BISCHOFF THEODOR LUDWIG HEINRICH, kupiec, radny
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Bischoff Theodor Ludwig Heinrich.JPG|thumb|Theodor Ludwig Heinrich Bischoff ]] |
| + | '''THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF''' (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat q Oskara Ernsta Simona Bischoffa. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w q Dworze Artusa, przy ul. Chlebnickiej 39 (gdzie też mieszkał). Członek i wieloletni wiceprezes q Korporacji Kupców. Od roku 1849 członek q Rady Miejskiej, w latach 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza q Leopolda Wintera. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę q wodociągów i kanalizacji, brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 roku jego marmurowe popiersie ozdobiło Salę Wety w q Ratuszu Głównego Miasta, miejscu obrad Rady Miejskiej. W latach 1870–1876 przedstawiciel rodzinnego Grudziądza w pruskim Landtagu. Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki L. Wintera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 19:31, 24 maj 2014
THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat q Oskara Ernsta Simona Bischoffa. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w q Dworze Artusa, przy ul. Chlebnickiej 39 (gdzie też mieszkał). Członek i wieloletni wiceprezes q Korporacji Kupców. Od roku 1849 członek q Rady Miejskiej, w latach 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza q Leopolda Wintera. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę q wodociągów i kanalizacji, brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 roku jego marmurowe popiersie ozdobiło Salę Wety w q Ratuszu Głównego Miasta, miejscu obrad Rady Miejskiej. W latach 1870–1876 przedstawiciel rodzinnego Grudziądza w pruskim Landtagu. Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki L. Wintera.
