HOPPE SAMUEL JOACHIM, uczony
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Samuel Joachim | + | [[File: Hoppe Samuel Joachim.JPG|thumb|Samuel Joachim Hoppe]] |
| + | |||
| + | '''SAMUEL JOACHIM HOPPE''' (Hoppius; 25 XII 1684 Salzwedel kpło Magdeburga – 12/13 V 1754 Gdańsk), uczony. Bratanek burmistrza q Joachima Hoppego (Hoppiusa), u którego się wychowywał. Nie do końca wyjaśniona jest jego edukacja w q Gimnazjum Akademickim. Nie znajduje się w księdze wpisów tej szkoły, ale pozostawił po sobie końcową pracę, będącą zaliczeniem tegoż gimnazjum. Było to dzieło bibliograficzne, wymieniające około 1000 pozycji związanych z historią Polski ''De scriptoribus historiae Polonicae schediasma literarium'' (1707), które należy uznać za pierwszą polską bibliografię specjalistyczną. W 1703 roku studiował na uniwersytecie w Królewcu, w latach 1707–1711 teologię na uniwersytecie w Rostoku. W roku 1711 ukazało się drugie wydanie jego bibliografii, dołączone do wydania I tomu dzieła Jana Długosza ''Historia polonica'', z uzupełnieniami m.in. q Vallentina Schlieffa. W 1715 otrzymał stanowisko diakona przy q kościele św. Katarzyny, w 1720 został diakonem i kaznodzieją w q kościele NMP. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 16:46, 4 cze 2014
SAMUEL JOACHIM HOPPE (Hoppius; 25 XII 1684 Salzwedel kpło Magdeburga – 12/13 V 1754 Gdańsk), uczony. Bratanek burmistrza q Joachima Hoppego (Hoppiusa), u którego się wychowywał. Nie do końca wyjaśniona jest jego edukacja w q Gimnazjum Akademickim. Nie znajduje się w księdze wpisów tej szkoły, ale pozostawił po sobie końcową pracę, będącą zaliczeniem tegoż gimnazjum. Było to dzieło bibliograficzne, wymieniające około 1000 pozycji związanych z historią Polski De scriptoribus historiae Polonicae schediasma literarium (1707), które należy uznać za pierwszą polską bibliografię specjalistyczną. W 1703 roku studiował na uniwersytecie w Królewcu, w latach 1707–1711 teologię na uniwersytecie w Rostoku. W roku 1711 ukazało się drugie wydanie jego bibliografii, dołączone do wydania I tomu dzieła Jana Długosza Historia polonica, z uzupełnieniami m.in. q Vallentina Schlieffa. W 1715 otrzymał stanowisko diakona przy q kościele św. Katarzyny, w 1720 został diakonem i kaznodzieją w q kościele NMP.
