KIRCHNER PAUL, prawnik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | '''PAUL KIRCHNER''' (10 XI 1854 Legnica – 9 VIII 1940 Gdańsk), prawnik. Syn Ottona Kirchnera, miejskiego radcy budowlanego. Po zdaniu matury w Legnicy do 1877 roku studiował prawo na niemieckich uniwersytetach. Doktor praw, w 1877 referendarz sądowy, 1882 sędzia asesor. 1 VI 1887 sędzia w Suhl w Turyngii, w 1897 radca sądowy w Halberstadt w Górach Harzu. W latach 1901–1909 dyrektor wydziału w sądzie w Erfurcie, 1910–1918 prezydent Sądu Krajowego (Landgericht) w Tylży w Prusach Wschodnich. 4 VIII 1921 powołany przez [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senat II Wolnego Miasta Gdańska]] na prezydenta nowo utworzonego Sądu Najwyższego (Obergericht) i połączonego z nim unią personalną Sądu Krajowego. Funkcję tę pełnił od 1 X 1921 do czasu przejścia na emeryturę 31 I 1925. Jego głównym zadaniem było zorganizowanie pracy obu tych nowych gdańskich placówek sądowych. Tworząc ich strukturę organizacyjną, wzorował się na istniejących wcześniej w Gdańsku sądach niemieckich. Po przejściu na emeryturę pozostał w Gdańsku. Przez cały okres pobytu mieszkał w Gdańsku przy Lindenstraβe 9 (ul. Tuwima). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
| − | {{author: MrGl}} | + | |
Wersja z 13:49, 14 cze 2014
PAUL KIRCHNER (10 XI 1854 Legnica – 9 VIII 1940 Gdańsk), prawnik. Syn Ottona Kirchnera, miejskiego radcy budowlanego. Po zdaniu matury w Legnicy do 1877 roku studiował prawo na niemieckich uniwersytetach. Doktor praw, w 1877 referendarz sądowy, 1882 sędzia asesor. 1 VI 1887 sędzia w Suhl w Turyngii, w 1897 radca sądowy w Halberstadt w Górach Harzu. W latach 1901–1909 dyrektor wydziału w sądzie w Erfurcie, 1910–1918 prezydent Sądu Krajowego (Landgericht) w Tylży w Prusach Wschodnich. 4 VIII 1921 powołany przez Senat II Wolnego Miasta Gdańska na prezydenta nowo utworzonego Sądu Najwyższego (Obergericht) i połączonego z nim unią personalną Sądu Krajowego. Funkcję tę pełnił od 1 X 1921 do czasu przejścia na emeryturę 31 I 1925. Jego głównym zadaniem było zorganizowanie pracy obu tych nowych gdańskich placówek sądowych. Tworząc ich strukturę organizacyjną, wzorował się na istniejących wcześniej w Gdańsku sądach niemieckich. Po przejściu na emeryturę pozostał w Gdańsku. Przez cały okres pobytu mieszkał w Gdańsku przy Lindenstraβe 9 (ul. Tuwima).
