IWICKI ZYGMUNT, ksiądz, historyk sztuki
(poprawka MAB (e-mail z 10.05.2015)) |
m |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Iwicki Zygmunt.JPG|thumb|Zygmunt Iwicki]] | [[File: Iwicki Zygmunt.JPG|thumb|Zygmunt Iwicki]] | ||
| − | '''ZYGMUNT IWICKI''' (ur. 23 IV 1930 Lubiewo koło Tucholi), ksiądz, doktor filozofii, historyk sztuki, znawca dziejów Oliwy. Szkołę podstawową ukończył w Lubiewie, w latach 1946–1951 uczył się w gimnazjum w Gdańsku i Poznaniu, 1951–1956 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum” w Olsztynie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 VII 1956 roku w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej]]. Wikariusz m.in. w Nowym Dworze Gdańskim w parafii Przemienienia Pańskiego (ustanowiony 9 IX 1958), w gdańskiej parafii [[KOŚCIÓŁ MATKI BOSKIEJ BOLESNEJ | kościoła Matki Boskiej Bolesne]]j przy ul. Głębokiej 1 (1963), w parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA | kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła]] w Jelitkowie (ustanowiony 1 VII 1969). W roku 1971 był duszpasterzem akademickim w Gdańsku. Równocześnie do 1971 studiował w Instytucie Historii Sztuki | + | '''ZYGMUNT IWICKI''' (ur. 23 IV 1930 Lubiewo koło Tucholi), ksiądz, doktor filozofii, historyk sztuki, znawca dziejów Oliwy. Szkołę podstawową ukończył w Lubiewie, w latach 1946–1951 uczył się w gimnazjum w Gdańsku i Poznaniu, 1951–1956 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum” w Olsztynie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 VII 1956 roku w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej]]. Wikariusz m.in. w Nowym Dworze Gdańskim w parafii Przemienienia Pańskiego (ustanowiony 9 IX 1958), w gdańskiej parafii [[KOŚCIÓŁ MATKI BOSKIEJ BOLESNEJ | kościoła Matki Boskiej Bolesne]]j przy ul. Głębokiej 1 (1963), w parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA | kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła]] w Jelitkowie (ustanowiony 1 VII 1969). W roku 1971 był duszpasterzem akademickim w Gdańsku. Równocześnie do 1971 studiował w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (uzyskał magisterium na podstawie pracy ''Architektura i wystrój plastyczny ołtarza głównego w katedrze oliwskiej''). Od 12 lipca 1971 roku, za zgodą władz kościelnych, przebywa za granicą, do 1978 w Niemczech, potem w Szwajcarii. Na uniwersytecie w Karlsruhe w 1978 roku obronił pracę doktorską, w której wykazał, że ołtarz główny katedry oliwskiej jest dziełem [[SCHLÜTER ANDREAS | Andreasa Schlütera]]. Od roku 1979 profesor w Kantonsschule Kollegium Schwyz (Zurych) i konserwator przy tamtejszym Muzeum Diecezjalnym. Od 1995 na emeryturze. W 2002 roku pasowany na rycerza Grobu Chrystusa w Jerozolimie zwierzchnictwa szwajcarskiego. Autor m.in. prac: ''Der Hochaltar der Kathedrale in Oliva. Ein Werk von Andreas Schlüter'' (1980), ''Oliva. Führer durch die Kathedrale und das ehemalige Kloster'' (1994), ''Kronika parafii (katedralnej) w Oliwie (1904–1945)'' (1998), ''Oliwa wczoraj i dziś. Przewodnik po zabytkach katedry i byłego klasztoru'' (2001), ''Nekropolia oliwska'' (2004), ''Konwent oliwski (1186–1831). Leksykon biograficzny nie tylko…'' (2010). {{author: MAB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 09:31, 10 gru 2015
ZYGMUNT IWICKI (ur. 23 IV 1930 Lubiewo koło Tucholi), ksiądz, doktor filozofii, historyk sztuki, znawca dziejów Oliwy. Szkołę podstawową ukończył w Lubiewie, w latach 1946–1951 uczył się w gimnazjum w Gdańsku i Poznaniu, 1951–1956 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum” w Olsztynie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 VII 1956 roku w kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej. Wikariusz m.in. w Nowym Dworze Gdańskim w parafii Przemienienia Pańskiego (ustanowiony 9 IX 1958), w gdańskiej parafii kościoła Matki Boskiej Bolesnej przy ul. Głębokiej 1 (1963), w parafii kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Jelitkowie (ustanowiony 1 VII 1969). W roku 1971 był duszpasterzem akademickim w Gdańsku. Równocześnie do 1971 studiował w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (uzyskał magisterium na podstawie pracy Architektura i wystrój plastyczny ołtarza głównego w katedrze oliwskiej). Od 12 lipca 1971 roku, za zgodą władz kościelnych, przebywa za granicą, do 1978 w Niemczech, potem w Szwajcarii. Na uniwersytecie w Karlsruhe w 1978 roku obronił pracę doktorską, w której wykazał, że ołtarz główny katedry oliwskiej jest dziełem Andreasa Schlütera. Od roku 1979 profesor w Kantonsschule Kollegium Schwyz (Zurych) i konserwator przy tamtejszym Muzeum Diecezjalnym. Od 1995 na emeryturze. W 2002 roku pasowany na rycerza Grobu Chrystusa w Jerozolimie zwierzchnictwa szwajcarskiego. Autor m.in. prac: Der Hochaltar der Kathedrale in Oliva. Ein Werk von Andreas Schlüter (1980), Oliva. Führer durch die Kathedrale und das ehemalige Kloster (1994), Kronika parafii (katedralnej) w Oliwie (1904–1945) (1998), Oliwa wczoraj i dziś. Przewodnik po zabytkach katedry i byłego klasztoru (2001), Nekropolia oliwska (2004), Konwent oliwski (1186–1831). Leksykon biograficzny nie tylko… (2010).
