ŁAJMING WŁODZIMIERZ, prorektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Włodzimierz Łajming, Martwa natura, około 1992.JPG|thumb|Włodzimierz Łajming ''Martwa natura'', około 1992]] |
| + | |||
'''WŁODZIMIERZ ŁAJMING''' (ur. 7 II 1933 Tczew), artysta malarz, rysownik. Syn pisarki Anny Łajming. W 1953 roku ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. Studia w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (q Akademia Sztuk Pięknych) na Wydziale Malarstwa, dyplom w roku 1960 w pracowni prof. q Juliusza Studnickiego. Od 1962 pracownik macierzystej uczelni. W roku 1974 został hospitantem Królewskiej Akademii Sztuki w Kopenhadze. W latach 1975–1981 prodziekan Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, 1981–1984 dziekan tego wydziału, 1984–1986 prorektor. W okresie 1988–1991 był kierownikiem Katedry Malarstwa i Rysunku. W czasach studenckich współtwórca teatru Co To. W pracach posługuje się językiem malarskiej abstrakcji. Istotną rolę w jego twórczości odgrywa chłodna kolorystyka, w tym rozmaite odcienie błękitu i granatu. Do pejzażu wprowadza martwą naturę; sprowadzając przedmioty do form, tworzy nową rzeczywistość. Często powtarzającym się symbolem w malarstwie Łajminga jest motyw zamykającej horyzont góry, jak również uchylone bramy, proste drzwi i wrota. Wielokrotnie nagradzany, m.in. na Biennale Sztuki Gdańskiej w 1983 roku oraz na V Jesiennych Konfrontacjach w Rzeszowie. Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III i II stopnia (1975 i 1983), Pomorskiej Nagrody Artystycznej (2002). Miał około 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył w ponad 50 zbiorowych, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Gdańsku i Szczecinie, w Muzeach Okręgowych w Lęborku i Słupsku, w Muzeum Historyczno-Etnograficznym w Chojnicach, Muzeum w Wieliczce i w siedzibie Fundacji Malarstwa Polskiego w Lesku, a także w licznych kolekcjach prywatnych. W roku 2001 uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author: KP}} [[Category: Encyklopedia]] | '''WŁODZIMIERZ ŁAJMING''' (ur. 7 II 1933 Tczew), artysta malarz, rysownik. Syn pisarki Anny Łajming. W 1953 roku ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. Studia w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (q Akademia Sztuk Pięknych) na Wydziale Malarstwa, dyplom w roku 1960 w pracowni prof. q Juliusza Studnickiego. Od 1962 pracownik macierzystej uczelni. W roku 1974 został hospitantem Królewskiej Akademii Sztuki w Kopenhadze. W latach 1975–1981 prodziekan Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, 1981–1984 dziekan tego wydziału, 1984–1986 prorektor. W okresie 1988–1991 był kierownikiem Katedry Malarstwa i Rysunku. W czasach studenckich współtwórca teatru Co To. W pracach posługuje się językiem malarskiej abstrakcji. Istotną rolę w jego twórczości odgrywa chłodna kolorystyka, w tym rozmaite odcienie błękitu i granatu. Do pejzażu wprowadza martwą naturę; sprowadzając przedmioty do form, tworzy nową rzeczywistość. Często powtarzającym się symbolem w malarstwie Łajminga jest motyw zamykającej horyzont góry, jak również uchylone bramy, proste drzwi i wrota. Wielokrotnie nagradzany, m.in. na Biennale Sztuki Gdańskiej w 1983 roku oraz na V Jesiennych Konfrontacjach w Rzeszowie. Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III i II stopnia (1975 i 1983), Pomorskiej Nagrody Artystycznej (2002). Miał około 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył w ponad 50 zbiorowych, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Gdańsku i Szczecinie, w Muzeach Okręgowych w Lęborku i Słupsku, w Muzeum Historyczno-Etnograficznym w Chojnicach, Muzeum w Wieliczce i w siedzibie Fundacji Malarstwa Polskiego w Lesku, a także w licznych kolekcjach prywatnych. W roku 2001 uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author: KP}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 19:40, 10 cze 2014
WŁODZIMIERZ ŁAJMING (ur. 7 II 1933 Tczew), artysta malarz, rysownik. Syn pisarki Anny Łajming. W 1953 roku ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. Studia w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (q Akademia Sztuk Pięknych) na Wydziale Malarstwa, dyplom w roku 1960 w pracowni prof. q Juliusza Studnickiego. Od 1962 pracownik macierzystej uczelni. W roku 1974 został hospitantem Królewskiej Akademii Sztuki w Kopenhadze. W latach 1975–1981 prodziekan Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, 1981–1984 dziekan tego wydziału, 1984–1986 prorektor. W okresie 1988–1991 był kierownikiem Katedry Malarstwa i Rysunku. W czasach studenckich współtwórca teatru Co To. W pracach posługuje się językiem malarskiej abstrakcji. Istotną rolę w jego twórczości odgrywa chłodna kolorystyka, w tym rozmaite odcienie błękitu i granatu. Do pejzażu wprowadza martwą naturę; sprowadzając przedmioty do form, tworzy nową rzeczywistość. Często powtarzającym się symbolem w malarstwie Łajminga jest motyw zamykającej horyzont góry, jak również uchylone bramy, proste drzwi i wrota. Wielokrotnie nagradzany, m.in. na Biennale Sztuki Gdańskiej w 1983 roku oraz na V Jesiennych Konfrontacjach w Rzeszowie. Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III i II stopnia (1975 i 1983), Pomorskiej Nagrody Artystycznej (2002). Miał około 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył w ponad 50 zbiorowych, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Gdańsku i Szczecinie, w Muzeach Okręgowych w Lęborku i Słupsku, w Muzeum Historyczno-Etnograficznym w Chojnicach, Muzeum w Wieliczce i w siedzibie Fundacji Malarstwa Polskiego w Lesku, a także w licznych kolekcjach prywatnych. W roku 2001 uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
