GRUENER MAŁGORZATA, profesor Politechniki Gdańskiej

Wersja z 16:55, 2 lut 2016

MAŁGORZATA GRUENER (Grüner; 5 I 1923 Wilno – 30 V 2008 Gdańsk), naukowiec, pracownik Politechniki Gdańskiej (PG), specjalistka z dziedziny korozji, ochrony i technologii betonu, chemii budowlanej, budownictwa. Córka Henryka (1889–1978), ziemianina, inżyniera leśnika, leśniczego, od 1942 pracownika Dyrekcji Lasów w Gdańsku-Oliwie, po 1945 Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Gdańsku (z siedzibą w Sopocie, od 1949 – w Gdańsku), od 1952 na emeryturze, i Anny (1892–1978) z domu Vierhuff, nauczycielki języków obcych i muzyki. Pobierała nauki w Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Wilnie, maturę uzyskała w tajnym nauczaniu. W początkach II wojny światowej przebywała w Żemłosławiu pod Wilnem, od 1941 w Topolnie koło Świecia nad Wisłą, następnie w Chełmnie, od 1943 mieszkała w Gdańsku, gdzie od tego roku studiowała w Technische Hochschule Danzig. Od 1 X 1945 kontynuowała studia na PG, na Wydziale Chemicznym, ukończyła je w 1949 jako magister inżynier chemik. W 1950 roku absolwentka w trybie eksternistycznym Miejskiej Średniej Szkoły Muzycznej w Gdańsku ( Zespół Szkół Muzycznych). W latach 1945–1993 pracownik PG. Była jedną z pierwszych pracownic PG, od 1 V 1945 uczestniczyła w jej odbudowie, współpracowała przy tłumaczeniu niemieckiej dokumentacji dotyczącej zabytków Gdańska dla Katedry Historii Architektury na Wydziale Architektury oraz dla Pracowni Konserwatorskiej w Gdańsku ( Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków). Na Wydziale Budownictwa Lądowego uzyskała w 1969 doktorat, a w 1984 habilitację. Od 1986 pracowała na stanowisku docenta, od 1991 profesor PG, od 1991 profesor tytularny. W latach 1950–1970 była kierowniczką laboratorium chemicznego w Zakładzie Żelbetnictwa na Wydziale Budownictwa Lądowego. Autorka m.in. pracy Korozja i ochrona betonu (1983). Twórca i współtwórca 9 patentów krajowych, 27 europejskich, m.in. nowej metody prac iniekcyjnych do uszczelniania skał i gruntów, preparatów uszlachetniających tworzywa cementowe, preparatu Injectol. Autorka orzeczeń m.in. w sprawie korozji betonu dla Siarkopolu (Gdańska Fabryka Kwasu Siarkowego) i wytrzymałości falochronu dla Portu Północnego. Biegła sądowa w zakresie ochrony betonu i żelbetu, ich korozji. Członek rad oraz organizacji naukowych w kraju, m.in. Koła Chemików PG, Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (PZITB), Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk. Odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1984), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, uhonorowana Nagrodą im. prof. Władysława Danileckiego, przyznawaną przez Komitet Trwałości Budowli Zarządu Głównego PZITB (1997). Pochowana na cmentarzu Srebrzysko. WP