BOGDANOWICZ STANISŁAW, proboszcz kościoła NMP

'''STANISŁAW BOGDANOWICZ''' (ur. 6 XI 1939 Żwiryna, obecnie Litwa), duchowny katolicki. Maturę zdał w roku 1957 w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IV | VI Liceum Ogólnokształcącym]], w 1962 przyjął święcenia kapłańskie, w 1963 absolwent [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Gdańskiego Seminarium Duchownego]]. W 1964, po postawieniu przez Urząd do spraw Wyznań zarzutów dotyczących treści głoszonych kazań, nie otrzymał paszportu na wyjazd na studia do Rzymu, w 1967 ukończył pedagogikę pastoralną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1963–1964 był wikariuszem w Pruszczu Gdańskim, 1968–1975 referentem w Kurii Biskupiej w Gdańsku, 1969–1975 rektorem kościoła św. Andrzeja Boboli w Sopocie. W Gdańsku w latach 1975–1979 był proboszczem [[KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP | kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny]], od roku 1979 proboszczem [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w Gdańsku. 11 IX 1966 aresztowany za „rozpowszechnianie fałszywych wiadomości” (po zarekwirowaniu przez władze kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej), osadzony w Areszcie Śledczym w Lublinie, następnie w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. W październiku 1966 został skazany wyrokiem Sądu Powiatowego w Lublinie na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na 2 lata. Pod koniec lat 70. XX wieku odprawiał msze św. z okazji 3 maja i 11 listopada; umożliwiał prowadzenie w kościele NMP głodówek w sprawie aresztowanych 3 V 1980 działaczy opozycji [[KOBZDEJ DARIUSZ | Dariusza Kobzdeja]] i Tadeusza Szczudłowskiego. Od roku 1979 upominał się o zwrot dzieł sztuki przejętych z kościoła NMP przez państwo (odzyskał około 150). Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 13 XII 1981 ukrywał działaczy „S” oraz pomagał im w ukrywaniu się, m.in. Jerzemu Romanowi, [[DOWGIAŁŁO KRZYSZTOF | Krzysztofowi Dowgialle]] i [[BORUSEWICZ BOGDAN |Bogdanowi Borusewiczowi]] (udzielił ślubu Bogdanowi Borusewiczowi i [[PIENKOWSKA ALINA | Alinie Pienkowskiej]]). W styczniu 1982 roku odwiedzał internowanych w Ośrodku Odosobnienia w Iławie i zabiegał u gen. [[ANDRZEJEWSKI JERZY | Jerzego Andrzejewskiego]] o uwolnienie działaczy aresztowanych za organizowanie w grudniu 1981 strajku w Porcie Gdańskim (m.in. [[NOWAK CZESŁAW | Czesława Nowaka]], Eugeniusza Szymeckiego i Wiesława Wiki-Czarnowskiego). Brał udział w przygotowaniu ucieczki Andrzeja Michałowskiego i Antoniego Grabarczyka z gmachu Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni, do której jednak nie doszło. Umożliwiał (mimo sprzeciwu władz) umieszczanie w kościele NMP tablic upamiętniających żołnierzy antykomunistycznego podziemia zbrojnego po roku 1944 oraz ofiary sowieckich i niemieckich represji. Od 27 X 2014 roku na emeryturze. <br /><br /> Autor kilkudziesięciu książek o historii oraz architekturze i dziejach gdańskich kościołów, m.in. monografii ''Kościół Gdański pod rządami komunizmu 1945–1984'' (2000), artykułów w prasie katolickiej i bajek dla dzieci. Kapelan Stowarzyszenia Godność; wyróżniony m.in. Nagrodą im. Brata Alberta (1981), Medalem św. Wojciecha (2001), odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008). W 2004 nadano mu [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta Gdańska]] (2004). {{author: AH}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]