WISZNIEWSKI FELIX THEODOR jr, fortepianmistrz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''FELIX THEODOR WISZNIEWSKI jr''' | + | '''FELIX THEODOR WISZNIEWSKI jr''' (Wiśniewski; 10 X 1829 Gdańsk – po 1873), fortepianmistrz. Syn [[WISZNIEWSKI JACOB BERNHARD | Jacoba Bernharda Wiszniewskiego seniora]] i Johanny Juliany z domu Arendt. Nauki pobierał u boku ojca, następnie praktykował w wielu firmach europejskich. Od 1 XI 1857 roku prowadził własny warsztat w Gdańsku przy Pfefferstadt 11 (ul. Korzenna), od października 1858 przy Melzergasse (dawniej Fischertor) 13 (ul. Słodowników). Na [[PROWINCJONALNA WYSTAWA PRZEMYSŁOWA, 1858 | Prowincjonalnej Wystawie Przemysłowej]] w Gdańsku w 1858 roku prezentował fortepian skrzydłowy. Od 25 II 1867 do około 1873 roku prowadził przejętą po ojcu i pod jego imieniem wytwórnię fortepianów przy Heilige-Geist-Gasse 126 (ul. św. Ducha). Ograniczył produkcję na rzecz sprzedaży instrumentów importowanych, m.in. Carla Bechsteina. W 1867 roku przebywał w Paryżu i w innych miastach Europy w celu nawiązania kontaktów handlowych i zakupienia półfabrykatów, m.in. francuskich mechanizmów pianinowych. Ożeniony 6 VII 1868 (w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]) z Aurorą Wilhelminą Amandą (ur. około 1833), córką Franza Mankego z Berlina. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 14:15, 23 lut 2015
FELIX THEODOR WISZNIEWSKI jr (Wiśniewski; 10 X 1829 Gdańsk – po 1873), fortepianmistrz. Syn Jacoba Bernharda Wiszniewskiego seniora i Johanny Juliany z domu Arendt. Nauki pobierał u boku ojca, następnie praktykował w wielu firmach europejskich. Od 1 XI 1857 roku prowadził własny warsztat w Gdańsku przy Pfefferstadt 11 (ul. Korzenna), od października 1858 przy Melzergasse (dawniej Fischertor) 13 (ul. Słodowników). Na Prowincjonalnej Wystawie Przemysłowej w Gdańsku w 1858 roku prezentował fortepian skrzydłowy. Od 25 II 1867 do około 1873 roku prowadził przejętą po ojcu i pod jego imieniem wytwórnię fortepianów przy Heilige-Geist-Gasse 126 (ul. św. Ducha). Ograniczył produkcję na rzecz sprzedaży instrumentów importowanych, m.in. Carla Bechsteina. W 1867 roku przebywał w Paryżu i w innych miastach Europy w celu nawiązania kontaktów handlowych i zakupienia półfabrykatów, m.in. francuskich mechanizmów pianinowych. Ożeniony 6 VII 1868 (w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny) z Aurorą Wilhelminą Amandą (ur. około 1833), córką Franza Mankego z Berlina.
