SZCZĘSNY BERNARD, wiceprzewodniczący WRN w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BERNARD SZCZĘSNY''' (27 X 1919 Charlottenburg koło Berlina – 19 XII 1993 Gdańsk), polityk regionalny, działacz społeczny. Po I wojnie światowej zamieszkał z rodzicami w Chojnicach. Uczył się w szkołach średnich w Chojnicach i Toruniu. Uczestnik kampanii wrześniowej w 1939 roku, następnie udział w konspiracji na Pomorzu; aresztowany w 1942 i osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]]. W roku 1945 przeżył tzw. marsz śmierci. W latach 1945–1949 burmistrz Wejherowa, 1956–1961 przewodniczący Prezydium Powiatowego RN w Wejherowie. W 1946 organizator i Kongresu Kaszubskiego, w 1959 główny inicjator założenia Zrzeszenia Kaszubskiego, 1959–1971 jego prezes. W 1961–1969 wiceprzewodniczący Prezydium Wojewódzkiej RN w Gdańsku, odpowiedzialny m.in. za oświatę, kulturę i turystykę. Zabiegał m.in. o budowę siedziby [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]], przekształcenie [[WSP | WSP]] w [[UG | UG]], nowe nadmorskie bazy noclegowe w Gdańsku; orędownik budowy szkół w ramach programu 1000 szkół na 1000-lecie państwa polskiego. W 1964 roku ukończył SGPiS w Warszawie. W 1963–1970 przewodniczący Wojewódzkiej Rady Przyjaciół Harcerstwa w Gdańsku. W 1969–1980 prezes Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Inwalidów w Gdańsku, skupiającego 23 zakłady pracy. Wiceprzewodniczący i przewodniczący Klubu Byłych Więźniów Obozu Koncentracyjnego Stutthof, współtwórca Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich. Inicjator powstania Muzeum Stutthof, pomnika Obrońców Westerplatte (1966). W 1977 roku honorowy obywatel Wejherowa. {{author: KS}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''BERNARD SZCZĘSNY''' (27 X 1919 Charlottenburg koło Berlina – 19 XII 1993 Gdańsk), polityk regionalny, działacz społeczny. Po I wojnie światowej zamieszkał z rodzicami w Chojnicach. Uczył się w szkołach średnich w Chojnicach i Toruniu. Uczestnik kampanii wrześniowej w 1939 roku, następnie udział w konspiracji na Pomorzu; aresztowany w 1942 i osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]]. W roku 1945 przeżył tzw. marsz śmierci. W latach 1945–1949 burmistrz Wejherowa, 1956–1961 przewodniczący Prezydium Powiatowego RN w Wejherowie. W 1946 organizator i Kongresu Kaszubskiego, w 1959 główny inicjator założenia Zrzeszenia Kaszubskiego, 1959–1971 jego prezes. W 1961–1969 wiceprzewodniczący Prezydium Wojewódzkiej RN w Gdańsku, odpowiedzialny m.in. za oświatę, kulturę i turystykę. Zabiegał m.in. o budowę siedziby [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]], przekształcenie [[WSP | WSP]] w [[UG | UG]], nowe nadmorskie bazy noclegowe w Gdańsku; orędownik budowy szkół w ramach programu 1000 szkół na 1000-lecie państwa polskiego. W 1964 roku ukończył SGPiS w Warszawie. W 1963–1970 przewodniczący Wojewódzkiej Rady Przyjaciół Harcerstwa w Gdańsku. W 1969–1980 prezes Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Inwalidów w Gdańsku, skupiającego 23 zakłady pracy. Wiceprzewodniczący i przewodniczący Klubu Byłych Więźniów Obozu Koncentracyjnego Stutthof, współtwórca Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich. Inicjator powstania Muzeum Stutthof, pomnika Obrońców Westerplatte (1966). W 1977 roku honorowy obywatel Wejherowa. {{author: KS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 08:18, 9 lip 2014
BERNARD SZCZĘSNY (27 X 1919 Charlottenburg koło Berlina – 19 XII 1993 Gdańsk), polityk regionalny, działacz społeczny. Po I wojnie światowej zamieszkał z rodzicami w Chojnicach. Uczył się w szkołach średnich w Chojnicach i Toruniu. Uczestnik kampanii wrześniowej w 1939 roku, następnie udział w konspiracji na Pomorzu; aresztowany w 1942 i osadzony w obozie Stutthof. W roku 1945 przeżył tzw. marsz śmierci. W latach 1945–1949 burmistrz Wejherowa, 1956–1961 przewodniczący Prezydium Powiatowego RN w Wejherowie. W 1946 organizator i Kongresu Kaszubskiego, w 1959 główny inicjator założenia Zrzeszenia Kaszubskiego, 1959–1971 jego prezes. W 1961–1969 wiceprzewodniczący Prezydium Wojewódzkiej RN w Gdańsku, odpowiedzialny m.in. za oświatę, kulturę i turystykę. Zabiegał m.in. o budowę siedziby Teatru Wybrzeże, przekształcenie WSP w UG, nowe nadmorskie bazy noclegowe w Gdańsku; orędownik budowy szkół w ramach programu 1000 szkół na 1000-lecie państwa polskiego. W 1964 roku ukończył SGPiS w Warszawie. W 1963–1970 przewodniczący Wojewódzkiej Rady Przyjaciół Harcerstwa w Gdańsku. W 1969–1980 prezes Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Inwalidów w Gdańsku, skupiającego 23 zakłady pracy. Wiceprzewodniczący i przewodniczący Klubu Byłych Więźniów Obozu Koncentracyjnego Stutthof, współtwórca Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich. Inicjator powstania Muzeum Stutthof, pomnika Obrońców Westerplatte (1966). W 1977 roku honorowy obywatel Wejherowa.
