FABRICIUS VINCENTIUS, rajca
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Fabricius Vincentius.JPG|thumb|Vincentius Fabricius]] | [[File:Fabricius Vincentius.JPG|thumb|Vincentius Fabricius]] | ||
| − | '''VINCENTIUS FABRICIUS''' (7 IX 1612 Hamburg – 11 IV 1667 Warszawa), | + | '''VINCENTIUS FABRICIUS''' (7 IX 1612 Hamburg – 11 IV 1667 Warszawa), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk miejski]], uczony. Syn Petera, uczeń gimnazjum w Hamburgu, od roku 1631 studiował w Lipsku, następnie w Lejdzie, gdzie zmienił nazwisko ze Schmidt na zlatynizowane Fabricius. Jego naukowe zainteresowania obejmowały dziedziny od medycyny po prawo. W Lejdzie zyskał sławę świetnego poety. Od 1635 roku przebywał na dworze książęcym w Tondern w Jutlandii, następnie odwiedził kilkanaście miast europejskich, m.in. Hamburg i Londyn. W Gdańsku od 4 XI 1644 roku był syndykiem, w 1666 – rajcą Głównego Miasta. Piastowane stanowisko i związane z nim ciągłe wyjazdy m.in. do Warszawy i krajów skandynawskich przeszkadzały mu w pracach literackich, tylko sporadycznie układał okolicznościowe wiersze. W 1646 roku wygłosił w [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztorze cystersów w Oliwie]] (opublikowaną) mowę powitalną na cześć Ludwiki Marii Gonzagi, która przybyła do Polski z Francji jako narzeczona króla polskiego Władysława IV. W roku 1656 witał w imieniu Rady Miejskiej króla polskiego Jana Kazimierza, któremu wręczył klucze do miasta. Autor rozprawy o sejmach polskich ''De comitiis Polonorum''. Jeden z jego utworów (wraz z siedmioma tekstami innych autorów) został zamieszczony – po dedykacji i wstępie dzieła – w pracy [[HEWELIUSZ JAN | Jana Heweliusza]] ''Selenographia''. Protektor wielu młodych gdańszczan, m.in. [[NIXDORFF JOHANN | Johanna Nixdorffa]]. Część korespondencji Fabriciusa oraz okolicznościowe utwory zostały wydane w roku 1685 przez jego syna Friedricha. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:51, 11 cze 2014
VINCENTIUS FABRICIUS (7 IX 1612 Hamburg – 11 IV 1667 Warszawa), syndyk miejski, uczony. Syn Petera, uczeń gimnazjum w Hamburgu, od roku 1631 studiował w Lipsku, następnie w Lejdzie, gdzie zmienił nazwisko ze Schmidt na zlatynizowane Fabricius. Jego naukowe zainteresowania obejmowały dziedziny od medycyny po prawo. W Lejdzie zyskał sławę świetnego poety. Od 1635 roku przebywał na dworze książęcym w Tondern w Jutlandii, następnie odwiedził kilkanaście miast europejskich, m.in. Hamburg i Londyn. W Gdańsku od 4 XI 1644 roku był syndykiem, w 1666 – rajcą Głównego Miasta. Piastowane stanowisko i związane z nim ciągłe wyjazdy m.in. do Warszawy i krajów skandynawskich przeszkadzały mu w pracach literackich, tylko sporadycznie układał okolicznościowe wiersze. W 1646 roku wygłosił w klasztorze cystersów w Oliwie (opublikowaną) mowę powitalną na cześć Ludwiki Marii Gonzagi, która przybyła do Polski z Francji jako narzeczona króla polskiego Władysława IV. W roku 1656 witał w imieniu Rady Miejskiej króla polskiego Jana Kazimierza, któremu wręczył klucze do miasta. Autor rozprawy o sejmach polskich De comitiis Polonorum. Jeden z jego utworów (wraz z siedmioma tekstami innych autorów) został zamieszczony – po dedykacji i wstępie dzieła – w pracy Jana Heweliusza Selenographia. Protektor wielu młodych gdańszczan, m.in. Johanna Nixdorffa. Część korespondencji Fabriciusa oraz okolicznościowe utwory zostały wydane w roku 1685 przez jego syna Friedricha.
