MARCINKOWSKI TEOFIL, działacz gdańskiej Polonii
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu {{author: KLJ}}”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | '''TEOFIL BRONISŁAW MARCINKOWSKI''' (8 IV 1895 Berlin – VIII 1940 obóz koncentracyjny Neuengamme koło Hamburga), działacz [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”]]. W 1910 roku wraz z rodziną przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął naukę w gimnazjum i zapisał do działającego w konspiracji TG „Sokół”. W 1915 roku aresztowany za konspiracyjną działalność i zesłany na Syberię, do Omska, gdzie stroił fortepiany w jednej z fabryk. Po powrocie w 1917 roku osiadł w Gdańsku i podjął pracę na kolei jako telegrafista. W 1919 roku powołany do Wojska Polskiego, walczył w bitwie warszawskiej. Zwolniony z wojska w 1921 roku powrócił do Gdańska i do poprzedniej pracy w [[DYREKCJA KOLEI | Dyrekcji Kolei]]. Zaangażował się w działalność polskich organizacji narodowych i społecznych: TG „Sokół”, Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia, [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]]. W 1922 roku poślubił Leokadię Muzyk, po ślubie zamieszkał w Nowym Porcie, w tzw. „starych koszarach”. W 1925 roku przyczynił się do powstania gniazda sokolego w Nowym Porcie, w latach 1925–1933 pełnił tam funkcję naczelnika. W 1933 roku, po przeniesieniu Dyrekcji Kolei do Torunia, odmówił przyjęcia obywatelstwa [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] i przeprowadził się do Solca Kujawskiego. Do wybuchu II wojny światowej pracował tam jako kierownik działu ruchu pociągów. Po wrześniu 1939 roku przymusowo pracował w lesie. 8 IV 1940 roku aresztowany przez Gestapo, osadzony w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu (dostał nr 21714/40, przebywał w bloku 44), następnie przeniesiony do Neuengamme. {{author: KLJ}} [[Category: Encyklopedia]] |
| − | {{author: KLJ}} | + | |
Wersja z 18:43, 14 cze 2014
TEOFIL BRONISŁAW MARCINKOWSKI (8 IV 1895 Berlin – VIII 1940 obóz koncentracyjny Neuengamme koło Hamburga), działacz Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”. W 1910 roku wraz z rodziną przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął naukę w gimnazjum i zapisał do działającego w konspiracji TG „Sokół”. W 1915 roku aresztowany za konspiracyjną działalność i zesłany na Syberię, do Omska, gdzie stroił fortepiany w jednej z fabryk. Po powrocie w 1917 roku osiadł w Gdańsku i podjął pracę na kolei jako telegrafista. W 1919 roku powołany do Wojska Polskiego, walczył w bitwie warszawskiej. Zwolniony z wojska w 1921 roku powrócił do Gdańska i do poprzedniej pracy w Dyrekcji Kolei. Zaangażował się w działalność polskich organizacji narodowych i społecznych: TG „Sokół”, Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia, Gdańskiej Macierzy Szkolnej. W 1922 roku poślubił Leokadię Muzyk, po ślubie zamieszkał w Nowym Porcie, w tzw. „starych koszarach”. W 1925 roku przyczynił się do powstania gniazda sokolego w Nowym Porcie, w latach 1925–1933 pełnił tam funkcję naczelnika. W 1933 roku, po przeniesieniu Dyrekcji Kolei do Torunia, odmówił przyjęcia obywatelstwa II Wolnego Miasta Gdańska i przeprowadził się do Solca Kujawskiego. Do wybuchu II wojny światowej pracował tam jako kierownik działu ruchu pociągów. Po wrześniu 1939 roku przymusowo pracował w lesie. 8 IV 1940 roku aresztowany przez Gestapo, osadzony w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu (dostał nr 21714/40, przebywał w bloku 44), następnie przeniesiony do Neuengamme.
