TEATR SNÓW
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Spektakl_uliczny_Teatru_Snów.JPG|thumb|Spektakl uliczny Teatru Snów]] | [[File:Spektakl_uliczny_Teatru_Snów.JPG|thumb|Spektakl uliczny Teatru Snów]] | ||
| − | '''TEATR SNÓW''', alternatywny, uliczny, grający również na scenie. Utworzony z inicjatywy [[GÓRSKI ZDZISŁAW | Zdzisława Górskiego]] i Alicji Mojko po spektaklu ''Album snów'', powstałym w 1983 roku. Premiera w lutym 1984, w lipcu Teatr Snów wspólnie z teatrem Tako założył Gdański Ośrodek Teatralny w Domu Kultury na Oruni. Od września 1996 prywatny, w roku 2002 przeniesiony do nowego Żaka. Wypracował język teatralny, na który składa się muzyka, ruch, rytm, plastyka, stosowanie szczudeł. W spektaklach ulicznych słowo ustępuje miejsca muzyce. W kręgu inspiracji literackich znajdują się: Bruno Schulz, Miguel de Cervantes, Witold Gombrowicz. Najważniejsze spektakle: ''Pokusa'' (1987), ''W drodze do raju'' (1988), ''Republika marzeń'' (1989), ''Sanatorium'' (1989), ''Powrót'' (1990), ''Podróże'' (1991), ''Wizyta'' (1993), ''Ogród'' (1995), ''Księga utopii'' (1999), ''Żuraw i Rejs'' (2000), ''Szafarz'' (2002), ''Pokój'' (2005), ''Imitacje'' (2008), ''Remus'' (2009). Większość to przedstawienia uliczne, za wyjątkiem ''Sanatorium'', ''Żurawia'' oraz ''Imitacji''. Powstały zapisy filmowe z przedstawienia ''Republika marzeń'' dla TV Gdańsk, z ''Sanatorium'' dla II programu TVP, film dokumentalny ''Niczym ptaki''. Teatr występował na festiwalach w Polsce i wielu miastach Europy. Na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych w roku 1992 spektakl ''Sanatorium'' wyróżniono nagrodami: za reżyserię Zdzisława Górskiego, za aktorstwo – Izabelę Terek oraz nagrodą dla zespołu. W 1992 spektakl otrzymał Nagrodę Młodych i Nagrodę red. Tadeusza Burzyńskiego podczas Ogólnopolskich Zderzenia Teatrów Kameralnych w Płocku. Podczas Międzynarodowych Targów Inicjatyw Teatralnych w 1993 w Pile teatr zdobył Wielką Nagrodę Jury Młodzieżowego. {{author: ED}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''TEATR SNÓW''', alternatywny, uliczny, grający również na scenie. Utworzony z inicjatywy [[GÓRSKI ZDZISŁAW | Zdzisława Górskiego]] i Alicji Mojko po spektaklu ''Album snów'', powstałym w 1983 roku. Premiera w lutym 1984, w lipcu Teatr Snów wspólnie z teatrem Tako założył Gdański Ośrodek Teatralny w Domu Kultury na Oruni. Od września 1996 prywatny, w roku 2002 przeniesiony do nowego Żaka. Wypracował język teatralny, na który składa się muzyka, ruch, rytm, plastyka, stosowanie szczudeł. W spektaklach ulicznych słowo ustępuje miejsca muzyce. W kręgu inspiracji literackich znajdują się: Bruno Schulz, Miguel de Cervantes, Witold Gombrowicz. Najważniejsze spektakle: ''Pokusa'' (1987), ''W drodze do raju'' (1988), ''Republika marzeń'' (1989), ''Sanatorium'' (1989), ''Powrót'' (1990), ''Podróże'' (1991), ''Wizyta'' (1993), ''Ogród'' (1995), ''Księga utopii'' (1999), ''Żuraw i Rejs'' (2000), ''Szafarz'' (2002), ''Pokój'' (2005), ''Imitacje'' (2008), ''Remus'' (2009). Większość to przedstawienia uliczne, za wyjątkiem ''Sanatorium'', ''Żurawia'' oraz ''Imitacji''. Powstały zapisy filmowe z przedstawienia ''Republika marzeń'' dla TV Gdańsk, z ''Sanatorium'' dla II programu TVP, film dokumentalny ''Niczym ptaki''. Teatr występował na festiwalach w Polsce i wielu miastach Europy. Na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych w roku 1992 spektakl ''Sanatorium'' wyróżniono nagrodami: za reżyserię Zdzisława Górskiego, za aktorstwo – Izabelę Terek oraz nagrodą dla zespołu. W 1992 spektakl otrzymał Nagrodę Młodych i Nagrodę red. Tadeusza Burzyńskiego podczas Ogólnopolskich Zderzenia Teatrów Kameralnych w Płocku. Podczas Międzynarodowych Targów Inicjatyw Teatralnych w 1993 w Pile teatr zdobył Wielką Nagrodę Jury Młodzieżowego. {{author: ED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 16:25, 9 lip 2014
TEATR SNÓW, alternatywny, uliczny, grający również na scenie. Utworzony z inicjatywy Zdzisława Górskiego i Alicji Mojko po spektaklu Album snów, powstałym w 1983 roku. Premiera w lutym 1984, w lipcu Teatr Snów wspólnie z teatrem Tako założył Gdański Ośrodek Teatralny w Domu Kultury na Oruni. Od września 1996 prywatny, w roku 2002 przeniesiony do nowego Żaka. Wypracował język teatralny, na który składa się muzyka, ruch, rytm, plastyka, stosowanie szczudeł. W spektaklach ulicznych słowo ustępuje miejsca muzyce. W kręgu inspiracji literackich znajdują się: Bruno Schulz, Miguel de Cervantes, Witold Gombrowicz. Najważniejsze spektakle: Pokusa (1987), W drodze do raju (1988), Republika marzeń (1989), Sanatorium (1989), Powrót (1990), Podróże (1991), Wizyta (1993), Ogród (1995), Księga utopii (1999), Żuraw i Rejs (2000), Szafarz (2002), Pokój (2005), Imitacje (2008), Remus (2009). Większość to przedstawienia uliczne, za wyjątkiem Sanatorium, Żurawia oraz Imitacji. Powstały zapisy filmowe z przedstawienia Republika marzeń dla TV Gdańsk, z Sanatorium dla II programu TVP, film dokumentalny Niczym ptaki. Teatr występował na festiwalach w Polsce i wielu miastach Europy. Na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych w roku 1992 spektakl Sanatorium wyróżniono nagrodami: za reżyserię Zdzisława Górskiego, za aktorstwo – Izabelę Terek oraz nagrodą dla zespołu. W 1992 spektakl otrzymał Nagrodę Młodych i Nagrodę red. Tadeusza Burzyńskiego podczas Ogólnopolskich Zderzenia Teatrów Kameralnych w Płocku. Podczas Międzynarodowych Targów Inicjatyw Teatralnych w 1993 w Pile teatr zdobył Wielką Nagrodę Jury Młodzieżowego.
