CARÉ PAUL OTTO ROBERT, muzyk, lutnik
(uzupełnienia, mail BŚ 31.05.2016) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PAUL OTTO ROBERT CARÉ''' (28 II 1859 Białogard – 1927 Gdańsk), muzyk, lutnik, syn majstra szewskiego Karla Ludwiga i Bedy Franziski z domu Wilke. Przez 12 lat oboista w orkiestrze wojskowej w Gdańsku, gdzie w latach 80. XIX wieku poznał [[LEITZSCH CONSTANTIN | Constantina Leitzscha]] i zainteresował się lutnictwem. Po kilkuletniej praktyce od roku 1893 prowadził własną pracownię i skład w Gdańsku przy Altstädtischer Graben 11 (ul. Podwale Staromiejskie 38), w latach 1911 – około 1914 i 1917–1920 działał również w Poznaniu, następnie w Gdańsku przy Pfefferstadt 68 (ul. Korzenna), w 1927 roku przy Karrenwall 10 (ul. Wały Jagiellońskie). Firma istniała do około 1931 roku. Prezentował swoje skrzypce na wystawie muzycznej w Berlinie w 1898 roku (srebrny medal), wystawach rzemieślniczych w Gdańsku w latach 1904 i 1907, w Poznaniu w 1911, w Koszalinie w 1912. Zyskał uznanie wirtuozów, takich jak Karel Halíř, Willy Burmester, Carl Brill, Joseph Joachim (ten ostatni wydał w 1897 pochlebną ocenę dwojga skrzypiec i altówki). Wzorował się na jednym z modeli Stradivariego. Stosował różne lakiery i identyfikujące kartki pisane: ''Paul Caré/Danzig 1894; ...1895; ...1906''. Budował przeciętne smyczki według modelu Guarneriego. 15 XI 1906 roku wygłosił odczyt w gdańskiej Hali Rzemiosła na temat swoich skrzypiec i zaprezentował egzemplarz wykonany dla profesora Egona Petri z Drezna. | + | '''PAUL OTTO ROBERT CARÉ''' (28 II 1859 Białogard – 1927 Gdańsk), ewangelik, muzyk, lutnik, syn majstra szewskiego Karla Ludwiga i Bedy Franziski z domu Wilke. Przez 12 lat oboista w orkiestrze wojskowej w Gdańsku, gdzie w latach 80. XIX wieku poznał [[LEITZSCH CONSTANTIN | Constantina Leitzscha]] i zainteresował się lutnictwem. Po kilkuletniej praktyce od roku 1893 prowadził własną pracownię i skład w Gdańsku przy Altstädtischer Graben 11 (ul. Podwale Staromiejskie 38), w latach 1911 – około 1914 i 1917–1920 działał również w Poznaniu, następnie w Gdańsku przy Pfefferstadt 68 (ul. Korzenna), w 1927 roku przy Karrenwall 10 (ul. Wały Jagiellońskie). Firma istniała do około 1931 roku. Prezentował swoje skrzypce na wystawie muzycznej w Berlinie w 1898 roku (srebrny medal), wystawach rzemieślniczych w Gdańsku w latach 1904 i 1907, w Poznaniu w 1911, w Koszalinie w 1912. Zyskał uznanie wirtuozów, takich jak Karel Halíř, Willy Burmester, Carl Brill, Joseph Joachim (ten ostatni wydał w 1897 pochlebną ocenę dwojga skrzypiec i altówki). Wzorował się na jednym z modeli Stradivariego. Stosował różne lakiery i identyfikujące kartki pisane: ''Paul Caré/Danzig 1894; ...1895; ...1906''. Budował przeciętne smyczki według modelu Guarneriego. 15 XI 1906 roku wygłosił odczyt w gdańskiej Hali Rzemiosła na temat swoich skrzypiec i zaprezentował egzemplarz wykonany dla profesora Egona Petri z Drezna. <br/><br/> Ożeniony z Anną Josefiną z domu Wasilewską (ur. 13 VII 1863 w Lidzbarku) 18 XII 1888 roku, katoliczką, miał syna Georga Paula (ur. 25 II 1889). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 08:35, 7 lis 2016
PAUL OTTO ROBERT CARÉ (28 II 1859 Białogard – 1927 Gdańsk), ewangelik, muzyk, lutnik, syn majstra szewskiego Karla Ludwiga i Bedy Franziski z domu Wilke. Przez 12 lat oboista w orkiestrze wojskowej w Gdańsku, gdzie w latach 80. XIX wieku poznał Constantina Leitzscha i zainteresował się lutnictwem. Po kilkuletniej praktyce od roku 1893 prowadził własną pracownię i skład w Gdańsku przy Altstädtischer Graben 11 (ul. Podwale Staromiejskie 38), w latach 1911 – około 1914 i 1917–1920 działał również w Poznaniu, następnie w Gdańsku przy Pfefferstadt 68 (ul. Korzenna), w 1927 roku przy Karrenwall 10 (ul. Wały Jagiellońskie). Firma istniała do około 1931 roku. Prezentował swoje skrzypce na wystawie muzycznej w Berlinie w 1898 roku (srebrny medal), wystawach rzemieślniczych w Gdańsku w latach 1904 i 1907, w Poznaniu w 1911, w Koszalinie w 1912. Zyskał uznanie wirtuozów, takich jak Karel Halíř, Willy Burmester, Carl Brill, Joseph Joachim (ten ostatni wydał w 1897 pochlebną ocenę dwojga skrzypiec i altówki). Wzorował się na jednym z modeli Stradivariego. Stosował różne lakiery i identyfikujące kartki pisane: Paul Caré/Danzig 1894; ...1895; ...1906. Budował przeciętne smyczki według modelu Guarneriego. 15 XI 1906 roku wygłosił odczyt w gdańskiej Hali Rzemiosła na temat swoich skrzypiec i zaprezentował egzemplarz wykonany dla profesora Egona Petri z Drezna.
Ożeniony z Anną Josefiną z domu Wasilewską (ur. 13 VII 1863 w Lidzbarku) 18 XII 1888 roku, katoliczką, miał syna Georga Paula (ur. 25 II 1889).
