FERBER NATHANAEL GOTTFRIED, burmistrz Gdańska
m |
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Herb_rodu_Ferber__w_nad_portalem_plebanii_kościoła_NMP.JPG|thumb|Herb rodu Ferberów nad portalem plebanii kościoła | + | [[File:Herb_rodu_Ferber__w_nad_portalem_plebanii_kościoła_NMP.JPG|thumb|Herb rodu Ferberów nad portalem plebanii kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]'''NATHANAEL GOTTFRIED FERBER''' (13 IV 1688 Gdańsk – 17 VII 1755 Gdańsk), burmistrz. Wnuk burmistrza q Constantina Ferbera (1625–1704), syn Johanna Nathanaela (16 III 1659 Gdańsk – 16 VII 1727 Gdańsk), ławnika gdańskiego w roku 1704, rajcy w 1708, burgrabiego w 1723. Od 1703 roku uczeń q Gimnazjum Akademickiego, od 1709 studiował na uniwersytecie w Lipsku, w 1713 w Strasburgu. W latach 1719–1723 reprezentant Kwartału Wysokiego, w roku 1723 ławnik, w 1733 rajca. Po kapitulacji q Wisłoujścia 22 VI 1734 wszedł w skład delegacji gdańskiej na rozmowy z feldmarszałkiem Burkhardem Christophem von Münnich co do warunków kapitulacji Gdańska, a następnie z przedstawicielami strony rosyjskiej i saskiej. Rozmowy doprowadziły do podpisania aktu kapitulacji (7 VII 1734). W latach 1735 i 1741 q burgrabia. Od 1746 roku do śmierci burmistrz. Reprezentował Gdańsk (koniec maja 1750) na rozmowach w Warszawie z królem polskim o treści ordynacji królewskiej w sprawie skarg gdańszczan na Radę (z 10 II 1750). Opowiadał się za przyjęciem ordynacji z zastrzeżeniem praw i wolności Gdańska. W dalszym etapie sporu wszedł w skład trzyosobowej komisji Rady, mającej wystąpić przed przybyłymi do Gdańska kanclerzami i sądem asesorskim (12 XII 1751). Mieli oni zmusić Radę do przyjęcia bez zastrzeżeń ordynacji. Był jednym z tych, którzy 13 V 1752 zawarli porozumienie z przedstawicielem króla. Za aktywną pomoc, zwłaszcza w końcowym okresie pertraktacji, po raz trzeci mianowany burgrabią (1754). Pochowany w q kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Do roku 1945 nazwę Ferberweg nosiła obecna ul. Miszewskiego we Wrzeszczu. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:30, 1 mar 2014
[[File:Herb_rodu_Ferber__w_nad_portalem_plebanii_kościoła_NMP.JPG|thumb|Herb rodu Ferberów nad portalem plebanii kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]NATHANAEL GOTTFRIED FERBER (13 IV 1688 Gdańsk – 17 VII 1755 Gdańsk), burmistrz. Wnuk burmistrza q Constantina Ferbera (1625–1704), syn Johanna Nathanaela (16 III 1659 Gdańsk – 16 VII 1727 Gdańsk), ławnika gdańskiego w roku 1704, rajcy w 1708, burgrabiego w 1723. Od 1703 roku uczeń q Gimnazjum Akademickiego, od 1709 studiował na uniwersytecie w Lipsku, w 1713 w Strasburgu. W latach 1719–1723 reprezentant Kwartału Wysokiego, w roku 1723 ławnik, w 1733 rajca. Po kapitulacji q Wisłoujścia 22 VI 1734 wszedł w skład delegacji gdańskiej na rozmowy z feldmarszałkiem Burkhardem Christophem von Münnich co do warunków kapitulacji Gdańska, a następnie z przedstawicielami strony rosyjskiej i saskiej. Rozmowy doprowadziły do podpisania aktu kapitulacji (7 VII 1734). W latach 1735 i 1741 q burgrabia. Od 1746 roku do śmierci burmistrz. Reprezentował Gdańsk (koniec maja 1750) na rozmowach w Warszawie z królem polskim o treści ordynacji królewskiej w sprawie skarg gdańszczan na Radę (z 10 II 1750). Opowiadał się za przyjęciem ordynacji z zastrzeżeniem praw i wolności Gdańska. W dalszym etapie sporu wszedł w skład trzyosobowej komisji Rady, mającej wystąpić przed przybyłymi do Gdańska kanclerzami i sądem asesorskim (12 XII 1751). Mieli oni zmusić Radę do przyjęcia bez zastrzeżeń ordynacji. Był jednym z tych, którzy 13 V 1752 zawarli porozumienie z przedstawicielem króla. Za aktywną pomoc, zwłaszcza w końcowym okresie pertraktacji, po raz trzeci mianowany burgrabią (1754). Pochowany w q kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Do roku 1945 nazwę Ferberweg nosiła obecna ul. Miszewskiego we Wrzeszczu.
