FORSTERÓWKA
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''FORSTERÓWKA''', rezydencja [[ | + | '''FORSTERÓWKA''', rezydencja [[FORSTER ALBERT MARIA | Alberta Forstera]] w [[ORLINKI | Orlinkach]] (Wyspa Sobieszewska), przy obecnej ul. Lazurowej, jego prywatna własność. Składała się z modrzewiowego domku myśliwskiego i obiektu kuchenno-jadalnego, przekazanego A. Forsterowi 26 VI 1933 jako prezent od führera i NSDAP. W 1941 roku pod wydmą Mewia Góra (Möwe Berg), 30 m n.p.m., wybudowano schron na około 150 osób, o powierzchni około 50 m² (po 1945 prawdopodobnie wysadzony przez Rosjan i zasypany). A. Forster korzystał z rezydencji do 27 III 1945 roku. Obok dworku zbudowano ośrodek szkoleniowy NSDAP, w latach 1936–1939 szkolono tu działaczy partyjnych, latem 1939 roku formacje SA i SS z terenu [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]]. W okresie 1941–1944 szpital i sanatorium dla żołnierzy rannych na froncie wschodnim, po wojnie eksploatowany przez Fundusz Wczasów Pracowniczych jako dom wczasowy Mewa. Opuszczona po likwidacji Funduszu Wczasów, popadała w ruinę; przekazana w roku 2010 [[FRANCISZKANIE | franciszkanom]] na siedzibę Domu Pojednania i Spotkań im. św. Maksymiliana Kolbego. {{author: MZM}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:37, 11 cze 2014
FORSTERÓWKA, rezydencja Alberta Forstera w Orlinkach (Wyspa Sobieszewska), przy obecnej ul. Lazurowej, jego prywatna własność. Składała się z modrzewiowego domku myśliwskiego i obiektu kuchenno-jadalnego, przekazanego A. Forsterowi 26 VI 1933 jako prezent od führera i NSDAP. W 1941 roku pod wydmą Mewia Góra (Möwe Berg), 30 m n.p.m., wybudowano schron na około 150 osób, o powierzchni około 50 m² (po 1945 prawdopodobnie wysadzony przez Rosjan i zasypany). A. Forster korzystał z rezydencji do 27 III 1945 roku. Obok dworku zbudowano ośrodek szkoleniowy NSDAP, w latach 1936–1939 szkolono tu działaczy partyjnych, latem 1939 roku formacje SA i SS z terenu II Wolnego Miasta Gdańska. W okresie 1941–1944 szpital i sanatorium dla żołnierzy rannych na froncie wschodnim, po wojnie eksploatowany przez Fundusz Wczasów Pracowniczych jako dom wczasowy Mewa. Opuszczona po likwidacji Funduszu Wczasów, popadała w ruinę; przekazana w roku 2010 franciszkanom na siedzibę Domu Pojednania i Spotkań im. św. Maksymiliana Kolbego.
