|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Klasa_w_Polskiej_Szkole_Handlowej__około_1927_.JPG|thumb|Klasa w Polskiej Szkole Handlowej około 1927 ]]POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WMG. Polska Szkoła Handlowa q Macierzy Szkolnej, 3-letnia zawodowa, zał. 13 IX 1926, w gmachu dawnego prus. kasyna przy Langgarten 80 (ul. Długie Ogrody), zakupionego 1922 przez łódzkiego przemysłowca Edwarda Heimanna-Jereckiego. Nabywca złożył wniosek w q Senacie II WMG o uruchomienie tu szkoły handl., pocz. odrzucony, zaakceptowany 1923 podczas rozmów pol.-gd. w Genewie. Koncesję na otwarcie szkoły Senat wydał 20 VIII 1926. Jej program wzorowano na szkołach niem.; przyjmowała absolwentów po 7 klasach szkoły powszechnej lub 6 gimnazjum, w wieku 14–15 lat; miała przygotować pomocniczych pracowników handl. W 1926 liczyła 26 uczniów, 1927 – 77, 1928 – 90. W 1929 PSH opuszczał pierwszy rocznik absolwentów (20 osób). Polską Wyższą Szkołę Handlową Macierzy Szkolnej powołano w 1929. Była to szkoła 2-letnia, przyjmująca absolwentów po PSH lub absolwentów 6. klasy gim. Dawała maturę, kształciła samodzielnych pracowników handlu. Od 1930 przystąpiono do powiększania budynku od strony Trojangasse (ul. Seredyńskiego), wg projektu inż. Józefa Łęczyckiego z Łodzi i przy ponownym wsparciu finans. E. Heimanna-Jereckiego. W szkołach przeważały dziewczęta, w 1930 było 139 uczniów, 1938 – 279. W 1926 grono nauczycieli liczyło 2 osoby (Maria Pikarska i q Marian Seredyński), 1938 – 12 osób (w tym nauczyciel historii q Marian Pelczar). Dyrektorem obu szkół był q Marian Seredyński. Dzięki nauczycielom q Alfonsowi (Alfowi) Liczmańskiemu i q Marii Ostrowskiej ożywioną działalność prowadziło q harcerstwo (zwł. żeńska sekcja żeglarska), działał teatr amatorski (pod opieką Eugenii Adamczykowej; zginęła 1944 w powstaniu warszawskim) i chór (pod opieką q Szczepana Pileckiego, rozstrzelanego przez Niemców 1940). Absolwenci PSH i PWSH byli poszukiwani przez pol. firmy w Gd., Gdyni i Tczewie. Placówki dokształcały też na wieczorowych kursach dorosłych. Zlikwidowane 1 IX 1939. Po II w. świat. częściowo w budynkach szkół handl., częściowo w nowych, funkcjonują q Szkoły Ekonomiczno-Handlowe. Działalność szkół z okresu II WMG upamiętnia od 1959 specjalna tablica. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Klasa_w_Polskiej_Szkole_Handlowej__około_1927_.JPG|thumb|Klasa w Polskiej Szkole Handlowej, około 1927 ]]POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WMG. Polska Szkoła Handlowa q Macierzy Szkolnej, 3-letnia zawodowa, zał. 13 IX 1926, w gmachu dawnego prus. kasyna przy Langgarten 80 (ul. Długie Ogrody), zakupionego 1922 przez łódzkiego przemysłowca Edwarda Heimanna-Jereckiego. Nabywca złożył wniosek w q Senacie II WMG o uruchomienie tu szkoły handl., pocz. odrzucony, zaakceptowany 1923 podczas rozmów pol.-gd. w Genewie. Koncesję na otwarcie szkoły Senat wydał 20 VIII 1926. Jej program wzorowano na szkołach niem.; przyjmowała absolwentów po 7 klasach szkoły powszechnej lub 6 gimnazjum, w wieku 14–15 lat; miała przygotować pomocniczych pracowników handl. W 1926 liczyła 26 uczniów, 1927 – 77, 1928 – 90. W 1929 PSH opuszczał pierwszy rocznik absolwentów (20 osób). Polską Wyższą Szkołę Handlową Macierzy Szkolnej powołano w 1929. Była to szkoła 2-letnia, przyjmująca absolwentów po PSH lub absolwentów 6. klasy gim. Dawała maturę, kształciła samodzielnych pracowników handlu. Od 1930 przystąpiono do powiększania budynku od strony Trojangasse (ul. Seredyńskiego), wg projektu inż. Józefa Łęczyckiego z Łodzi i przy ponownym wsparciu finans. E. Heimanna-Jereckiego. W szkołach przeważały dziewczęta, w 1930 było 139 uczniów, 1938 – 279. W 1926 grono nauczycieli liczyło 2 osoby (Maria Pikarska i q Marian Seredyński), 1938 – 12 osób (w tym nauczyciel historii q Marian Pelczar). Dyrektorem obu szkół był q Marian Seredyński. Dzięki nauczycielom q Alfonsowi (Alfowi) Liczmańskiemu i q Marii Ostrowskiej ożywioną działalność prowadziło q harcerstwo (zwł. żeńska sekcja żeglarska), działał teatr amatorski (pod opieką Eugenii Adamczykowej; zginęła 1944 w powstaniu warszawskim) i chór (pod opieką q Szczepana Pileckiego, rozstrzelanego przez Niemców 1940). Absolwenci PSH i PWSH byli poszukiwani przez pol. firmy w Gd., Gdyni i Tczewie. Placówki dokształcały też na wieczorowych kursach dorosłych. Zlikwidowane 1 IX 1939. Po II w. świat. częściowo w budynkach szkół handl., częściowo w nowych, funkcjonują q Szkoły Ekonomiczno-Handlowe. Działalność szkół z okresu II WMG upamiętnia od 1959 specjalna tablica. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 12:43, 8 gru 2012
POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WMG. Polska Szkoła Handlowa q Macierzy Szkolnej, 3-letnia zawodowa, zał. 13 IX 1926, w gmachu dawnego prus. kasyna przy Langgarten 80 (ul. Długie Ogrody), zakupionego 1922 przez łódzkiego przemysłowca Edwarda Heimanna-Jereckiego. Nabywca złożył wniosek w q Senacie II WMG o uruchomienie tu szkoły handl., pocz. odrzucony, zaakceptowany 1923 podczas rozmów pol.-gd. w Genewie. Koncesję na otwarcie szkoły Senat wydał 20 VIII 1926. Jej program wzorowano na szkołach niem.; przyjmowała absolwentów po 7 klasach szkoły powszechnej lub 6 gimnazjum, w wieku 14–15 lat; miała przygotować pomocniczych pracowników handl. W 1926 liczyła 26 uczniów, 1927 – 77, 1928 – 90. W 1929 PSH opuszczał pierwszy rocznik absolwentów (20 osób). Polską Wyższą Szkołę Handlową Macierzy Szkolnej powołano w 1929. Była to szkoła 2-letnia, przyjmująca absolwentów po PSH lub absolwentów 6. klasy gim. Dawała maturę, kształciła samodzielnych pracowników handlu. Od 1930 przystąpiono do powiększania budynku od strony Trojangasse (ul. Seredyńskiego), wg projektu inż. Józefa Łęczyckiego z Łodzi i przy ponownym wsparciu finans. E. Heimanna-Jereckiego. W szkołach przeważały dziewczęta, w 1930 było 139 uczniów, 1938 – 279. W 1926 grono nauczycieli liczyło 2 osoby (Maria Pikarska i q Marian Seredyński), 1938 – 12 osób (w tym nauczyciel historii q Marian Pelczar). Dyrektorem obu szkół był q Marian Seredyński. Dzięki nauczycielom q Alfonsowi (Alfowi) Liczmańskiemu i q Marii Ostrowskiej ożywioną działalność prowadziło q harcerstwo (zwł. żeńska sekcja żeglarska), działał teatr amatorski (pod opieką Eugenii Adamczykowej; zginęła 1944 w powstaniu warszawskim) i chór (pod opieką q Szczepana Pileckiego, rozstrzelanego przez Niemców 1940). Absolwenci PSH i PWSH byli poszukiwani przez pol. firmy w Gd., Gdyni i Tczewie. Placówki dokształcały też na wieczorowych kursach dorosłych. Zlikwidowane 1 IX 1939. Po II w. świat. częściowo w budynkach szkół handl., częściowo w nowych, funkcjonują q Szkoły Ekonomiczno-Handlowe. Działalność szkół z okresu II WMG upamiętnia od 1959 specjalna tablica.
MA
