GREISER ARTHUR KARL, prezydent Senatu
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Manifestacja przedwyborcza gdańskiej NSDAP, na pierwszym planie od lewej – Arthur Greiser, Erich von dem Bach-Zelewski, Albert Forster, 1938–1939.JPG|thumb|Manifestacja przedwyborcza gdańskiej NSDAP, na pierwszym planie od lewej: Arthur Greiser, Erich von dem Bach-Zelewski, Albert Forster, 1938–1939]] |
| + | |||
| + | '''ARTHUR KARL GREISER''' (22 I 1897 Środa Wielkopolska – 21 VII 1946 Poznań), prezydent q Senatu II WMG, polityk nazistowski. Ukończył Królewskie-Pruskie Gimnazjum w Inowrocławiu, w czasie I wojny światowej dosłużył się stopnia oficerskiego w lotnictwie morskim, ranny w roku 1918, leczył się w Gdańsku, gdzie pozostał. Zajmował się pracą dorywczą, w 1924 założyciel organizacji Stahlhelm, skupiającej byłych niemieckich żołnierzy frontowych (wystąpił z niej w 1926). W 1929 roku wstąpił do NSDAP, w 1930 poseł z jej listy do q Volkstagu i przewodniczący frakcji poselskiej. Od roku 1930 zastępca gauleitera q Alberta Forstera. W czerwcu 1933 wybrany wiceprezydentem Senatu, podlegały mu sprawy wewnętrzne. Od 28 XI 1934 następca q Hermana Rauschninga na stanowisku prezydenta Senatu. Zwalczał demokratyczną opozycję i nie dopuścił 7 IV 1935 do obiektywnych wyborów do Volkstagu. Na stanowisku prezydenta pozostawał do 1 IX 1939. Od 26 X 1939 roku namiestnik III Rzeszy w Kraju Warty, w 1945 aresztowany przez Amerykanów i wydany Polsce, od 21 VI do 7 VII 1946 sądzony przez polski Najwyższy Trybunał Narodowy i 9 VII 1946 skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano publicznie na stokach poznańskiej cytadeli (ostatnia publiczna egzekucja w Polsce). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 19:26, 3 cze 2014
ARTHUR KARL GREISER (22 I 1897 Środa Wielkopolska – 21 VII 1946 Poznań), prezydent q Senatu II WMG, polityk nazistowski. Ukończył Królewskie-Pruskie Gimnazjum w Inowrocławiu, w czasie I wojny światowej dosłużył się stopnia oficerskiego w lotnictwie morskim, ranny w roku 1918, leczył się w Gdańsku, gdzie pozostał. Zajmował się pracą dorywczą, w 1924 założyciel organizacji Stahlhelm, skupiającej byłych niemieckich żołnierzy frontowych (wystąpił z niej w 1926). W 1929 roku wstąpił do NSDAP, w 1930 poseł z jej listy do q Volkstagu i przewodniczący frakcji poselskiej. Od roku 1930 zastępca gauleitera q Alberta Forstera. W czerwcu 1933 wybrany wiceprezydentem Senatu, podlegały mu sprawy wewnętrzne. Od 28 XI 1934 następca q Hermana Rauschninga na stanowisku prezydenta Senatu. Zwalczał demokratyczną opozycję i nie dopuścił 7 IV 1935 do obiektywnych wyborów do Volkstagu. Na stanowisku prezydenta pozostawał do 1 IX 1939. Od 26 X 1939 roku namiestnik III Rzeszy w Kraju Warty, w 1945 aresztowany przez Amerykanów i wydany Polsce, od 21 VI do 7 VII 1946 sądzony przez polski Najwyższy Trybunał Narodowy i 9 VII 1946 skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano publicznie na stokach poznańskiej cytadeli (ostatnia publiczna egzekucja w Polsce).
