GALL IWO, reżyser, dyrektor Teatru Wybrzeże
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Gall Iwo.JPG|thumb|Iwo Gall]] | + | [[File:Gall Iwo.JPG|thumb|Iwo Gall]][[File:Gall_Iwo_księgozbiór-Pracownia_-_Kopia.jpg|thumb|Iwo Gall]] |
'''IWO GALL''' (1 IV 1890 Kraków – 12 II 1959 Kraków), scenograf, reżyser, teoretyk, pierwszy dyrektor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] (1946–1949). Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie studiował w Berlinie i Wiedniu. W latach 1923–1929 współpracował z Redutą Juliusza Osterwy (początkowo w Warszawie, po roku 1925 w Wilnie). Projektował scenografię, plakaty, wnętrza teatru, krzesła na widownię, stroje robocze „do próbowania”. Oprawiał scenograficznie ''Wielkanoc'' i ''Księcia Niezłomnego''. Jako samodzielny reżyser-inscenizator zadebiutował ''Sędziami'' Stanisława Wyspiańskiego (1927). Współpracował m.in. z warszawskim Ateneum i z wileńskim Studiem Hebrajskim. W latach 1932–1935 dyrektor Teatru Kameralnego w Częstochowie; następnie – rok po roku – warszawskiego Teatru Powszechnego i kaliskiego Teatru im. Bogusławskiego. Podczas II wojny światowej założył w 1941 roku tajne studio dramatyczne w Warszawie, które po wybuchu powstania warszawskiego zostało przeniesione do Krakowa, gdzie wznowiło działalność w kwietniu 1945. Z adeptami tego studia przyjechał w październiku 1946 roku do Trójmiasta, rozpoczynając prapremierą ''Homera i Orchidei'' Tadeusza Gajcego historię Teatru Wybrzeże. Za inscenizację i reżyserię ''Jak wam się podoba'' Shakespeare’a (1947) otrzymał pierwszą nagrodę zespołową na ogólnopolskim Konkursie Szekspirowskim z finałem w Warszawie (na scenie Teatru Polskiego). Zaproponował na Wybrzeżu Redutę ''redivivus'', studyjny teatr młodych, skupiony i ambitny teatr formy, realizowany bez oglądania się na grymasy widowni. W 1949 roku Gall przeniósł się do Łodzi, gdzie do roku 1952 kierował Teatrem im. Jaracza. Okres pracy w Teatrze Wybrzeże – z perspektywy całej biografii teatralnej Galla – okazał się najświetniejszy. We foyer Teatru Wybrzeże znajduje się jego popiersie (biust), ze stosowną adnotacją. {{author: JC}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | '''IWO GALL''' (1 IV 1890 Kraków – 12 II 1959 Kraków), scenograf, reżyser, teoretyk, pierwszy dyrektor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] (1946–1949). Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie studiował w Berlinie i Wiedniu. W latach 1923–1929 współpracował z Redutą Juliusza Osterwy (początkowo w Warszawie, po roku 1925 w Wilnie). Projektował scenografię, plakaty, wnętrza teatru, krzesła na widownię, stroje robocze „do próbowania”. Oprawiał scenograficznie ''Wielkanoc'' i ''Księcia Niezłomnego''. Jako samodzielny reżyser-inscenizator zadebiutował ''Sędziami'' Stanisława Wyspiańskiego (1927). Współpracował m.in. z warszawskim Ateneum i z wileńskim Studiem Hebrajskim. W latach 1932–1935 dyrektor Teatru Kameralnego w Częstochowie; następnie – rok po roku – warszawskiego Teatru Powszechnego i kaliskiego Teatru im. Bogusławskiego. Podczas II wojny światowej założył w 1941 roku tajne studio dramatyczne w Warszawie, które po wybuchu powstania warszawskiego zostało przeniesione do Krakowa, gdzie wznowiło działalność w kwietniu 1945. Z adeptami tego studia przyjechał w październiku 1946 roku do Trójmiasta, rozpoczynając prapremierą ''Homera i Orchidei'' Tadeusza Gajcego historię Teatru Wybrzeże. Za inscenizację i reżyserię ''Jak wam się podoba'' Shakespeare’a (1947) otrzymał pierwszą nagrodę zespołową na ogólnopolskim Konkursie Szekspirowskim z finałem w Warszawie (na scenie Teatru Polskiego). Zaproponował na Wybrzeżu Redutę ''redivivus'', studyjny teatr młodych, skupiony i ambitny teatr formy, realizowany bez oglądania się na grymasy widowni. W 1949 roku Gall przeniósł się do Łodzi, gdzie do roku 1952 kierował Teatrem im. Jaracza. Okres pracy w Teatrze Wybrzeże – z perspektywy całej biografii teatralnej Galla – okazał się najświetniejszy. We foyer Teatru Wybrzeże znajduje się jego popiersie (biust), ze stosowną adnotacją. {{author: JC}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:19, 6 sty 2016
IWO GALL (1 IV 1890 Kraków – 12 II 1959 Kraków), scenograf, reżyser, teoretyk, pierwszy dyrektor Teatru Wybrzeże (1946–1949). Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie studiował w Berlinie i Wiedniu. W latach 1923–1929 współpracował z Redutą Juliusza Osterwy (początkowo w Warszawie, po roku 1925 w Wilnie). Projektował scenografię, plakaty, wnętrza teatru, krzesła na widownię, stroje robocze „do próbowania”. Oprawiał scenograficznie Wielkanoc i Księcia Niezłomnego. Jako samodzielny reżyser-inscenizator zadebiutował Sędziami Stanisława Wyspiańskiego (1927). Współpracował m.in. z warszawskim Ateneum i z wileńskim Studiem Hebrajskim. W latach 1932–1935 dyrektor Teatru Kameralnego w Częstochowie; następnie – rok po roku – warszawskiego Teatru Powszechnego i kaliskiego Teatru im. Bogusławskiego. Podczas II wojny światowej założył w 1941 roku tajne studio dramatyczne w Warszawie, które po wybuchu powstania warszawskiego zostało przeniesione do Krakowa, gdzie wznowiło działalność w kwietniu 1945. Z adeptami tego studia przyjechał w październiku 1946 roku do Trójmiasta, rozpoczynając prapremierą Homera i Orchidei Tadeusza Gajcego historię Teatru Wybrzeże. Za inscenizację i reżyserię Jak wam się podoba Shakespeare’a (1947) otrzymał pierwszą nagrodę zespołową na ogólnopolskim Konkursie Szekspirowskim z finałem w Warszawie (na scenie Teatru Polskiego). Zaproponował na Wybrzeżu Redutę redivivus, studyjny teatr młodych, skupiony i ambitny teatr formy, realizowany bez oglądania się na grymasy widowni. W 1949 roku Gall przeniósł się do Łodzi, gdzie do roku 1952 kierował Teatrem im. Jaracza. Okres pracy w Teatrze Wybrzeże – z perspektywy całej biografii teatralnej Galla – okazał się najświetniejszy. We foyer Teatru Wybrzeże znajduje się jego popiersie (biust), ze stosowną adnotacją.
