BUNT CECHÓW GŁÓWNEGO MIASTA GDAŃSKA 19–21 VI 1378
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 30.03.2014)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BUNT CECHÓW GŁÓWNEGO MIASTA GDAŃSKA 19–21 VI 1378.''' Przyczyny: stopniowe odsuwanie przez patrycjat kupiecki od władzy w [[GŁÓWNE MIASTO | Głównym Mieście]] rzemieślników, średnich i drobnych kupców, rozbieżne interesy patrycjatu kupieckiego (popierał import towarów, z których sprzedaży czerpał korzyści) i rzemieślników (widzących w imporcie konkurencję). Wybuchł z inspiracji najbogatszego cechu browarników (pod przywództwem Hermana von Rudena i Petera Moldenhauera; [[BROWARY| browary]]) po wydaniu przez wielkiego mistrza Winricha von Kniprode i następnie przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] zezwolenia na sprowadzanie piwa z Wismaru (Meklemburgia) i przybyciu pierwszych jego transportów. Browarników wsparł związany bezpośrednio z produkcją piwa cech bednarzy; przyłączyły się cechy rzeźników (na czele z Tilem Schultem) i szewców (na czele z Tiedemanem Echardesem), szczególnie odczuwające napływ towarów importowanych. Rozmowom z Radą Miejską w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] towarzyszyły wystąpienia uliczne i rozbijanie beczek z piwem wismarskim. Ekscesy skłoniły Radę Miejską do oskarżenia uczestników rewolty o zamiar przejęcia władzy i wymordowania rajców. Po stronie rady opowiedział się krzyżacki komtur gdańska, nie dopuszczając delegatów cechów do rozmów z wielkim mistrzem. Skłoniło to Radę do zastosowania represji. Część przywódców buntu aresztowano i powieszono, innych osadzono w więzieniu. Herman Ruden i Tiedeman Echardes uciekli z Gdańska, komtur gdański wysłał za nimi listy gończe. Efektem buntu było cofnięcie przez wielkiego mistrza 5 VII 1378 zgody na import piwa wismarskiego (co oznaczało zwycięstwo gdańskich browarników, ale nie wspierających ich cechów), cechom zezwolono na 4 zebrania w roku, lecz zakazano zwoływania nadzwyczajnych. Stłumienie buntu umocniło w mieście władzę patrycjatu. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''BUNT CECHÓW GŁÓWNEGO MIASTA GDAŃSKA 19–21 VI 1378.''' Przyczyny: stopniowe odsuwanie przez patrycjat kupiecki od władzy w [[GŁÓWNE MIASTO | Głównym Mieście]] rzemieślników, średnich i drobnych kupców, rozbieżne interesy patrycjatu kupieckiego (popierał import towarów, z których sprzedaży czerpał korzyści) i rzemieślników (widzących w imporcie konkurencję). Wybuchł z inspiracji najbogatszego cechu browarników (pod przywództwem Hermana von Rudena i Petera Moldenhauera; [[BROWARY| browary]]) po wydaniu przez wielkiego mistrza [[WINRYCH VON KNIPRODE | Winricha von Kniprode]] i następnie przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] zezwolenia na sprowadzanie piwa z Wismaru (Meklemburgia) i przybyciu pierwszych jego transportów. Browarników wsparł związany bezpośrednio z produkcją piwa cech bednarzy; przyłączyły się cechy rzeźników (na czele z Tilem Schultem) i szewców (na czele z Tiedemanem Echardesem), szczególnie odczuwające napływ towarów importowanych. Rozmowom z Radą Miejską w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] towarzyszyły wystąpienia uliczne i rozbijanie beczek z piwem wismarskim. Ekscesy skłoniły Radę Miejską do oskarżenia uczestników rewolty o zamiar przejęcia władzy i wymordowania rajców. Po stronie rady opowiedział się krzyżacki komtur gdańska, nie dopuszczając delegatów cechów do rozmów z wielkim mistrzem. Skłoniło to Radę do zastosowania represji. Część przywódców buntu aresztowano i powieszono, innych osadzono w więzieniu. Herman Ruden i Tiedeman Echardes uciekli z Gdańska, komtur gdański wysłał za nimi listy gończe. Efektem buntu było cofnięcie przez wielkiego mistrza 5 VII 1378 zgody na import piwa wismarskiego (co oznaczało zwycięstwo gdańskich browarników, ale nie wspierających ich cechów), cechom zezwolono na 4 zebrania w roku, lecz zakazano zwoływania nadzwyczajnych. Stłumienie buntu umocniło w mieście władzę patrycjatu. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:21, 18 cze 2014
BUNT CECHÓW GŁÓWNEGO MIASTA GDAŃSKA 19–21 VI 1378. Przyczyny: stopniowe odsuwanie przez patrycjat kupiecki od władzy w Głównym Mieście rzemieślników, średnich i drobnych kupców, rozbieżne interesy patrycjatu kupieckiego (popierał import towarów, z których sprzedaży czerpał korzyści) i rzemieślników (widzących w imporcie konkurencję). Wybuchł z inspiracji najbogatszego cechu browarników (pod przywództwem Hermana von Rudena i Petera Moldenhauera; browary) po wydaniu przez wielkiego mistrza Winricha von Kniprode i następnie przez Radę Miejską zezwolenia na sprowadzanie piwa z Wismaru (Meklemburgia) i przybyciu pierwszych jego transportów. Browarników wsparł związany bezpośrednio z produkcją piwa cech bednarzy; przyłączyły się cechy rzeźników (na czele z Tilem Schultem) i szewców (na czele z Tiedemanem Echardesem), szczególnie odczuwające napływ towarów importowanych. Rozmowom z Radą Miejską w Ratuszu Głównego Miasta towarzyszyły wystąpienia uliczne i rozbijanie beczek z piwem wismarskim. Ekscesy skłoniły Radę Miejską do oskarżenia uczestników rewolty o zamiar przejęcia władzy i wymordowania rajców. Po stronie rady opowiedział się krzyżacki komtur gdańska, nie dopuszczając delegatów cechów do rozmów z wielkim mistrzem. Skłoniło to Radę do zastosowania represji. Część przywódców buntu aresztowano i powieszono, innych osadzono w więzieniu. Herman Ruden i Tiedeman Echardes uciekli z Gdańska, komtur gdański wysłał za nimi listy gończe. Efektem buntu było cofnięcie przez wielkiego mistrza 5 VII 1378 zgody na import piwa wismarskiego (co oznaczało zwycięstwo gdańskich browarników, ale nie wspierających ich cechów), cechom zezwolono na 4 zebrania w roku, lecz zakazano zwoływania nadzwyczajnych. Stłumienie buntu umocniło w mieście władzę patrycjatu.
