LESTER SEÁN, komisarz Ligi Narodów
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''SEÁN LESTER''' (27 IX 1888 Carrickfergus, hrabstwo Antrim, Irlandia – 13 VI 1959 Galway, Irlandia), irlandzki dyplomata. Urodzony w protestanckiej rodzinie niedaleko Belfastu, w młodości aktywny członek irlandzkiego ruchu niepodległościowego. Opuścił szkołę w wieku 14 lat; pracował na kolei, następnie jako dziennikarz dla irlandzkich gazet. Od roku 1923 w Irlandzkim Wydziale Spraw Zagranicznych, w 1929 delegat Irlandii w Lidze Narodów. Od 15 I 1934 jej Wysoki Komisarz w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II WMG]]. Występował w obronie konstytucji i antyhitlerowskiej opozycji (w tym gdańskiej Polonii). Głównie dzięki jego nadzorowi nad wyborami w kwietniu 1935 roku, NSDAP nie uzyskała całkowitej kontroli nad II WMG. W czerwcu 1936 zaaranżowano incydent dyplomatyczny, mający doprowadzić do usunięcia z Gdańska Seána Lestera (oficerowie przebywającego z wizytą w Gdańsku niemieckiego krążownika „Leipzig” otrzymali rozkaz nieskładania mu oficjalnej wizyty), straż policyjna wokół jego rezydencji uniemożliwiała odwiedzanie go przez opozycjonistów. Raporty Lestera dotyczące pogwałceń konstytucji, przedstawiane w radzie LN w Genewie, nie spotkały się z odzewem; odwołano go z Gdańska, mianując (luty 1937) zastępcą sekretarza generalnego LN. Był ostatnim sekretarzem generalnym LN; od roku 1946 na emeryturze. 26 VIII 2010 jego imię otrzymała jedna z sal [[NOWY RATUSZ | Nowego Ratusza]]. {{author: PMN}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''SEÁN LESTER''' (27 IX 1888 Carrickfergus, hrabstwo Antrim, Irlandia – 13 VI 1959 Galway, Irlandia), irlandzki dyplomata. Urodzony w protestanckiej rodzinie niedaleko Belfastu, w młodości aktywny członek irlandzkiego ruchu niepodległościowego. Opuścił szkołę w wieku 14 lat; pracował na kolei, następnie jako dziennikarz dla irlandzkich gazet. Od roku 1923 w Irlandzkim Wydziale Spraw Zagranicznych, w 1929 delegat Irlandii w Lidze Narodów. Od 15 I 1934 jej Wysoki Komisarz w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II WMG]]. Występował w obronie konstytucji i antyhitlerowskiej opozycji (w tym gdańskiej Polonii). Głównie dzięki jego nadzorowi nad wyborami w kwietniu 1935 roku, NSDAP nie uzyskała całkowitej kontroli nad II WMG. W czerwcu 1936 zaaranżowano incydent dyplomatyczny, mający doprowadzić do usunięcia z Gdańska Seána Lestera (oficerowie przebywającego z wizytą w Gdańsku niemieckiego krążownika „Leipzig” otrzymali rozkaz nieskładania mu oficjalnej wizyty), straż policyjna wokół jego rezydencji uniemożliwiała odwiedzanie go przez opozycjonistów. Raporty Lestera dotyczące pogwałceń konstytucji, przedstawiane w radzie LN w Genewie, nie spotkały się z odzewem; odwołano go z Gdańska, mianując (luty 1937) zastępcą sekretarza generalnego LN. Był ostatnim sekretarzem generalnym LN; od roku 1946 na emeryturze. 26 VIII 2010 jego imię otrzymała jedna z sal [[NOWY RATUSZ | Nowego Ratusza]]. {{author: PMN}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 12:49, 6 lip 2014
SEÁN LESTER (27 IX 1888 Carrickfergus, hrabstwo Antrim, Irlandia – 13 VI 1959 Galway, Irlandia), irlandzki dyplomata. Urodzony w protestanckiej rodzinie niedaleko Belfastu, w młodości aktywny członek irlandzkiego ruchu niepodległościowego. Opuścił szkołę w wieku 14 lat; pracował na kolei, następnie jako dziennikarz dla irlandzkich gazet. Od roku 1923 w Irlandzkim Wydziale Spraw Zagranicznych, w 1929 delegat Irlandii w Lidze Narodów. Od 15 I 1934 jej Wysoki Komisarz w II WMG. Występował w obronie konstytucji i antyhitlerowskiej opozycji (w tym gdańskiej Polonii). Głównie dzięki jego nadzorowi nad wyborami w kwietniu 1935 roku, NSDAP nie uzyskała całkowitej kontroli nad II WMG. W czerwcu 1936 zaaranżowano incydent dyplomatyczny, mający doprowadzić do usunięcia z Gdańska Seána Lestera (oficerowie przebywającego z wizytą w Gdańsku niemieckiego krążownika „Leipzig” otrzymali rozkaz nieskładania mu oficjalnej wizyty), straż policyjna wokół jego rezydencji uniemożliwiała odwiedzanie go przez opozycjonistów. Raporty Lestera dotyczące pogwałceń konstytucji, przedstawiane w radzie LN w Genewie, nie spotkały się z odzewem; odwołano go z Gdańska, mianując (luty 1937) zastępcą sekretarza generalnego LN. Był ostatnim sekretarzem generalnym LN; od roku 1946 na emeryturze. 26 VIII 2010 jego imię otrzymała jedna z sal Nowego Ratusza.
