SIEFERT PAUL, muzyk, kompozytor
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''PAUL SIEFERT''' (Sivert, Syfert, | + | {{web}} |
| + | '''PAUL SIEFERT''' (Sivert, Syfert, Siewert) (ochrzczony 23 V 1586 – 6 V 1666 Gdańsk), muzyk, kompozytor. W latach 1607–1608 (lub 1610) uczeń Jana Pieterszoona Sweelincka w Amsterdamie, w 1611 zastępca Cajusa Schmiedtleina, gdańskiego organisty [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP). Krytykowany za gwałtowny charakter i nowatorski, dynamiczny styl gry. Nieprzyjęty po śmierci C. Schmiedtleina na jego miejsce, został w 1611 roku organistą w Królewcu, a w 1616 nadwornym organistą królewskim w Warszawie. Od 1623 roku do śmierci organista w gdańskim kościele NMP. W 1640 roku ukazały się jego ''Psalmy Dawidowe do francuskich melodii''. Psalmy wydanej w 1651 roku II części, dedykowanej królowi polskiemu Janowi Kazimierzowi, stanowiły pierwowzory koncertującego motetu chorałowego i kantaty chorałowej. W rękopisie pozostają jego utwory instrumentalne, m.in. canzony i fantazje organowe. Spór teoretyczny między nim a kapelmistrzem gdańskim [[FÖRSTER CASPER sen. | Kasprem Försterem sen.]] i warszawskim Marco Scacchim, interpretowany jako ideologiczny spór między stylem niemieckim i włoskim, zyskał międzynarodowy rozgłos. Pochowany 10 V 1666 w kościele NMP. {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 17:17, 14 cze 2014
PAUL SIEFERT (Sivert, Syfert, Siewert) (ochrzczony 23 V 1586 – 6 V 1666 Gdańsk), muzyk, kompozytor. W latach 1607–1608 (lub 1610) uczeń Jana Pieterszoona Sweelincka w Amsterdamie, w 1611 zastępca Cajusa Schmiedtleina, gdańskiego organisty kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP). Krytykowany za gwałtowny charakter i nowatorski, dynamiczny styl gry. Nieprzyjęty po śmierci C. Schmiedtleina na jego miejsce, został w 1611 roku organistą w Królewcu, a w 1616 nadwornym organistą królewskim w Warszawie. Od 1623 roku do śmierci organista w gdańskim kościele NMP. W 1640 roku ukazały się jego Psalmy Dawidowe do francuskich melodii. Psalmy wydanej w 1651 roku II części, dedykowanej królowi polskiemu Janowi Kazimierzowi, stanowiły pierwowzory koncertującego motetu chorałowego i kantaty chorałowej. W rękopisie pozostają jego utwory instrumentalne, m.in. canzony i fantazje organowe. Spór teoretyczny między nim a kapelmistrzem gdańskim Kasprem Försterem sen. i warszawskim Marco Scacchim, interpretowany jako ideologiczny spór między stylem niemieckim i włoskim, zyskał międzynarodowy rozgłos. Pochowany 10 V 1666 w kościele NMP.
