GOSTKOWSKI STANISŁAW, poeta
m |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Okładka_książki_Stanisława_Gostkowskiego.JPG|thumb|Okładka książki Stanisława Gostkowskiego]] | [[File:Okładka_książki_Stanisława_Gostkowskiego.JPG|thumb|Okładka książki Stanisława Gostkowskiego]] | ||
| − | '''STANISŁAW GOSTKOWSKI''' (1 VIII 1948 Kościerzyna – 28 X 2000 Warszawa), poeta. W roku 1966 absolwent | + | '''STANISŁAW GOSTKOWSKI''' (1 VIII 1948 Kościerzyna – 28 X 2000 Warszawa), poeta. W roku 1966 absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Józefa Wybickiego w Kościerzynie, w 1971 Instytucie Filologii Polskiej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. Po studiach pracował w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Kościerzynie. W latach 1977–1979 słuchacz Studium Krytyki Literackiej i Artystycznej w Warszawie. Od 1978 mieszkał w Gdańsku, gdzie pracował m.in. w [[WOJEWÓDZKA I MIEJSKA BIBLIOTEKA PUBLICZNA IM. JOSEPHA CONRADA-KORZENIOWSKIEGO W GDAŃSKU | Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej]]. Od 1986 roku wychowawca w internacie Technikum Budownictwa Komunalnego. Debiutował w roku 1967 wierszem ''Zmęczenie'', opublikowanym w dwutygodniku „Kamena”. Jego wiersze, szkice i recenzje ukazywały się w wielu czasopismach, m.in. w [[LITERY | „Literach”]], [[PUNKT | „Punkcie”]], „Pomeranii”, [[GDAŃSKI ROCZNIK KULTURALNY | „Gdańskim Roczniku Kulturalnym”]], [[AUTOGRAF | „Autografie”]] i [[AUTOGRAF-POST | „Autograf-Post”]]; wiersze – także w antologiach, m.in. ''Nowy transport posągów'' (1977), ''Spalony raj'' (1986), ''Poeta jest jak dziecko'' (1987), ''Tylko modlitwa ocaleje'' (1988), ''Po Wojaczku'' (1991), ''Czerwona Róża'' (2010). W roku 1973 ukazał się jego arkusz poetycki ''Poświęcenie uczciwości'' (suplement do „Nowego Wyrazu”), w 1974 debiutancki tom poezji ''Nie chowajcie mnie żyjącego'', za który otrzymał kilka nagród, m.in. Wiatr od Morza. Opublikował zbiory wierszy: ''Wyłącznie twoja osobista sprawa'' (1978), ''Marsz gladiatorów'' (1983), ''Śmierć ma słodki zapach'' (1989), ''Ja jestem piekłem nie inni'' (1998), ''Z każdym dniem narasta lęk'' (2008). Wiersze Gostkowskiego tłumaczono m.in. na język rosyjski, czeski, słowacki, słoweński. W 1984 roku otrzymał poetycką Nagrodę Pierścienia, w 1995 nagrodę główną Czerwonej Róży. Zmarł podczas Warszawskiej Jesieni Poetyckiej. Pochowany w Gdańsku. W latach 2006–2010 w Domu Kultury „Morena” w Gdańsku odbywał się Konkurs Jednego Wiersza im. S. Gostkowskiego. {{author: LRB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:44, 12 paź 2015
STANISŁAW GOSTKOWSKI (1 VIII 1948 Kościerzyna – 28 X 2000 Warszawa), poeta. W roku 1966 absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Józefa Wybickiego w Kościerzynie, w 1971 Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Po studiach pracował w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Kościerzynie. W latach 1977–1979 słuchacz Studium Krytyki Literackiej i Artystycznej w Warszawie. Od 1978 mieszkał w Gdańsku, gdzie pracował m.in. w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej. Od 1986 roku wychowawca w internacie Technikum Budownictwa Komunalnego. Debiutował w roku 1967 wierszem Zmęczenie, opublikowanym w dwutygodniku „Kamena”. Jego wiersze, szkice i recenzje ukazywały się w wielu czasopismach, m.in. w „Literach”, „Punkcie”, „Pomeranii”, „Gdańskim Roczniku Kulturalnym”, „Autografie” i „Autograf-Post”; wiersze – także w antologiach, m.in. Nowy transport posągów (1977), Spalony raj (1986), Poeta jest jak dziecko (1987), Tylko modlitwa ocaleje (1988), Po Wojaczku (1991), Czerwona Róża (2010). W roku 1973 ukazał się jego arkusz poetycki Poświęcenie uczciwości (suplement do „Nowego Wyrazu”), w 1974 debiutancki tom poezji Nie chowajcie mnie żyjącego, za który otrzymał kilka nagród, m.in. Wiatr od Morza. Opublikował zbiory wierszy: Wyłącznie twoja osobista sprawa (1978), Marsz gladiatorów (1983), Śmierć ma słodki zapach (1989), Ja jestem piekłem nie inni (1998), Z każdym dniem narasta lęk (2008). Wiersze Gostkowskiego tłumaczono m.in. na język rosyjski, czeski, słowacki, słoweński. W 1984 roku otrzymał poetycką Nagrodę Pierścienia, w 1995 nagrodę główną Czerwonej Róży. Zmarł podczas Warszawskiej Jesieni Poetyckiej. Pochowany w Gdańsku. W latach 2006–2010 w Domu Kultury „Morena” w Gdańsku odbywał się Konkurs Jednego Wiersza im. S. Gostkowskiego.
