ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE''' (Westpreußischer Botanisch-Zoologischer Verein) działające w latach 1878–1945 w Gdańsku. Nie posiadało własnej siedziby, adresem pocztowym do 1902 roku było biuro | + | '''ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE''' (Westpreußischer Botanisch-Zoologischer Verein) działające w latach 1878–1945 w Gdańsku. Nie posiadało własnej siedziby, adresem pocztowym do 1902 roku było biuro [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]] przy Frauengasase 26 (ul. Mariacka), następnie do 1945 mieszkanie prezesa dr. [[LAKOWITZ KONRAD | Konrada Lakowitza]] przy Brabank 3 (ul. Stara Stocznia). Zatwierdzenie statutu 6 IV 1878 (znowelizowany w 1920), 1. walne zebranie 11 VI 1878. Do 1920 roku terenem działania była Prowincja Prusy Zachodnie, 1921–1939 obszar [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]], 1939–1945 [[OKRĘG RZESZY GDAŃSK-PRUSY ZACHODNIE | Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie]]. Prezesa z zarządem wybierano na 3–5-letnią kadencję. Członkami do roku 1920 było średnio około 200 osób, po 1921 mniej w związku z ograniczeniem terenu działania. Obok [[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO HISTORYCZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego]] było to do 1914 najbardziej efektywnie działające gdańskie stowarzyszenie naukowe. Współpracowało z [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwem Przyrodniczym]] w Gdańsku (Naturforschende Gesellschaft) i [[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej]], w którym istniał duży dział przyrodniczy. Inicjowało badania naukowe, propagowało problematykę ochrony przyrody, wnioskowało w sprawie tworzenia rezerwatów przyrody. Wydawnictwem stowarzyszenia był ''Bericht des Westpreußischen Botanisch-Zoologischen Vereins'', w okresie 1878–1840 ukazały się 62 roczniki, wydawane w gdańskim wydawnictwie [[KAFEMANN AUGUST WILHELM | Augusta Wilhelma Kafemanna]]. Każdy, obok sprawozdania z dorocznego zebrania członków, zawierał szczegóły z ostatniej wycieczki naukowo-poznawczej oraz artykuły prezentujące dorobek naukowy członków. Publikowano recenzje, kronikę, często nekrologi. W roku 1928, z okazji 50-lecia powstania, wydano nr specjalny, w którym przedstawiono historię stowarzyszenia, zawartość dotychczasowych 49 tomów rocznika oraz biogramy zasłużonych zmarłych członków. Prezesi: dr Hugon Erich von Klinggräff (1878–1902), dr Konrad Lakowitz (1903–1945). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:25, 17 maj 2014
ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE (Westpreußischer Botanisch-Zoologischer Verein) działające w latach 1878–1945 w Gdańsku. Nie posiadało własnej siedziby, adresem pocztowym do 1902 roku było biuro Towarzystwa Przyrodniczego przy Frauengasase 26 (ul. Mariacka), następnie do 1945 mieszkanie prezesa dr. Konrada Lakowitza przy Brabank 3 (ul. Stara Stocznia). Zatwierdzenie statutu 6 IV 1878 (znowelizowany w 1920), 1. walne zebranie 11 VI 1878. Do 1920 roku terenem działania była Prowincja Prusy Zachodnie, 1921–1939 obszar II Wolnego Miasta Gdańska, 1939–1945 Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. Prezesa z zarządem wybierano na 3–5-letnią kadencję. Członkami do roku 1920 było średnio około 200 osób, po 1921 mniej w związku z ograniczeniem terenu działania. Obok Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego było to do 1914 najbardziej efektywnie działające gdańskie stowarzyszenie naukowe. Współpracowało z Towarzystwem Przyrodniczym w Gdańsku (Naturforschende Gesellschaft) i Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej, w którym istniał duży dział przyrodniczy. Inicjowało badania naukowe, propagowało problematykę ochrony przyrody, wnioskowało w sprawie tworzenia rezerwatów przyrody. Wydawnictwem stowarzyszenia był Bericht des Westpreußischen Botanisch-Zoologischen Vereins, w okresie 1878–1840 ukazały się 62 roczniki, wydawane w gdańskim wydawnictwie Augusta Wilhelma Kafemanna. Każdy, obok sprawozdania z dorocznego zebrania członków, zawierał szczegóły z ostatniej wycieczki naukowo-poznawczej oraz artykuły prezentujące dorobek naukowy członków. Publikowano recenzje, kronikę, często nekrologi. W roku 1928, z okazji 50-lecia powstania, wydano nr specjalny, w którym przedstawiono historię stowarzyszenia, zawartość dotychczasowych 49 tomów rocznika oraz biogramy zasłużonych zmarłych członków. Prezesi: dr Hugon Erich von Klinggräff (1878–1902), dr Konrad Lakowitz (1903–1945).
