STASZEWSKI JÓZEF, profesor Wyższej Szkoły Pedagogicznej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JÓZEF STASZEWSKI''' (pierwotnie Haliczer; 18 XI 1887 Tarnopol – 5 IX 1966, Warszawa), geograf, historyk geografii, naukowiec. Pochodził z biednej rodziny żydowskiej, ukończył szkołę średnią we Lwowie, od 1910 roku studiował w Wiedniu geografię i przyrodę. Podczas I wojny światowej był oficerem armii austriackiej, jako jeniec rosyjski na Syberii uczył w polskim gimnazjum w Irkucku. Od 1921 nauczyciel w gimnazjum w Tarnopolu, od 1937 doktor (uniwersytet we Lwowie). Podczas II wojny światowej więzień niemieckich obozów koncentracyjnych. Od roku 1945 mieszkał w Sopocie, pracował początkowo w gdańskim Państwowym Pedagogium, następnie [[ | + | '''JÓZEF STASZEWSKI''' (pierwotnie Haliczer; 18 XI 1887 Tarnopol – 5 IX 1966, Warszawa), geograf, historyk geografii, naukowiec. Pochodził z biednej rodziny żydowskiej, ukończył szkołę średnią we Lwowie, od 1910 roku studiował w Wiedniu geografię i przyrodę. Podczas I wojny światowej był oficerem armii austriackiej, jako jeniec rosyjski na Syberii uczył w polskim gimnazjum w Irkucku. Od 1921 nauczyciel w gimnazjum w Tarnopolu, od 1937 doktor (uniwersytet we Lwowie). Podczas II wojny światowej więzień niemieckich obozów koncentracyjnych. Od roku 1945 mieszkał w Sopocie, pracował początkowo w gdańskim Państwowym Pedagogium, następnie [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]], kierownik Zakładu Geografii, od 1953 kierownik Katedry Geografii Regionalnej. W roku 1957 docent, od 1957 profesor tytularny. Założyciel Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Specjalista z zakresu geografii fizycznej i antropogeografii oraz historii antycznej geografii, opublikował m.in. ''Słownik geograficzny'' (1934), ''Geografia fizyczna w liczbach'' (1959), ''Historia nauki o Ziemi w zarysie'' (1966). {{author: JSZ}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] |
Wersja z 14:06, 31 gru 2015
JÓZEF STASZEWSKI (pierwotnie Haliczer; 18 XI 1887 Tarnopol – 5 IX 1966, Warszawa), geograf, historyk geografii, naukowiec. Pochodził z biednej rodziny żydowskiej, ukończył szkołę średnią we Lwowie, od 1910 roku studiował w Wiedniu geografię i przyrodę. Podczas I wojny światowej był oficerem armii austriackiej, jako jeniec rosyjski na Syberii uczył w polskim gimnazjum w Irkucku. Od 1921 nauczyciel w gimnazjum w Tarnopolu, od 1937 doktor (uniwersytet we Lwowie). Podczas II wojny światowej więzień niemieckich obozów koncentracyjnych. Od roku 1945 mieszkał w Sopocie, pracował początkowo w gdańskim Państwowym Pedagogium, następnie Wyższej Szkole Pedagogicznej, kierownik Zakładu Geografii, od 1953 kierownik Katedry Geografii Regionalnej. W roku 1957 docent, od 1957 profesor tytularny. Założyciel Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Specjalista z zakresu geografii fizycznej i antropogeografii oraz historii antycznej geografii, opublikował m.in. Słownik geograficzny (1934), Geografia fizyczna w liczbach (1959), Historia nauki o Ziemi w zarysie (1966).
