BEREŹNICKI KIEJSTUT, profesor Akademii Sztuk Pięknych
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Bereźnicki Kiejstut, Uczta z chłopcem wypuszczającym wróbla, około 1987.JPG|thumb|Kiejstut Bereźnicki ''Uczta z chłopcem wypuszczającym wróbla'', około 1987]] |
| + | '''KIEJSTUT BEREŹNICKI''' (ur. 21 XII 1935 Poznań), artysta malarz, pedagog. Studiował w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (q Akademia Sztuk Pięknych), dyplom uzyskał w roku 1958 w pracowni prof. q Stanisława Teisseyre’a. Od roku 1960 asystent Wydziału Malarstwa, w latach 1976–1980 prowadził pracownię malarstwa i rysunku dla studentów architektury, 1981–2004 dyplomową pracownię malarstwa; w latach 1981–1985 prorektor, od roku 1984 profesor tytularny, od 1994 profesor zwyczajny. Fascynację malarstwem flamandzkim, holenderskim i hiszpańskim XVI i XVII wieku połączył z inspiracją twórczością m.in. Cézanne’a, Braque’a, Miró, Picassa, Matisse’a; odcinając się od tradycji q szkoły sopockiej z jej kultem koloru i obojętnością tematu, kładzie akcent na uniwersalny, transcendentny sens. Służy temu monochromatyzm obrazów, umowny modelunek, dyscyplina kompozycji o płytkiej, umownej, architektonicznej przestrzeni, nierzadko symetrycznych, w układach horyzontalnych lub wertykalnie spiętrzonych, uproszczenie, schematyzacja form przedmiotów, sylwetek i typów fizjonomicznych (wśród nich wielokrotnie autoportrety) oraz powtarzalność wątków, często inspirowanych ikonografią religijną i mitologiczną. Liczne w twórczości warianty ''Opłakiwania'', ''Złożenia do grobu'', Piety, rytualnych uczt, pochodów z chorągwiami, zalegoryzowane sceny rodzajowe oraz martwe natury. Pospolite przedmioty wiążą się w nich z symbolami wanitatywnymi (czaszki, karty, rakiety i kości do gry, klepsydry, lustra, korale). Fascynacja życiem, materialnością i obfitością (akty, postaci dzieci, wzlatujące ptaki, chleb, owoce) współgra z symboliką śmierci, przemijania, zniewolenia (mięso, martwe ryby i ptaki, klatki, sieci, narzędzia pasyjne). Obrazy cechuje też maestria opracowania, bliska warsztatowi dawnych mistrzów. W roku 1985 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 20:38, 20 maj 2014
KIEJSTUT BEREŹNICKI (ur. 21 XII 1935 Poznań), artysta malarz, pedagog. Studiował w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (q Akademia Sztuk Pięknych), dyplom uzyskał w roku 1958 w pracowni prof. q Stanisława Teisseyre’a. Od roku 1960 asystent Wydziału Malarstwa, w latach 1976–1980 prowadził pracownię malarstwa i rysunku dla studentów architektury, 1981–2004 dyplomową pracownię malarstwa; w latach 1981–1985 prorektor, od roku 1984 profesor tytularny, od 1994 profesor zwyczajny. Fascynację malarstwem flamandzkim, holenderskim i hiszpańskim XVI i XVII wieku połączył z inspiracją twórczością m.in. Cézanne’a, Braque’a, Miró, Picassa, Matisse’a; odcinając się od tradycji q szkoły sopockiej z jej kultem koloru i obojętnością tematu, kładzie akcent na uniwersalny, transcendentny sens. Służy temu monochromatyzm obrazów, umowny modelunek, dyscyplina kompozycji o płytkiej, umownej, architektonicznej przestrzeni, nierzadko symetrycznych, w układach horyzontalnych lub wertykalnie spiętrzonych, uproszczenie, schematyzacja form przedmiotów, sylwetek i typów fizjonomicznych (wśród nich wielokrotnie autoportrety) oraz powtarzalność wątków, często inspirowanych ikonografią religijną i mitologiczną. Liczne w twórczości warianty Opłakiwania, Złożenia do grobu, Piety, rytualnych uczt, pochodów z chorągwiami, zalegoryzowane sceny rodzajowe oraz martwe natury. Pospolite przedmioty wiążą się w nich z symbolami wanitatywnymi (czaszki, karty, rakiety i kości do gry, klepsydry, lustra, korale). Fascynacja życiem, materialnością i obfitością (akty, postaci dzieci, wzlatujące ptaki, chleb, owoce) współgra z symboliką śmierci, przemijania, zniewolenia (mięso, martwe ryby i ptaki, klatki, sieci, narzędzia pasyjne). Obrazy cechuje też maestria opracowania, bliska warsztatowi dawnych mistrzów. W roku 1985 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
