CHRANICKI JAN, dyrektor Muzeum Pomorskiego w Gdańsku
(uzupełnienia BŚ (e-mail z 24.08.2016)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JAN CHRANICKI''' (3 II 1906 Kraków – 11 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie | + | '''JAN CHRANICKI''' (3 II 1906 Kraków – 11 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki, znawca rzemiosła artystycznego. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, do 1939 roku pracował w muzeum we Lwowie. Od roku 1945 w Gdańsku, w 1946 został zatrudniony w [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskim]] przy ul. Toruńskiej 1. Decyzją ministra kultury Włodzimierza Sokorskiego 1 VII 1948 roku Muzeum Miejskie otrzymało miano Muzeum Pomorskiego w Gdańsku, a Chranicki nominację na jego dyrektora. 6 X 1972 placówce przyznano status [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]]. Chranicki kierował nią do przejścia na emeryturę w 1973 roku. <br/><br/> |
| + | Do 1956 roku prowadził odbudowę zniszczonego w marcu 1945 gmachu muzeum. Był współautorem scenariusza stałej wystawy sztuki dawnej (w tym gdańskiej), przygotowanej do 1957 roku. Nadzorował prace konserwatorskie nad ocalałymi zbiorami, w latach 1956–1957 osobiście odbierał zbiory dawnego Muzeum Miejskiego zwrócone przez ZSRR, w tym z Leningradu (obecnie St. Petersburg) obraz Hansa Memlinga [[SĄD OSTATECZNY | ''Sąd Ostateczny'']]. W odbudowanym [[PAŁAC OPATÓW | Pałacu Opatów]] w Oliwie razem z kustoszem [[MALICKI LONGIN | dr. Longinem Malickim]] stworzył Muzeum Etnograficzne. W Muzeum Pomorskim w 1953 roku powołał dział archeologiczny, w którym kustoszem został [[ŁUKA LEON JAN | dr Leon Jan Łuka]], a w 1960 oddział morski kierowany przez [[SMOLAREK PRZEMYSŁAW LEON | dr. Przemysława Smolarka]]; w roku 1962 stały się one autonomicznymi placówkami. Był członkiem Rady Muzealnej i Konserwatorskiej przy Ministrze Kultury, a od 1962 roku polskim przedstawicielem w Międzynarodowym Komitecie Muzeów Sztuki Zdobniczej. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1965 roku otrzymał Państwową Nagrodę II stopnia za całokształt pracy w muzealnictwie. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:24, 29 sie 2016
JAN CHRANICKI (3 II 1906 Kraków – 11 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki, znawca rzemiosła artystycznego. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, do 1939 roku pracował w muzeum we Lwowie. Od roku 1945 w Gdańsku, w 1946 został zatrudniony w Muzeum Miejskim przy ul. Toruńskiej 1. Decyzją ministra kultury Włodzimierza Sokorskiego 1 VII 1948 roku Muzeum Miejskie otrzymało miano Muzeum Pomorskiego w Gdańsku, a Chranicki nominację na jego dyrektora. 6 X 1972 placówce przyznano status Muzeum Narodowego. Chranicki kierował nią do przejścia na emeryturę w 1973 roku.
Do 1956 roku prowadził odbudowę zniszczonego w marcu 1945 gmachu muzeum. Był współautorem scenariusza stałej wystawy sztuki dawnej (w tym gdańskiej), przygotowanej do 1957 roku. Nadzorował prace konserwatorskie nad ocalałymi zbiorami, w latach 1956–1957 osobiście odbierał zbiory dawnego Muzeum Miejskiego zwrócone przez ZSRR, w tym z Leningradu (obecnie St. Petersburg) obraz Hansa Memlinga Sąd Ostateczny. W odbudowanym Pałacu Opatów w Oliwie razem z kustoszem dr. Longinem Malickim stworzył Muzeum Etnograficzne. W Muzeum Pomorskim w 1953 roku powołał dział archeologiczny, w którym kustoszem został dr Leon Jan Łuka, a w 1960 oddział morski kierowany przez dr. Przemysława Smolarka; w roku 1962 stały się one autonomicznymi placówkami. Był członkiem Rady Muzealnej i Konserwatorskiej przy Ministrze Kultury, a od 1962 roku polskim przedstawicielem w Międzynarodowym Komitecie Muzeów Sztuki Zdobniczej. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1965 roku otrzymał Państwową Nagrodę II stopnia za całokształt pracy w muzealnictwie.
