GIESELER, rodzina gdańskich konwisarzy
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''GIESELER''', rodzina gdańskich konwisarzy ([[KONWISARSTWO | konwisarstwo]]). Z pięciu poświadczonych w źródłach jej przedstawicieli znane są obecnie dzieła: Daniela I (po 1532–1600), prawdopodobnie syna Dionysiusa (w cechu gdańskich konwisarzy od roku 1532), mistrza od roku 1565, o którego wysokim poziomie i dużej skali warsztatu świadczyło zamówienie na cynowy sarkofag króla polskiego Stefana Batorego (Kraków, katedra na Wawelu, 1587), sygnowany gmerkiem oraz inicjałami DG, z reliefową, polichromowaną i złoconą dekoracją o rozbudowanym programie ikonograficznym, ukazującym personifikacje cnót władcy przeciwstawione przywarom. Salomona, mistrza od roku 1655, z którego warsztatu pochodziły sarkofagi cynowe Anny, córki księcia szczecińskiego Bogusława XIII i żony Ernesta księcia Croy i Aerschot w Brabancji (1661) oraz jej syna Ernesta Bogusława von Croya (1684) z kościoła zamkowego św. Jacka w Słupsku (obecnie Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku) z reliefową dekoracją heraldyczną i kwiatową, sygnowane gmerkiem; misa chrzcielna w kościele parafialnym w Stegnie oraz zbiornik lawaterza (obecnie [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]]). Notowani byli także Daniel II (1569–1653), mistrz od roku 1594, i Daniel III (1604–1653), mistrz od 1621, prawdopodobnie prowadzący duży warsztat (liczne wzmianki o uczniach przyjmowanych na naukę w latach 1622–1636). {{author: ABF}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''GIESELER''', rodzina gdańskich konwisarzy ([[KONWISARSTWO | konwisarstwo]]). Z pięciu poświadczonych w źródłach jej przedstawicieli znane są obecnie dzieła: Daniela I (po 1532–1600), prawdopodobnie syna Dionysiusa (w cechu gdańskich konwisarzy od roku 1532), mistrza od roku 1565, o którego wysokim poziomie i dużej skali warsztatu świadczyło zamówienie na cynowy sarkofag króla polskiego Stefana Batorego (Kraków, katedra na Wawelu, 1587), sygnowany gmerkiem oraz inicjałami DG, z reliefową, polichromowaną i złoconą dekoracją o rozbudowanym programie ikonograficznym, ukazującym personifikacje cnót władcy przeciwstawione przywarom. Salomona, mistrza od roku 1655, z którego warsztatu pochodziły sarkofagi cynowe Anny, córki księcia szczecińskiego Bogusława XIII i żony Ernesta księcia Croy i Aerschot w Brabancji (1661) oraz jej syna Ernesta Bogusława von Croya (1684) z kościoła zamkowego św. Jacka w Słupsku (obecnie Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku) z reliefową dekoracją heraldyczną i kwiatową, sygnowane gmerkiem; misa chrzcielna w kościele parafialnym w Stegnie oraz zbiornik lawaterza (obecnie [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]]). Notowani byli także Daniel II (1569–1653), mistrz od roku 1594, i Daniel III (1604–1653), mistrz od 1621, prawdopodobnie prowadzący duży warsztat (liczne wzmianki o uczniach przyjmowanych na naukę w latach 1622–1636). {{author: ABF}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 15:40, 3 lip 2014
GIESELER, rodzina gdańskich konwisarzy ( konwisarstwo). Z pięciu poświadczonych w źródłach jej przedstawicieli znane są obecnie dzieła: Daniela I (po 1532–1600), prawdopodobnie syna Dionysiusa (w cechu gdańskich konwisarzy od roku 1532), mistrza od roku 1565, o którego wysokim poziomie i dużej skali warsztatu świadczyło zamówienie na cynowy sarkofag króla polskiego Stefana Batorego (Kraków, katedra na Wawelu, 1587), sygnowany gmerkiem oraz inicjałami DG, z reliefową, polichromowaną i złoconą dekoracją o rozbudowanym programie ikonograficznym, ukazującym personifikacje cnót władcy przeciwstawione przywarom. Salomona, mistrza od roku 1655, z którego warsztatu pochodziły sarkofagi cynowe Anny, córki księcia szczecińskiego Bogusława XIII i żony Ernesta księcia Croy i Aerschot w Brabancji (1661) oraz jej syna Ernesta Bogusława von Croya (1684) z kościoła zamkowego św. Jacka w Słupsku (obecnie Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku) z reliefową dekoracją heraldyczną i kwiatową, sygnowane gmerkiem; misa chrzcielna w kościele parafialnym w Stegnie oraz zbiornik lawaterza (obecnie Muzeum Narodowe). Notowani byli także Daniel II (1569–1653), mistrz od roku 1594, i Daniel III (1604–1653), mistrz od 1621, prawdopodobnie prowadzący duży warsztat (liczne wzmianki o uczniach przyjmowanych na naukę w latach 1622–1636).
