GRABIŃSKI JAN, opat oliwski
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Grabiński Jan.JPG|thumb|Jan Grabiński]] | [[File:Grabiński Jan.JPG|thumb|Jan Grabiński]] | ||
| − | '''JAN GRABIŃSKI''' (1599 – 11 IX 1638 Oliwa), opat oliwski. Pochodził z województwa sieradzkiego, po matce spokrewniony z bp. warmińskim Szymonem Rudnickim, na którego dworze przebywał w wieku szkolnym. Polecony przez biskupa, w 1619 roku wstąpił do | + | '''JAN GRABIŃSKI''' (1599 – 11 IX 1638 Oliwa), opat oliwski. Pochodził z województwa sieradzkiego, po matce spokrewniony z bp. warmińskim Szymonem Rudnickim, na którego dworze przebywał w wieku szkolnym. Polecony przez biskupa, w 1619 roku wstąpił do [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru cystersów w Oliwie]], w 1620 złożył profesję, w 1624 był subdiakonem, 8 X 1630 wybrany na opata. W 1637 roku zaangażował się po stronie króla polskiego Władysława IV w trwający od końca 1635 roku spór polsko-gdański o cła morskie. Współpracował w tej sprawie z komisarzami królewskimi: wojewodą sandomierskim Jerzym Ossolińskim i starostą kościerskim Gerardem Denhoffem. Za stosowną opłatą wydzielił część wybrzeża Zatoki Gdańskiej należącej do opactwa, położoną naprzeciw gdańskiego Szańca Zachodniego ([[NOWY PORT | Nowy Port]], [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujście]]), do utworzenia tam bazy okrętów królewskich. Był fundatorem m.in. dwóch ołtarzy w oliwskim [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele Trójcy Świętej]]: św. Kazimierza (1635) i św. Józefa (1637); dwóch portali: przy zakrystii (1635) i do dormitorium mnichów (1636), a także paramentów. Zmarł na suchoty; pochowany w kościele klasztornym. {{author: MAB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 09:54, 19 cze 2014
JAN GRABIŃSKI (1599 – 11 IX 1638 Oliwa), opat oliwski. Pochodził z województwa sieradzkiego, po matce spokrewniony z bp. warmińskim Szymonem Rudnickim, na którego dworze przebywał w wieku szkolnym. Polecony przez biskupa, w 1619 roku wstąpił do klasztoru cystersów w Oliwie, w 1620 złożył profesję, w 1624 był subdiakonem, 8 X 1630 wybrany na opata. W 1637 roku zaangażował się po stronie króla polskiego Władysława IV w trwający od końca 1635 roku spór polsko-gdański o cła morskie. Współpracował w tej sprawie z komisarzami królewskimi: wojewodą sandomierskim Jerzym Ossolińskim i starostą kościerskim Gerardem Denhoffem. Za stosowną opłatą wydzielił część wybrzeża Zatoki Gdańskiej należącej do opactwa, położoną naprzeciw gdańskiego Szańca Zachodniego ( Nowy Port, Wisłoujście), do utworzenia tam bazy okrętów królewskich. Był fundatorem m.in. dwóch ołtarzy w oliwskim kościele Trójcy Świętej: św. Kazimierza (1635) i św. Józefa (1637); dwóch portali: przy zakrystii (1635) i do dormitorium mnichów (1636), a także paramentów. Zmarł na suchoty; pochowany w kościele klasztornym.
