WEGNER HEINRICH, organmistrz, instrumentarz
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''HEINRICH WEGNER''' (około 1785 – przed 1849), budowniczy organów i fortepianów, syn zarządcy szpitala [[MENONICI | menonitów]]. W Gdańsku notowany od około 1816 roku, około 1830 także jako „destylator” (producent gorzałki), po roku 1839 jako właściciel domu przy Scheibenrittergasse (ul. Szklary). Zajmował się głównie naprawą i strojeniem organów i fortepianów zyskując duże uznanie. W 1832 roku publicznie wypróbowano wynaleziony przez niego aparat do ratowania tonących. Pracownię po nim prowadził jego syn i uczeń [[WEGNER JACOB HEINRICH jr | Jacob Heinrich Wegner]]. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''HEINRICH WEGNER''' (około 1785 – przed 1849), budowniczy organów i fortepianów, syn zarządcy szpitala [[MENONICI | menonitów]]. W Gdańsku notowany od około 1816 roku, około 1830 także jako „destylator” (producent gorzałki), po roku 1839 jako właściciel domu przy Scheibenrittergasse (ul. Szklary). Zajmował się głównie naprawą i strojeniem organów i fortepianów zyskując duże uznanie. W 1832 roku publicznie wypróbowano wynaleziony przez niego aparat do ratowania tonących. Pracownię po nim prowadził jego syn i uczeń [[WEGNER JACOB HEINRICH jr | Jacob Heinrich Wegner]]. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:08, 9 lip 2014
HEINRICH WEGNER (około 1785 – przed 1849), budowniczy organów i fortepianów, syn zarządcy szpitala menonitów. W Gdańsku notowany od około 1816 roku, około 1830 także jako „destylator” (producent gorzałki), po roku 1839 jako właściciel domu przy Scheibenrittergasse (ul. Szklary). Zajmował się głównie naprawą i strojeniem organów i fortepianów zyskując duże uznanie. W 1832 roku publicznie wypróbowano wynaleziony przez niego aparat do ratowania tonących. Pracownię po nim prowadził jego syn i uczeń Jacob Heinrich Wegner.
