GOSSLER GUSTAV HEINRICH, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie, honorowy obywatel Gdańska, były patron gdańskiej ulicy
m |
(uzupełnienia MrGl (e-mail z 3.01.2015)) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Gossler Gustav Heinrich.JPG|thumb|Gustav Heinrich Gossler]] | [[File:Gossler Gustav Heinrich.JPG|thumb|Gustav Heinrich Gossler]] | ||
| − | '''GUSTAV HEINRICH GOSSLER''' (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), urzędnik. Syn byłego premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gimnazjum w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W roku 1859 uzyskał tytuł doktora prawa. Pracował w administracji państwowej od roku 1865 jako landrat w Darkehmen, od 1874 jako radca w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i kancelarii prezydenta parlamentu (Reichstagu) w Berlinie. Od 1879 roku był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty, a od 1881 ministrem tego resortu w rządzie kanclerza Ottona Bismarcka. Kontynuował politykę Kulturkampfu w stosunku do dawnych ziem polskich, zwalczał Kościół katolicki oraz przejawy polskości w edukacji, religii i życiu codziennym. W roku 1887 wydał rozporządzenie o zakazie nauczania języka polskiego w szkołach pruskich wszelkiego typu. 7 VIII 1891 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie (ze stolicą w Gdańsku). Jako szef prowincji zwracał szczególną uwagę na rozwój przemysłu na tym terenie oraz na unowocześnienie portów w Gdańsku i Elblągu ([[ZWIĄZEK PRZEMYSŁOWCÓW WSCHODNIONIEMIECKICH | Związek Przemysłowców Wschodnioniemieckich]]). Uzyskał zgodę cesarza na powołanie w Gdańsku pierwszej wyższej uczelni [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]], w lipcu 1900 roku wziął udział w uroczystości rozpoczynającej jej budowę. 1 V 1899 Rada Miejska nadała mu [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta]] za doprowadzenie do powołania wyższej uczelni w Gdańsku. Zmarł nagle; pochowany na cmentarzu ewangelickim przy Wielkiej Alei ([[ZWYCIĘSTWA, aleja | al. Zwycięstwa]]; [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarze we Wrzeszczu]]). Jego imię, Gossler Allee, nosiła do roku 1945 ul. Majakowskiego, po 1990 ul. Narutowicza we Wrzeszczu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''GUSTAV HEINRICH GOSSLER''' (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), urzędnik. Syn byłego premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gimnazjum w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W roku 1859 uzyskał tytuł doktora prawa. Pracował w administracji państwowej od roku 1865 jako landrat w Darkehmen, od 1874 jako radca w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i kancelarii prezydenta parlamentu (Reichstagu) w Berlinie. Od 1879 roku był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty, a od 1881 ministrem tego resortu w rządzie kanclerza Ottona Bismarcka. Kontynuował politykę Kulturkampfu w stosunku do dawnych ziem polskich, zwalczał Kościół katolicki oraz przejawy polskości w edukacji, religii i życiu codziennym. W roku 1887 wydał rozporządzenie o zakazie nauczania języka polskiego w szkołach pruskich wszelkiego typu. 7 VIII 1891 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie (ze stolicą w Gdańsku). Jako szef prowincji zwracał szczególną uwagę na rozwój przemysłu na tym terenie oraz na unowocześnienie portów w Gdańsku i Elblągu ([[ZWIĄZEK PRZEMYSŁOWCÓW WSCHODNIONIEMIECKICH | Związek Przemysłowców Wschodnioniemieckich]]). Uzyskał zgodę cesarza na powołanie w Gdańsku pierwszej wyższej uczelni [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]], w lipcu 1900 roku wziął udział w uroczystości rozpoczynającej jej budowę. 1 V 1899 Rada Miejska nadała mu [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta]] za doprowadzenie do powołania wyższej uczelni w Gdańsku. Zmarł nagle; pochowany obok żony na cmentarzu ewangelickim przy Wielkiej Alei ([[ZWYCIĘSTWA, aleja | al. Zwycięstwa]]; [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarze we Wrzeszczu]]). Jego imię, Gossler Allee, nosiła do roku 1945 ul. Majakowskiego, po 1990 ul. Narutowicza we Wrzeszczu. <br/><br/> Od 14 VI 1865 roku był żonaty z Friederiką Mathildą Emilią von Simpson (15 IV 1847 Prusy Wschodnie – 13 II 1901 Gdańsk). Miał dwóch synów i trzy córki. Syn Konrad (1881 Zichtau, Brandenburgia – 1939 Berlin) był oficerem, od 1938 roku generałem kawalerii (generał broni). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 20:19, 28 lis 2015
GUSTAV HEINRICH GOSSLER (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), urzędnik. Syn byłego premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gimnazjum w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W roku 1859 uzyskał tytuł doktora prawa. Pracował w administracji państwowej od roku 1865 jako landrat w Darkehmen, od 1874 jako radca w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i kancelarii prezydenta parlamentu (Reichstagu) w Berlinie. Od 1879 roku był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty, a od 1881 ministrem tego resortu w rządzie kanclerza Ottona Bismarcka. Kontynuował politykę Kulturkampfu w stosunku do dawnych ziem polskich, zwalczał Kościół katolicki oraz przejawy polskości w edukacji, religii i życiu codziennym. W roku 1887 wydał rozporządzenie o zakazie nauczania języka polskiego w szkołach pruskich wszelkiego typu. 7 VIII 1891 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie (ze stolicą w Gdańsku). Jako szef prowincji zwracał szczególną uwagę na rozwój przemysłu na tym terenie oraz na unowocześnienie portów w Gdańsku i Elblągu ( Związek Przemysłowców Wschodnioniemieckich). Uzyskał zgodę cesarza na powołanie w Gdańsku pierwszej wyższej uczelni Technische Hochschule Danzig, w lipcu 1900 roku wziął udział w uroczystości rozpoczynającej jej budowę. 1 V 1899 Rada Miejska nadała mu honorowe obywatelstwo miasta za doprowadzenie do powołania wyższej uczelni w Gdańsku. Zmarł nagle; pochowany obok żony na cmentarzu ewangelickim przy Wielkiej Alei ( al. Zwycięstwa; cmentarze we Wrzeszczu). Jego imię, Gossler Allee, nosiła do roku 1945 ul. Majakowskiego, po 1990 ul. Narutowicza we Wrzeszczu.
Od 14 VI 1865 roku był żonaty z Friederiką Mathildą Emilią von Simpson (15 IV 1847 Prusy Wschodnie – 13 II 1901 Gdańsk). Miał dwóch synów i trzy córki. Syn Konrad (1881 Zichtau, Brandenburgia – 1939 Berlin) był oficerem, od 1938 roku generałem kawalerii (generał broni).
