POSZOWSKI ANTONI, rektor Akademii Muzycznej w Gdańsku

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
'''ANTONI POSZOWSKI''' (29 III 1931 Rajcza koło Żywca – 12 XI 2003 Gdańsk), teoretyk muzyki. W latach 1951–1958 studiował w PWSM w Sopocie ([[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna]]) w specjalnościach: pedagogika muzyczna i dyrygentury zespołami wokalno-instrumentalnymi (dyplom w 1955), teoria muzyki (dyplom w 1956), dyrygentura symfoniczna (dyplom w 1958). Od roku 1971 doktor, od 1953 związany z gdańską AMuz: 1972–1987 i 1999–2003 rektor. Od 1984 pracownik także w AMuz w Bydgoszczy (w okresie 1993–1999 rektor). Organizator i uczestnik życia artystycznego i naukowego, członek m.in. Związku Kompozytorów Polskich [[GTN | GTN]], Rady Wyższej Szkolnictwa Artystycznego, Rady Muzyki, Rady Ekspertów Ministerstwa Kultury i Sztuki do spraw Chórów i Zespołów Instrumentalnych. Autor publikacji głównie o zagadnieniach techniki dźwiękowej, m.in. ''Harmonia tonalna'' (1961, 1974, 1980), ''Harmonia systemu tonalnego dur-moll'' (2001). Jako dyrygent występował gościnnie m.in. w [[POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA | Polskiej Filharmonii Bałtyckiej]], Kieleckiej, Koszalińskiej, Olsztyńskiej, Pomorskiej (Bydgoszcz). 8 XII 2003 (pośmiertnie) doktor honoris causa gdańskiej AMuz. {{author: EF}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
+
'''ANTONI POSZOWSKI''' (29 III 1931 Rajcza koło Żywca – 12 XI 2003 Gdańsk), teoretyk muzyki. W latach 1951–1958 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie (zob. [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna]]) w specjalnościach: pedagogika muzyczna i dyrygentury zespołami wokalno-instrumentalnymi (dyplom w 1955), teoria muzyki (dyplom w 1956), dyrygentura symfoniczna (dyplom w 1958). Od roku 1971 doktor, od 1953 związany z gdańską Akademią Muzyczną: 1972–1987 i 1999–2003 rektor. Od 1984 pracownik także w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy (w okresie 1993–1999 rektor). Organizator i uczestnik życia artystycznego i naukowego, członek m.in. Związku Kompozytorów Polskich, [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]], Rady Wyższej Szkolnictwa Artystycznego, Rady Muzyki, Rady Ekspertów Ministerstwa Kultury i Sztuki do spraw Chórów i Zespołów Instrumentalnych. Autor publikacji głównie o zagadnieniach techniki dźwiękowej, m.in. ''Harmonia tonalna'' (1961, 1974, 1980), ''Harmonia systemu tonalnego dur-moll'' (2001). Jako dyrygent występował gościnnie m.in. w [[POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA | Polskiej Filharmonii Bałtyckiej]], Kieleckiej, Koszalińskiej, Olsztyńskiej, Pomorskiej (Bydgoszcz). 8 XII 2003 (pośmiertnie) doktor honoris causa gdańskiej Akademii Muzycznej. {{author: EF}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

Wersja z 14:41, 25 sie 2014

ANTONI POSZOWSKI (29 III 1931 Rajcza koło Żywca – 12 XI 2003 Gdańsk), teoretyk muzyki. W latach 1951–1958 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie (zob. Akademia Muzyczna) w specjalnościach: pedagogika muzyczna i dyrygentury zespołami wokalno-instrumentalnymi (dyplom w 1955), teoria muzyki (dyplom w 1956), dyrygentura symfoniczna (dyplom w 1958). Od roku 1971 doktor, od 1953 związany z gdańską Akademią Muzyczną: 1972–1987 i 1999–2003 rektor. Od 1984 pracownik także w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy (w okresie 1993–1999 rektor). Organizator i uczestnik życia artystycznego i naukowego, członek m.in. Związku Kompozytorów Polskich, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Rady Wyższej Szkolnictwa Artystycznego, Rady Muzyki, Rady Ekspertów Ministerstwa Kultury i Sztuki do spraw Chórów i Zespołów Instrumentalnych. Autor publikacji głównie o zagadnieniach techniki dźwiękowej, m.in. Harmonia tonalna (1961, 1974, 1980), Harmonia systemu tonalnego dur-moll (2001). Jako dyrygent występował gościnnie m.in. w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, Kieleckiej, Koszalińskiej, Olsztyńskiej, Pomorskiej (Bydgoszcz). 8 XII 2003 (pośmiertnie) doktor honoris causa gdańskiej Akademii Muzycznej. EF

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania