KRÓLIKOWSKI JÓZEF, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JÓZEF KRÓLIKOWSKI''' (ur. 5 X 1931 Modle, powiat Skierniewice), dziennikarz, redaktor. W 1955 roku absolwent Wydziału Dziennikarskiego UW. W roku 1949 korespondent „Nowej Wsi”, „Pokolenia”, „Wsi”, „Głosu Robotniczego” w Łodzi. Kierownik działu łączności z czytelnikami [[GŁOS | + | '''JÓZEF KRÓLIKOWSKI''' (ur. 5 X 1931 Modle, powiat Skierniewice), dziennikarz, redaktor. W 1955 roku absolwent Wydziału Dziennikarskiego UW. W roku 1949 korespondent „Nowej Wsi”, „Pokolenia”, „Wsi”, „Głosu Robotniczego” w Łodzi. Kierownik działu łączności z czytelnikami [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosu Wybrzeża”]] (1955–1969). Zastępca redaktora naczelnego (1970–1974) i redaktor naczelny [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] (1974–1981). Na przełomie lat 1981–1982, w [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]], redaktor naczelny trójgazety „Głos Wybrzeża – Dziennik Bałtycki – Wieczór Wybrzeża”. W latach 1982–1985 redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”. W okresie 1984–1987 przewodniczący Rady Prasowej przy premierze gen. Wojciechu Jaruzelskim. W 1985–1990 wiceprzewodniczący Komitetu do spraw Radia i Telewizji – prezesa PR w Warszawie. Pełnił też funkcję prezydenta Międzynarodowej Organizacji Rozgłośni Radiowych. Po przejściu na emeryturę do roku 1992 pracował w Zarządzie Głównym Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej (SDP), w 1993–1995 redaktor naczelny cotygodniowego Biuletynu Publicystycznego dla redakcji terenowych, wydawanego przez Fundację Prasa Polska w Warszawie. W latach 1993–2004 organizator i redaktor naczelny dwutygodnika „Polska Scena Polityczna”. Od 1999 współpracuje z warszawskim magazynem „Tęcza Polska”. W SDP w okresie 1957–1982, wielokrotny delegat na zjazdy stowarzyszenia, w 1970–1980 prezes Oddziału Morskiego SDP, 1975–191 członek Prezydium ZG SDP. W SDRP od roku 1982, członek założyciel, wielokrotnie we władzach Zarządu Głównego. Odznaczony m.in. w 1984 Krzyżem Oficerskim OOP, w 1975 Krzyżem Kawalerskim OOP, odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1970), „Zasłużony Pracownik Morza”, „Zasłużony Działacz Kultury”. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:55, 25 cze 2014
JÓZEF KRÓLIKOWSKI (ur. 5 X 1931 Modle, powiat Skierniewice), dziennikarz, redaktor. W 1955 roku absolwent Wydziału Dziennikarskiego UW. W roku 1949 korespondent „Nowej Wsi”, „Pokolenia”, „Wsi”, „Głosu Robotniczego” w Łodzi. Kierownik działu łączności z czytelnikami „Głosu Wybrzeża” (1955–1969). Zastępca redaktora naczelnego (1970–1974) i redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego” (1974–1981). Na przełomie lat 1981–1982, w stanie wojennym, redaktor naczelny trójgazety „Głos Wybrzeża – Dziennik Bałtycki – Wieczór Wybrzeża”. W latach 1982–1985 redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”. W okresie 1984–1987 przewodniczący Rady Prasowej przy premierze gen. Wojciechu Jaruzelskim. W 1985–1990 wiceprzewodniczący Komitetu do spraw Radia i Telewizji – prezesa PR w Warszawie. Pełnił też funkcję prezydenta Międzynarodowej Organizacji Rozgłośni Radiowych. Po przejściu na emeryturę do roku 1992 pracował w Zarządzie Głównym Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej (SDP), w 1993–1995 redaktor naczelny cotygodniowego Biuletynu Publicystycznego dla redakcji terenowych, wydawanego przez Fundację Prasa Polska w Warszawie. W latach 1993–2004 organizator i redaktor naczelny dwutygodnika „Polska Scena Polityczna”. Od 1999 współpracuje z warszawskim magazynem „Tęcza Polska”. W SDP w okresie 1957–1982, wielokrotny delegat na zjazdy stowarzyszenia, w 1970–1980 prezes Oddziału Morskiego SDP, 1975–191 członek Prezydium ZG SDP. W SDRP od roku 1982, członek założyciel, wielokrotnie we władzach Zarządu Głównego. Odznaczony m.in. w 1984 Krzyżem Oficerskim OOP, w 1975 Krzyżem Kawalerskim OOP, odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1970), „Zasłużony Pracownik Morza”, „Zasłużony Działacz Kultury”.
