SZPITAL KOLEJOWY
(uzupełnienia BŚ (e-mail z 20.08.2016)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''SZPITAL KOLEJOWY''' (Okręgowy Szpital Kolejowy), ul. Powstańców Warszawskich 1/2, w zajętych 15 VII 1945 przez Polskiej Koleje Państwowe (PKP) dawnych budynkach prywatnych kliniki ginekologicznej dr. Kurta Schulemanna (przy dawnej Heinrich-Scholtz-Weg 1/2), zaczął działać już 5 VII 1945, w trakcie remontu, w pełni z końcem tegoż roku. W latach 1951–1975 podlegał departamentowi zdrowia Ministerstwa Kolei (Wydziałowi Zdrowia w Gdańsku), 1975–1993 Obwodowi Lecznictwa Kolejowego w Gdańsku, 1993–1996 włączony do PKP jako samodzielny zakład na własnym ograniczonym rozrachunku gospodarczym. W 1996–2004 podlegał Terenowemu Wydziałowi Zdrowia Północnej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych jako Okręgowy Szpital Kolejowy w Gdańsku. W 1945 roku dysponował 80 łóżkami, w 1946 – 100 łóżkami (oddział wewnętrzny A – 20 łóżek, oddział wewnętrzny B – 21 łóżek, oddział chirurgii – 30 łóżek, oddział ginekologiczny – 19 łóżek) oraz przychodnią i | + | '''SZPITAL KOLEJOWY''' (Okręgowy Szpital Kolejowy), ul. Powstańców Warszawskich 1/2, w zajętych 15 VII 1945 przez Polskiej Koleje Państwowe (PKP) dawnych budynkach prywatnych kliniki ginekologicznej dr. Kurta Schulemanna (przy dawnej Heinrich-Scholtz-Weg 1/2), zaczął działać już 5 VII 1945, w trakcie remontu, w pełni z końcem tegoż roku. W latach 1951–1975 podlegał departamentowi zdrowia Ministerstwa Kolei (Wydziałowi Zdrowia w Gdańsku), 1975–1993 Obwodowi Lecznictwa Kolejowego w Gdańsku, 1993–1996 włączony do PKP jako samodzielny zakład na własnym ograniczonym rozrachunku gospodarczym. W okresie 1996–2004 podlegał Terenowemu Wydziałowi Zdrowia Północnej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych jako Okręgowy Szpital Kolejowy w Gdańsku. <br/><br/> |
| + | W 1945 roku dysponował 80 łóżkami, w 1946 – 100 łóżkami (oddział wewnętrzny A – 20 łóżek, oddział wewnętrzny B – 21 łóżek, oddział chirurgii – 30 łóżek, oddział ginekologiczny – 19 łóżek) oraz przychodnią i dwiema filiami: w Oliwie, ul. Leśna 25 (oddział okulistyczny, od marca 1946 – 25 łóżek) i w Wieżycy (od maja 1946 – 40 łóżek). W 1956 było w nim 120 łóżek i dwa oddziały (wewnętrzny – 80 łóżek, chirurgiczny – 40 łóżek). W latach 1962–1964 zawiesił działalności z powodu budowy nowego gmachu szpitala, ponownie przekazany do użytku 13 IX 1964, uroczyście otwarty 14 listopada tegoż roku (136 łóżek). Od marca 1965 do 1968 roku istniała jego filia w Juracie (oddziały rehabilitacji i geriatrii, 45 łóżek), od marca 1969 – filia w Wyrębach Wielkich (powiat tczewski, gmina Gniew, oddziały rehabilitacji i geriatrii – 65 łóżek), od marca 1975 – filia w Tczewie (oddział wewnętrzny). W 1982 roku przy oddziale chirurgicznym powstał pododdział urazowo-ortopedyczny, pięć lat później przekształcony w oddział urazowo-ortopedyczny (w roku 2000 przyjęto część personelu lekarskiego z oddziału urazowo-ortopedycznego szpitala w Dzierżążnie). W 1990 było w nim 201 łóżek. W 2004 roku z przyczyn ekonomicznych (znaczne zadłużenie lecznictwa kolejowego, zadłużenie samego szpitala w 2002 na 9,72 mln zł) decyzją Urzędu Marszałkowskiego połączony z Wojewódzkim Szpitalem Specjalistycznym ([[POMORSKIE CENTRUM TRAUMATOLOGII IM. MIKOŁAJA KOPERNIKA | Pomorskie Centrum Traumatologii]]). {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 08:57, 31 sie 2016
SZPITAL KOLEJOWY (Okręgowy Szpital Kolejowy), ul. Powstańców Warszawskich 1/2, w zajętych 15 VII 1945 przez Polskiej Koleje Państwowe (PKP) dawnych budynkach prywatnych kliniki ginekologicznej dr. Kurta Schulemanna (przy dawnej Heinrich-Scholtz-Weg 1/2), zaczął działać już 5 VII 1945, w trakcie remontu, w pełni z końcem tegoż roku. W latach 1951–1975 podlegał departamentowi zdrowia Ministerstwa Kolei (Wydziałowi Zdrowia w Gdańsku), 1975–1993 Obwodowi Lecznictwa Kolejowego w Gdańsku, 1993–1996 włączony do PKP jako samodzielny zakład na własnym ograniczonym rozrachunku gospodarczym. W okresie 1996–2004 podlegał Terenowemu Wydziałowi Zdrowia Północnej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych jako Okręgowy Szpital Kolejowy w Gdańsku.
W 1945 roku dysponował 80 łóżkami, w 1946 – 100 łóżkami (oddział wewnętrzny A – 20 łóżek, oddział wewnętrzny B – 21 łóżek, oddział chirurgii – 30 łóżek, oddział ginekologiczny – 19 łóżek) oraz przychodnią i dwiema filiami: w Oliwie, ul. Leśna 25 (oddział okulistyczny, od marca 1946 – 25 łóżek) i w Wieżycy (od maja 1946 – 40 łóżek). W 1956 było w nim 120 łóżek i dwa oddziały (wewnętrzny – 80 łóżek, chirurgiczny – 40 łóżek). W latach 1962–1964 zawiesił działalności z powodu budowy nowego gmachu szpitala, ponownie przekazany do użytku 13 IX 1964, uroczyście otwarty 14 listopada tegoż roku (136 łóżek). Od marca 1965 do 1968 roku istniała jego filia w Juracie (oddziały rehabilitacji i geriatrii, 45 łóżek), od marca 1969 – filia w Wyrębach Wielkich (powiat tczewski, gmina Gniew, oddziały rehabilitacji i geriatrii – 65 łóżek), od marca 1975 – filia w Tczewie (oddział wewnętrzny). W 1982 roku przy oddziale chirurgicznym powstał pododdział urazowo-ortopedyczny, pięć lat później przekształcony w oddział urazowo-ortopedyczny (w roku 2000 przyjęto część personelu lekarskiego z oddziału urazowo-ortopedycznego szpitala w Dzierżążnie). W 1990 było w nim 201 łóżek. W 2004 roku z przyczyn ekonomicznych (znaczne zadłużenie lecznictwa kolejowego, zadłużenie samego szpitala w 2002 na 9,72 mln zł) decyzją Urzędu Marszałkowskiego połączony z Wojewódzkim Szpitalem Specjalistycznym ( Pomorskie Centrum Traumatologii).
