PÜTTNER JOHANNA AUGUSTINA ELISE, pisarka
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JOHANNA AUGUSTINA ELISE PÜTTNER''' (5 VIII 1839 Gdańsk – 14 VI 1923 Sopot), pisarka. Córka Roberta, urzędnika celnego. Uzyskała w Gdańsku średnie wykształcenie, następnie uczyła się w prywatnym seminarium nauczycielskim H.E. Hevelke. Egzamin państwowy (uprawniający do pracy w szkołach) zdała w Malborku, wyjechała na studia do Paryża. W 1868 roku (po śmierci matki) powróciła do Gdańska, prowadziła dom ojca i opiekowała się młodszym rodzeństwem. Zgłębiała dzieje Gdańska pod kierunkiem miejskich bibliotekarzy | + | '''JOHANNA AUGUSTINA ELISE PÜTTNER''' (5 VIII 1839 Gdańsk – 14 VI 1923 Sopot), pisarka. Córka Roberta, urzędnika celnego. Uzyskała w Gdańsku średnie wykształcenie, następnie uczyła się w prywatnym seminarium nauczycielskim H.E. Hevelke. Egzamin państwowy (uprawniający do pracy w szkołach) zdała w Malborku, wyjechała na studia do Paryża. W 1868 roku (po śmierci matki) powróciła do Gdańska, prowadziła dom ojca i opiekowała się młodszym rodzeństwem. Zgłębiała dzieje Gdańska pod kierunkiem miejskich bibliotekarzy [[MANNHARDT JOHANN WILHELM EMANUEL | Johanna Wilhelma Emanuela Mannhardta]] i [[BERTLING ERNST AUGUST KARL | Ernsta A. Bertlinga]]. Zebrany materiał wykorzystała w działalności literackiej i krajoznawczej. Była autorką baśni, nowel, powieści (w tym wydanej w Lipsku w 1887 roku ''Konrad Letzkau und seine Tochter''), a także cennych, kilkakrotnie wznawianych przewodników po Gdańsku, Oliwie i Sopocie. Działała w organizacjach kobiecych i w Niemieckim Czerwonym Krzyżu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 16:44, 28 maj 2014
JOHANNA AUGUSTINA ELISE PÜTTNER (5 VIII 1839 Gdańsk – 14 VI 1923 Sopot), pisarka. Córka Roberta, urzędnika celnego. Uzyskała w Gdańsku średnie wykształcenie, następnie uczyła się w prywatnym seminarium nauczycielskim H.E. Hevelke. Egzamin państwowy (uprawniający do pracy w szkołach) zdała w Malborku, wyjechała na studia do Paryża. W 1868 roku (po śmierci matki) powróciła do Gdańska, prowadziła dom ojca i opiekowała się młodszym rodzeństwem. Zgłębiała dzieje Gdańska pod kierunkiem miejskich bibliotekarzy Johanna Wilhelma Emanuela Mannhardta i Ernsta A. Bertlinga. Zebrany materiał wykorzystała w działalności literackiej i krajoznawczej. Była autorką baśni, nowel, powieści (w tym wydanej w Lipsku w 1887 roku Konrad Letzkau und seine Tochter), a także cennych, kilkakrotnie wznawianych przewodników po Gdańsku, Oliwie i Sopocie. Działała w organizacjach kobiecych i w Niemieckim Czerwonym Krzyżu.
