TEATR GALERIA

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(Utworzył nową stronę „{{paper}} [[File:Spektakl_Jerzego_Krechowicza_Pies__czyli_brak_psa_w_Teatrze_Galeria__1963_.JPG|thumb|Spektakl Jerzego Krechowicza Pies czyli brak psa w Teatrze Gal...”)
 
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
[[File:Spektakl_Jerzego_Krechowicza_Pies__czyli_brak_psa_w_Teatrze_Galeria__1963_.JPG|thumb|Spektakl Jerzego Krechowicza Pies czyli brak psa w Teatrze Galeria 1963 ]]TEATR GALERIA, funkcjonował 1961–67, twórcą i gł. animatorem był q Jerzy Krechowicz. Miał status sceny studenckiej, otwierał nowy rozdział w historii współczesnego pol. teatru plast., łącząc teatr i galerię malarską. W intencjach twórców, gł. malarzy, istotniejsza była przestrzeń nowego sposobu istnienia sztuki – galeria właśnie, pocz. posiłkował się również literaturą. Debiutem była Kolonia karna (1961) Franza Kafki; J. Krechowicz całą uwagę skupił na przedstawieniu  maszynerii do zadawania tortur. Surrealnej, katastroficznej wizji lit. podporządkowana została adaptacja; strona plast. zdominowała plan lit. Słowo pozostało na marginesie zmiennych zdarzeń wizualnych, gł. świetlnych. W kolejnym widowisku, Pies, czyli brak psa (1963), słowo zostało wyeliminowane. Zrodził się pomysł zwierząt świetlnych – choć nigdy niezwerbalizowany, stał się ideą, do której Galeria zdążała. W Termitierze (1964) aktora zastąpiły abstrakcyjne, plazmatyczne formy. Kolejne widowiska coraz trudniej poddawały się intelektualnemu opisowi. Traktat (1966) pozbawiony był całej materialnej i efektownej warstwy wizualnej: rozmaitych faktur, fragmentów mechanizmów. Ostatnim spektaklem była Inwazja (1967). Idea teatru określiła się ostatecznie i zamknęła. {{author: ZW}} [[Category: Encyklopedia]]
+
[[File:Spektakl_Jerzego_Krechowicza_Pies__czyli_brak_psa_w_Teatrze_Galeria__1963_.JPG|thumb|Spektakl Jerzego Krechowicza Pies, czyli brak psa w Teatrze Galeria, 1963]]TEATR GALERIA, funkcjonował 1961–67, twórcą i gł. animatorem był q Jerzy Krechowicz. Miał status sceny studenckiej, otwierał nowy rozdział w historii współczesnego pol. teatru plast., łącząc teatr i galerię malarską. W intencjach twórców, gł. malarzy, istotniejsza była przestrzeń nowego sposobu istnienia sztuki – galeria właśnie, pocz. posiłkował się również literaturą. Debiutem była Kolonia karna (1961) Franza Kafki; J. Krechowicz całą uwagę skupił na przedstawieniu  maszynerii do zadawania tortur. Surrealnej, katastroficznej wizji lit. podporządkowana została adaptacja; strona plast. zdominowała plan lit. Słowo pozostało na marginesie zmiennych zdarzeń wizualnych, gł. świetlnych. W kolejnym widowisku, Pies, czyli brak psa (1963), słowo zostało wyeliminowane. Zrodził się pomysł zwierząt świetlnych – choć nigdy niezwerbalizowany, stał się ideą, do której Galeria zdążała. W Termitierze (1964) aktora zastąpiły abstrakcyjne, plazmatyczne formy. Kolejne widowiska coraz trudniej poddawały się intelektualnemu opisowi. Traktat (1966) pozbawiony był całej materialnej i efektownej warstwy wizualnej: rozmaitych faktur, fragmentów mechanizmów. Ostatnim spektaklem była Inwazja (1967). Idea teatru określiła się ostatecznie i zamknęła. {{author: ZW}} [[Category: Encyklopedia]]

Wersja z 13:23, 8 gru 2012

Plik:Spektakl Jerzego Krechowicza Pies czyli brak psa w Teatrze Galeria 1963 .JPG
Spektakl Jerzego Krechowicza Pies, czyli brak psa w Teatrze Galeria, 1963
TEATR GALERIA, funkcjonował 1961–67, twórcą i gł. animatorem był q Jerzy Krechowicz. Miał status sceny studenckiej, otwierał nowy rozdział w historii współczesnego pol. teatru plast., łącząc teatr i galerię malarską. W intencjach twórców, gł. malarzy, istotniejsza była przestrzeń nowego sposobu istnienia sztuki – galeria właśnie, pocz. posiłkował się również literaturą. Debiutem była Kolonia karna (1961) Franza Kafki; J. Krechowicz całą uwagę skupił na przedstawieniu maszynerii do zadawania tortur. Surrealnej, katastroficznej wizji lit. podporządkowana została adaptacja; strona plast. zdominowała plan lit. Słowo pozostało na marginesie zmiennych zdarzeń wizualnych, gł. świetlnych. W kolejnym widowisku, Pies, czyli brak psa (1963), słowo zostało wyeliminowane. Zrodził się pomysł zwierząt świetlnych – choć nigdy niezwerbalizowany, stał się ideą, do której Galeria zdążała. W Termitierze (1964) aktora zastąpiły abstrakcyjne, plazmatyczne formy. Kolejne widowiska coraz trudniej poddawały się intelektualnemu opisowi. Traktat (1966) pozbawiony był całej materialnej i efektownej warstwy wizualnej: rozmaitych faktur, fragmentów mechanizmów. Ostatnim spektaklem była Inwazja (1967). Idea teatru określiła się ostatecznie i zamknęła. ZW
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania