MORZYCKI JERZY, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File: Morzycki Jerzy.JPG|thumb|Jerzy Morzycki]] |
| + | |||
'''JERZY MORZYCKI''' (25 I 1905 Hallensee, Niemcy – 8 VII 1954 Gdańsk). W 1929 roku ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego; w latach 1929–1931 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny (PZH) w Dziale Bakteriologii i Medycyny Doświadczalnej, 1931–1932 we Francji i koloniach francuskich, specjalizując się w epidemiologii i medycynie tropikalnej. Od 1933 roku dyrektor Miejskiego Instytutu Higieny w Bydgoszczy, 1934–1938 dyrektor PZH w Poznaniu, 1938–1939 organizator i pierwszy dyrektor Instytutu Higieny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. W 1939 roku brał udział w walkach w obronie Gdyni i Oksywia, uciekł z niewoli. W okresie 1940–1944 kierownik oddziału walki z chorobami zakaźnymi PZH. W roku 1944 poseł do Krajowej Rady Narodowej, od sierpnia 1944 do 1946 wiceminister resortu zdrowia. W 1945 roku habilitacja i profesura tytularna, od 1946 w Gdańsku; dyrektor Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej (q Międzynarodowy Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej) Akademia Lekarska w Gdańsku (zob. q Gdański Uniwersytet Medyczny). Zorganizował pracownię arbowirusów, jako pierwszy w Polsce zapoczątkował hodowlę tkankową, zorganizował pracownię riketsji, pracownię dżumy i tularemii oraz pracownię entomologiczną. Prowadził również badania z zakresu parazytologii. Zmarł w wyniku błędu popełnionego w czasie zabiegu operacyjnego. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] | '''JERZY MORZYCKI''' (25 I 1905 Hallensee, Niemcy – 8 VII 1954 Gdańsk). W 1929 roku ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego; w latach 1929–1931 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny (PZH) w Dziale Bakteriologii i Medycyny Doświadczalnej, 1931–1932 we Francji i koloniach francuskich, specjalizując się w epidemiologii i medycynie tropikalnej. Od 1933 roku dyrektor Miejskiego Instytutu Higieny w Bydgoszczy, 1934–1938 dyrektor PZH w Poznaniu, 1938–1939 organizator i pierwszy dyrektor Instytutu Higieny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. W 1939 roku brał udział w walkach w obronie Gdyni i Oksywia, uciekł z niewoli. W okresie 1940–1944 kierownik oddziału walki z chorobami zakaźnymi PZH. W roku 1944 poseł do Krajowej Rady Narodowej, od sierpnia 1944 do 1946 wiceminister resortu zdrowia. W 1945 roku habilitacja i profesura tytularna, od 1946 w Gdańsku; dyrektor Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej (q Międzynarodowy Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej) Akademia Lekarska w Gdańsku (zob. q Gdański Uniwersytet Medyczny). Zorganizował pracownię arbowirusów, jako pierwszy w Polsce zapoczątkował hodowlę tkankową, zorganizował pracownię riketsji, pracownię dżumy i tularemii oraz pracownię entomologiczną. Prowadził również badania z zakresu parazytologii. Zmarł w wyniku błędu popełnionego w czasie zabiegu operacyjnego. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 19:50, 11 cze 2014
JERZY MORZYCKI (25 I 1905 Hallensee, Niemcy – 8 VII 1954 Gdańsk). W 1929 roku ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego; w latach 1929–1931 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny (PZH) w Dziale Bakteriologii i Medycyny Doświadczalnej, 1931–1932 we Francji i koloniach francuskich, specjalizując się w epidemiologii i medycynie tropikalnej. Od 1933 roku dyrektor Miejskiego Instytutu Higieny w Bydgoszczy, 1934–1938 dyrektor PZH w Poznaniu, 1938–1939 organizator i pierwszy dyrektor Instytutu Higieny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. W 1939 roku brał udział w walkach w obronie Gdyni i Oksywia, uciekł z niewoli. W okresie 1940–1944 kierownik oddziału walki z chorobami zakaźnymi PZH. W roku 1944 poseł do Krajowej Rady Narodowej, od sierpnia 1944 do 1946 wiceminister resortu zdrowia. W 1945 roku habilitacja i profesura tytularna, od 1946 w Gdańsku; dyrektor Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej (q Międzynarodowy Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej) Akademia Lekarska w Gdańsku (zob. q Gdański Uniwersytet Medyczny). Zorganizował pracownię arbowirusów, jako pierwszy w Polsce zapoczątkował hodowlę tkankową, zorganizował pracownię riketsji, pracownię dżumy i tularemii oraz pracownię entomologiczną. Prowadził również badania z zakresu parazytologii. Zmarł w wyniku błędu popełnionego w czasie zabiegu operacyjnego.
