SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Sandgrube)

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
'''SZPITAL MIEJSKI''', Lazaret przy Sandgrube 9/15 (Lazarett in der Sandgrube (ul. Rogaczewskiego)), założony jako szpital miejski na przełomie 1885/1886 roku i nowoczesna diagnostyczno-terapeutyczna placówka chirurgiczna dla obszaru Gdańska, mająca odciążyć Lazaret przy Bramie Oliwskiej, traktowany jako jego oddział. Powstał w miejscu wywłaszczonego z końcem 1874 ogrodnictwa Antona Rathkego. Oddany do użytku 21 XII 1887, z ogrodem rekreacyjnym dla pacjentów, centralnym ogrzewaniem, gazowym oświetleniem i bieżącą wodą. Wybudowany przez firmę q Hermanna Prochnowa. W czteropiętrowym budynku głównym znajdowały się po 2 sale z 16 łóżkami na każdej kondygnacji i pokoje pojedyncze. Na I piętrze była sala operacyjna. Obok budynku głównego wydzielono osobne budynki dla chorych zakaźnie, dla kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi i położnictwo. Dysponował 220 łóżkami, posiadał pracownię rentgenowską, mikrobiologiczną, poliklinikę zaopatrującą chorych ambulatoryjnie (zwłaszcza – nieodpłatnie – ubogich). Wiosną 1911 roku przeniesiony do nowej siedziby przy Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) i połączony ze q Szpitalem Miejskim. W opuszczonych budynkach ulokowano, działający dotychczas przy ul. Garncarskiej, miejski zakład opieki społecznej (niżej), oraz miejskie przychodnie specjalistyczne i polikliniki. Budynek został zniszczony w marcu 1945 roku. {{author: ASZ}}<br /><br />  
+
'''SZPITAL MIEJSKI''', Lazaret przy Sandgrube 9/15 (Lazarett in der Sandgrube (ul. Rogaczewskiego)), założony jako szpital miejski na przełomie 1885/1886 roku i nowoczesna diagnostyczno-terapeutyczna placówka chirurgiczna dla obszaru Gdańska, mająca odciążyć Lazaret przy Bramie Oliwskiej, traktowany jako jego oddział. Powstał w miejscu wywłaszczonego z końcem 1874 ogrodnictwa Antona Rathkego. Oddany do użytku 21 XII 1887, z ogrodem rekreacyjnym dla pacjentów, centralnym ogrzewaniem, gazowym oświetleniem i bieżącą wodą. Wybudowany przez firmę [[PROCHNOW JOHANN HEINRICH HERMANN | Hermanna Prochnowa]]. W czteropiętrowym budynku głównym znajdowały się po 2 sale z 16 łóżkami na każdej kondygnacji i pokoje pojedyncze. Na I piętrze była sala operacyjna. Obok budynku głównego wydzielono osobne budynki dla chorych zakaźnie, dla kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi i położnictwo. Dysponował 220 łóżkami, posiadał pracownię rentgenowską, mikrobiologiczną, poliklinikę zaopatrującą chorych ambulatoryjnie (zwłaszcza – nieodpłatnie – ubogich). Wiosną 1911 roku przeniesiony do nowej siedziby przy Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) i połączony ze [[SZPITAL MIEJSKI WE WRZESZCZU | Szpitalem Miejskim]]. W opuszczonych budynkach ulokowano, działający dotychczas przy ul. Garncarskiej, miejski zakład opieki społecznej (niżej), oraz miejskie przychodnie specjalistyczne i polikliniki. Budynek został zniszczony w marcu 1945 roku. {{author: ASZ}}<br /><br />  
 
{| class="tableGda"
 
{| class="tableGda"
 
|-  
 
|-  
 
|+ Ordynatorzy Szpitala Miejskiego przy Sandgrube
 
|+ Ordynatorzy Szpitala Miejskiego przy Sandgrube
 
| 1887–1896
 
| 1887–1896
| q dr Georg Wilhelm Baum (oddział chirurgiczny)
+
| dr [[BAUM GEORG WILHELM | Georg Wilhelm Baum]] (oddział chirurgiczny)
 
|-  
 
|-  
 
| 1896–1911
 
| 1896–1911
| q prof. dr Arthur Barth (oddział chirurgiczny)
+
| prof. dr [[BARTH ARTUR | Arthur Barth]] (oddział chirurgiczny)
 
|-  
 
|-  
 
| class="authorEgTab" | {{author: MrGl}}
 
| class="authorEgTab" | {{author: MrGl}}

Wersja z 10:49, 23 maj 2014

SZPITAL MIEJSKI, Lazaret przy Sandgrube 9/15 (Lazarett in der Sandgrube (ul. Rogaczewskiego)), założony jako szpital miejski na przełomie 1885/1886 roku i nowoczesna diagnostyczno-terapeutyczna placówka chirurgiczna dla obszaru Gdańska, mająca odciążyć Lazaret przy Bramie Oliwskiej, traktowany jako jego oddział. Powstał w miejscu wywłaszczonego z końcem 1874 ogrodnictwa Antona Rathkego. Oddany do użytku 21 XII 1887, z ogrodem rekreacyjnym dla pacjentów, centralnym ogrzewaniem, gazowym oświetleniem i bieżącą wodą. Wybudowany przez firmę Hermanna Prochnowa. W czteropiętrowym budynku głównym znajdowały się po 2 sale z 16 łóżkami na każdej kondygnacji i pokoje pojedyncze. Na I piętrze była sala operacyjna. Obok budynku głównego wydzielono osobne budynki dla chorych zakaźnie, dla kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi i położnictwo. Dysponował 220 łóżkami, posiadał pracownię rentgenowską, mikrobiologiczną, poliklinikę zaopatrującą chorych ambulatoryjnie (zwłaszcza – nieodpłatnie – ubogich). Wiosną 1911 roku przeniesiony do nowej siedziby przy Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) i połączony ze Szpitalem Miejskim. W opuszczonych budynkach ulokowano, działający dotychczas przy ul. Garncarskiej, miejski zakład opieki społecznej (niżej), oraz miejskie przychodnie specjalistyczne i polikliniki. Budynek został zniszczony w marcu 1945 roku. ASZ

Ordynatorzy Szpitala Miejskiego przy Sandgrube
1887–1896 dr Georg Wilhelm Baum (oddział chirurgiczny)
1896–1911 prof. dr Arthur Barth (oddział chirurgiczny)
MrGl
Pacjenci oddziału chirurgiczno-ginekologicznego Szpitala Miejskiego przy Sandgrube – ruch chorych
Rok Stan na 1 kwietnia Przyjęci w ciągu roku Wypisani w ciągu roku Zmarli w ciągu roku Stan na 31 marca
1887 96*
1892 179 2036 1843 181 191
1894 148 1944 1762 161 169
1895 169 2015 1910 132 142
1896 142 2001 1849 160 134
1897 142 2001 1849 160 134
1910 191 3131 2930 196 196**
*Chorzy przeniesieni ze szpitala przy Bramie Oliwskiej.
**Chorzy zostali przeniesieni do nowego szpitala przy ul. Dębinki.
MrGl
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania