WEGNER HEINRICH, organmistrz, instrumentarz
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''HEINRICH WEGNER''' (około 1785 – przed 1849), budowniczy organów i fortepianów, syn zarządcy szpitala q menonitów. W Gdańsku notowany od około 1816 roku, około 1830 także jako „destylator” (producent gorzałki), po roku 1839 jako właściciel domu przy Scheibenrittergasse (ul. Szklary). Zajmował się głównie naprawą i strojeniem organów i fortepianów zyskując duże uznanie. W 1832 roku publicznie wypróbowano wynaleziony przez niego aparat do ratowania tonących. Pracownię po nim prowadził jego syn i uczeń, Jacob Heinrich (około 1816 – 30 III 1897) | + | '''HEINRICH WEGNER''' (około 1785 – przed 1849), budowniczy organów i fortepianów, syn zarządcy szpitala q menonitów. W Gdańsku notowany od około 1816 roku, około 1830 także jako „destylator” (producent gorzałki), po roku 1839 jako właściciel domu przy Scheibenrittergasse (ul. Szklary). Zajmował się głównie naprawą i strojeniem organów i fortepianów zyskując duże uznanie. W 1832 roku publicznie wypróbowano wynaleziony przez niego aparat do ratowania tonących. Pracownię po nim prowadził jego syn i uczeń, Jacob Heinrich (około 1816 – 30 III 1897). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 10:37, 26 lut 2014
HEINRICH WEGNER (około 1785 – przed 1849), budowniczy organów i fortepianów, syn zarządcy szpitala q menonitów. W Gdańsku notowany od około 1816 roku, około 1830 także jako „destylator” (producent gorzałki), po roku 1839 jako właściciel domu przy Scheibenrittergasse (ul. Szklary). Zajmował się głównie naprawą i strojeniem organów i fortepianów zyskując duże uznanie. W 1832 roku publicznie wypróbowano wynaleziony przez niego aparat do ratowania tonących. Pracownię po nim prowadził jego syn i uczeń, Jacob Heinrich (około 1816 – 30 III 1897).
