CZARNOWSKI TADEUSZ, inżynier, patron gdańskiej ulicy
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Czarnowski Tadeusz.JPG|thumb|Tadeusz Czarnowski]] |
'''TADEUSZ CZARNOWSKI''' (22 VIII 1872 Łebno koło Wejherowa – 27 XII 1950 Wrocław), inżynier. Szkołę średnią ukończył w Chełmnie, w latach 1892–1897 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Berlinie-Charlottenburgu, w listopadzie 1919 roku skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. Mianowany pierwszym prezesem q dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do roku 1930. Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w q II Wolnym Mieście Gdańsku, w latach 1926–1929 przewodniczący q Gdańskiej Macierzy Szkolnej, członek q Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Opuścił Gdańsk w wyniku sporów z q Zygmuntem Moczyńskim. Patron jednej z ulic Gdańsku (VII Dwór). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] | '''TADEUSZ CZARNOWSKI''' (22 VIII 1872 Łebno koło Wejherowa – 27 XII 1950 Wrocław), inżynier. Szkołę średnią ukończył w Chełmnie, w latach 1892–1897 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Berlinie-Charlottenburgu, w listopadzie 1919 roku skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. Mianowany pierwszym prezesem q dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do roku 1930. Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w q II Wolnym Mieście Gdańsku, w latach 1926–1929 przewodniczący q Gdańskiej Macierzy Szkolnej, członek q Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Opuścił Gdańsk w wyniku sporów z q Zygmuntem Moczyńskim. Patron jednej z ulic Gdańsku (VII Dwór). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 18:06, 26 maj 2014
TADEUSZ CZARNOWSKI (22 VIII 1872 Łebno koło Wejherowa – 27 XII 1950 Wrocław), inżynier. Szkołę średnią ukończył w Chełmnie, w latach 1892–1897 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Berlinie-Charlottenburgu, w listopadzie 1919 roku skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. Mianowany pierwszym prezesem q dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do roku 1930. Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w q II Wolnym Mieście Gdańsku, w latach 1926–1929 przewodniczący q Gdańskiej Macierzy Szkolnej, członek q Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Opuścił Gdańsk w wyniku sporów z q Zygmuntem Moczyńskim. Patron jednej z ulic Gdańsku (VII Dwór).
