marii z domu Dyck. Notowany od około 1816 roku w Gdańsku przy Scheibenrittergasse 1251 (ul. Szklary), od 1830 przy Hohes Tor 26 (Brama Wyżynna), także jako „destylator”, i ponownie przy Scheibenrittergasse 1251 (1838: Hohes Tor 26), od 1839 przy Poggenpfuhl 390 (ul. Żabi Kruk), następnie przy Scheibenrittergasse 3 we własnym domu.
Głównie stroił i naprawiał organy i fortepiany. 14 IX 1824 przedstawił kosztorys konserwacji organów kościoła św. Katarzyny na sumę 165 talarów. W 1832 roku publicznie wypróbowano wynaleziony przez niego aparat do ratowania tonących (koło ratunkowe?, kamizelka?). Miał kłopoty finansowe: w 1834 roku pożyczył 300 talarów na weksel, w 1838 roku – 100 talarów pod zastaw swej posesji przy Scheibenrittergasse 11. Był członkiem zwyczajnym miejscowego Związku Rzemiosł (Gewerbe-Verein).
Menonita. Ożenił się z Marią z domu Neufeldt (około 1786 – 7 I 1849). Miał dzieci: Jacoba Heinricha juniora, organmistrza (który prowadził zakład po śmierci ojca), Ottona Wilhelma (1820–1821), Friedricha Augusta (ur. 8 II 1822), Ludwiga Alexandra (20 X 1826 – 4 X 1844), czeladnika organmistrzowskiego (zob. tabelę w haśle instrumenty muzyczne – budownictwo), Marię Jeanette (około 1831 – 11 IV 1848). Jego uczniem w latach 1816–1822 był Carl Friedrich Ferdinand Buckow.
