ROŻAŃSKI STANISŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Stanisław_Różański_.JPG|thumb|Stanisław Różański]] | [[File:Stanisław_Różański_.JPG|thumb|Stanisław Różański]] | ||
| − | '''STANISŁAW ROŻAŃSKI''' (13 II 1899 Andrychów, woj. krakowskie – 25 VII 1981 Warszawa), naukowiec. W 1923 roku absolwent politechniki we Lwowie, architekt, urbanista. Pracował w Warszawie; w latach 1926–1928 architekt miejski w Płocku. Od roku 1930 kierował zainicjowanym przez siebie w Warszawie pierwszym w Polsce Biurem Planu Regionalnego. Od 1945 w Gdańsku, organizator Wydziału Odbudowy i Wydziału Mierniczego Urzędu Wojewódzkiego oraz Regionalnej Dyrekcji Planowania Przestrzennego w Sopocie, której był dyrektorem. Od roku 1946 na | + | '''STANISŁAW ROŻAŃSKI''' (13 II 1899 Andrychów, woj. krakowskie – 25 VII 1981 Warszawa), naukowiec. W 1923 roku absolwent politechniki we Lwowie, architekt, urbanista. Pracował w Warszawie; w latach 1926–1928 architekt miejski w Płocku. Od roku 1930 kierował zainicjowanym przez siebie w Warszawie pierwszym w Polsce Biurem Planu Regionalnego. Od 1945 w Gdańsku, organizator Wydziału Odbudowy i Wydziału Mierniczego Urzędu Wojewódzkiego oraz Regionalnej Dyrekcji Planowania Przestrzennego w Sopocie, której był dyrektorem. Od roku 1946 na [[PG | PG]], na Wydziale Architektury jako zastępca profesora, w 1949 – profesor, 1962–1964 dziekan Wydziału Architektury, 1965–1969 kierownik Katedry Urbanistyki i Planowania Regionalnego PG. Autor koncepcji jedności zespołu miejskiego Gdańsk-Gdynia-Sopot. Pomysłodawca Drogi Czerwonej i Drogi Zielonej, szybkiej kolei miejskiej, rozbudowy osiedli mieszkaniowych na górnym tarasie i parku nadmorskiego. Autor m.in. książek: ''Budowa miasta a jego klimat'' (1959) i ''Teoretyczne możliwości rozwoju przestrzennego Gdańska'' (1966). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:50, 27 maj 2014
STANISŁAW ROŻAŃSKI (13 II 1899 Andrychów, woj. krakowskie – 25 VII 1981 Warszawa), naukowiec. W 1923 roku absolwent politechniki we Lwowie, architekt, urbanista. Pracował w Warszawie; w latach 1926–1928 architekt miejski w Płocku. Od roku 1930 kierował zainicjowanym przez siebie w Warszawie pierwszym w Polsce Biurem Planu Regionalnego. Od 1945 w Gdańsku, organizator Wydziału Odbudowy i Wydziału Mierniczego Urzędu Wojewódzkiego oraz Regionalnej Dyrekcji Planowania Przestrzennego w Sopocie, której był dyrektorem. Od roku 1946 na PG, na Wydziale Architektury jako zastępca profesora, w 1949 – profesor, 1962–1964 dziekan Wydziału Architektury, 1965–1969 kierownik Katedry Urbanistyki i Planowania Regionalnego PG. Autor koncepcji jedności zespołu miejskiego Gdańsk-Gdynia-Sopot. Pomysłodawca Drogi Czerwonej i Drogi Zielonej, szybkiej kolei miejskiej, rozbudowy osiedli mieszkaniowych na górnym tarasie i parku nadmorskiego. Autor m.in. książek: Budowa miasta a jego klimat (1959) i Teoretyczne możliwości rozwoju przestrzennego Gdańska (1966).
