HOTEL CONTINENTAL
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Hotel Continental, początek XX wieku.JPG|thumb|Hotel Continental, początek XX wieku]] | [[File:Hotel Continental, początek XX wieku.JPG|thumb|Hotel Continental, początek XX wieku]] | ||
| − | '''HOTEL CONTINENTAL''', u zbiegu obecnej ul. Elżbietańskiej i Podwale Grodzkie 7, naprzeciw q Dworca Głównego. Budowany od 1896 roku, otwarty 20 VI 1899. Trzypiętrowy, własność początkowo Baltische Terrain-Gesellschaft (Bałtyckie Towarzystwo Terenowe), następnie do I wojny światowej Heinricha Schützego. Wydłużony budynek zwieńczony był szczytami, w narożniku znajdowała się półokrągła wieża z baniastym hełmem. Hotel początkowo dysponował 35 pokojami, następnie po rozbudowie w 1914 – 90 (ze 120 łóżkami), dużą restauracją z winiarnią Zum Rüdesheimer, kawiarnią i pijalnią piwa, zakładem fryzjerskim, kantorem wymiany walut. W roku 1920 przebudowano część zaplecza kuchenno-gospodarczego. 11 VII 1922 powołano tu polskie q Towarzystwo Przyjaciół Nauki i Sztuki (z siedzibą w budynku q Gimnazjum Polskiego). W okresie II WMG znajdowała się tu m.in. agencja polskiego Biura Podróży Orbis. Pokoje był wówczas wyposażone w telefon, łazienkę i wc. Reklamował się w polskich pismach (m.in. w miesięczniku „Morze”) jako obsługujący również w języku polskim. W 1924 roku rozbudowany o część hotelową na poddaszu, w 1934 odnowiono elewację. Od roku 1934 dyrektorem i współwłaścicielem był Piotr Bresiński (1870–1940), działacz Polonii sopockiej (były powstaniec wielkopolski). Za jego czasów hotel był miejscem zebrań gdańskiej Polonii, przyjmował też Żydów przed ich wymuszonym wyjazdem z Gdańska (q Żydzi, q pomnik Kindertransportów). 7 września 1939 przetrzymywano tu polskich oficerów z q Westerplatte. Piotr Bresiński, aresztowany, zginął w q obozie Stutthof (po ekshumacji pochowany na q | + | '''HOTEL CONTINENTAL''', u zbiegu obecnej ul. Elżbietańskiej i Podwale Grodzkie 7, naprzeciw q Dworca Głównego. Budowany od 1896 roku, otwarty 20 VI 1899. Trzypiętrowy, własność początkowo Baltische Terrain-Gesellschaft (Bałtyckie Towarzystwo Terenowe), następnie do I wojny światowej Heinricha Schützego. Wydłużony budynek zwieńczony był szczytami, w narożniku znajdowała się półokrągła wieża z baniastym hełmem. Hotel początkowo dysponował 35 pokojami, następnie po rozbudowie w 1914 – 90 (ze 120 łóżkami), dużą restauracją z winiarnią Zum Rüdesheimer, kawiarnią i pijalnią piwa, zakładem fryzjerskim, kantorem wymiany walut. W roku 1920 przebudowano część zaplecza kuchenno-gospodarczego. 11 VII 1922 powołano tu polskie q Towarzystwo Przyjaciół Nauki i Sztuki (z siedzibą w budynku q Gimnazjum Polskiego). W okresie II WMG znajdowała się tu m.in. agencja polskiego Biura Podróży Orbis. Pokoje był wówczas wyposażone w telefon, łazienkę i wc. Reklamował się w polskich pismach (m.in. w miesięczniku „Morze”) jako obsługujący również w języku polskim. W 1924 roku rozbudowany o część hotelową na poddaszu, w 1934 odnowiono elewację. Od roku 1934 dyrektorem i współwłaścicielem był Piotr Bresiński (1870–1940), działacz Polonii sopockiej (były powstaniec wielkopolski). Za jego czasów hotel był miejscem zebrań gdańskiej Polonii, przyjmował też Żydów przed ich wymuszonym wyjazdem z Gdańska (q Żydzi, q pomnik Kindertransportów). 7 września 1939 przetrzymywano tu polskich oficerów z q Westerplatte. Piotr Bresiński, aresztowany, zginął w q obozie Stutthof (po ekshumacji pochowany na q cmentarzu na Zaspie). Hotel zniszczony w 1945 roku, nieodbudowany. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:16, 4 cze 2014
HOTEL CONTINENTAL, u zbiegu obecnej ul. Elżbietańskiej i Podwale Grodzkie 7, naprzeciw q Dworca Głównego. Budowany od 1896 roku, otwarty 20 VI 1899. Trzypiętrowy, własność początkowo Baltische Terrain-Gesellschaft (Bałtyckie Towarzystwo Terenowe), następnie do I wojny światowej Heinricha Schützego. Wydłużony budynek zwieńczony był szczytami, w narożniku znajdowała się półokrągła wieża z baniastym hełmem. Hotel początkowo dysponował 35 pokojami, następnie po rozbudowie w 1914 – 90 (ze 120 łóżkami), dużą restauracją z winiarnią Zum Rüdesheimer, kawiarnią i pijalnią piwa, zakładem fryzjerskim, kantorem wymiany walut. W roku 1920 przebudowano część zaplecza kuchenno-gospodarczego. 11 VII 1922 powołano tu polskie q Towarzystwo Przyjaciół Nauki i Sztuki (z siedzibą w budynku q Gimnazjum Polskiego). W okresie II WMG znajdowała się tu m.in. agencja polskiego Biura Podróży Orbis. Pokoje był wówczas wyposażone w telefon, łazienkę i wc. Reklamował się w polskich pismach (m.in. w miesięczniku „Morze”) jako obsługujący również w języku polskim. W 1924 roku rozbudowany o część hotelową na poddaszu, w 1934 odnowiono elewację. Od roku 1934 dyrektorem i współwłaścicielem był Piotr Bresiński (1870–1940), działacz Polonii sopockiej (były powstaniec wielkopolski). Za jego czasów hotel był miejscem zebrań gdańskiej Polonii, przyjmował też Żydów przed ich wymuszonym wyjazdem z Gdańska (q Żydzi, q pomnik Kindertransportów). 7 września 1939 przetrzymywano tu polskich oficerów z q Westerplatte. Piotr Bresiński, aresztowany, zginął w q obozie Stutthof (po ekshumacji pochowany na q cmentarzu na Zaspie). Hotel zniszczony w 1945 roku, nieodbudowany.
