MAŁA ZBROJOWNIA
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Mała Zbrojownia, Matthaeus Deisch, 1761–1765.JPG|thumb|Mała Zbrojownia, Matthaeus Deisch, 1761–1765]] | + | [[File:Mała Zbrojownia, Matthaeus Deisch, 1761–1765.JPG|thumb|''Mała Zbrojownia'', Matthaeus Deisch, 1761–1765]] |
[[File:Mała Zbrojownia, około 1900.JPG|thumb|Mała Zbrojownia, około 1900]] | [[File:Mała Zbrojownia, około 1900.JPG|thumb|Mała Zbrojownia, około 1900]] | ||
'''MAŁA ZBROJOWNIA''', zwana też Nową Zbrojownią (Neues Zeughaus), q pl. Wałowy 15. Dawny arsenał, położony na q Starym Przedmieściu, w południowo-zachodnim narożniku pierścienia q fortyfikacji. Wzniesiona w latach 1643–1645 według projektu q Georga Strakowskiego, z przeznaczeniem na magazyn ciężkich dział, które obok kul armatnich gromadzone były na parterze, w obszernym, jednoprzestrzennym pomieszczeniu, podzielonym sześcioma słupami, dźwigającymi podciąg, na którym opierały się belki stropowe. Na podciągu zawieszano lżejszą broń, elementy uzbrojenia ochronnego, które zapełniały również ściany. Na piętrze składowano pistolety, muszkiety i siodła dla kawalerii, przechowywano obiekty o znacznych gabarytach, np. w końcu XVII wieku elementy dekoracji ozdabiających trasę przejazdu władców polskich. Wzniesiona jako dwukondygnacyjny budynek o powierzchni około 1500 m² przyziemia i takiej samej poddasza zwieńczonego ośmioma szczytami. Dach złożony z dwóch części ustawionych wzdłuż i dwóch krótszych, umieszczonych prostopadle względem osi budynku. Nie otrzymała tak efektownego wystroju fasad jak q Wielka Zbrojownia. Dekoracje umieszczono na obramowaniach sześciu bram, na zwieńczeniach ośmiu szczytów – w postaci płonących kul – i na fasadzie wschodniej, na której umieszczono efektowny q herb Gdańska, podtrzymywany przez dwa lwy, pod którym widnieje data ukończenia budowy: 1645. W 1. połowie XIX wieku przebudowana: zlikwidowano poprzeczne części dachów, szczyty na ich zakończeniach i bramy od strony placu musztry (plac Wałowy), przekształcono pozostałe wejścia. W roku 1945 częściowo spłonęła; przetrwały ściany dolnej kondygnacji (w tym i płyta z herbem Gdańska). Odbudowana w formie z XVII wieku, wraz z pełnym odtworzeniem kształtu dachu i zlikwidowanych bram; nie zrekonstruowano dekoracji szczytów. Służyła różnym celom, m.in. do 1993 roku jako baza przedsiębiorstwa taksówkowego. Od 1994 roku użytkowana przez Wydział Rzeźby q Akademii Sztuk Pięknych. {{author: TD}} [[Category: Encyklopedia]] | '''MAŁA ZBROJOWNIA''', zwana też Nową Zbrojownią (Neues Zeughaus), q pl. Wałowy 15. Dawny arsenał, położony na q Starym Przedmieściu, w południowo-zachodnim narożniku pierścienia q fortyfikacji. Wzniesiona w latach 1643–1645 według projektu q Georga Strakowskiego, z przeznaczeniem na magazyn ciężkich dział, które obok kul armatnich gromadzone były na parterze, w obszernym, jednoprzestrzennym pomieszczeniu, podzielonym sześcioma słupami, dźwigającymi podciąg, na którym opierały się belki stropowe. Na podciągu zawieszano lżejszą broń, elementy uzbrojenia ochronnego, które zapełniały również ściany. Na piętrze składowano pistolety, muszkiety i siodła dla kawalerii, przechowywano obiekty o znacznych gabarytach, np. w końcu XVII wieku elementy dekoracji ozdabiających trasę przejazdu władców polskich. Wzniesiona jako dwukondygnacyjny budynek o powierzchni około 1500 m² przyziemia i takiej samej poddasza zwieńczonego ośmioma szczytami. Dach złożony z dwóch części ustawionych wzdłuż i dwóch krótszych, umieszczonych prostopadle względem osi budynku. Nie otrzymała tak efektownego wystroju fasad jak q Wielka Zbrojownia. Dekoracje umieszczono na obramowaniach sześciu bram, na zwieńczeniach ośmiu szczytów – w postaci płonących kul – i na fasadzie wschodniej, na której umieszczono efektowny q herb Gdańska, podtrzymywany przez dwa lwy, pod którym widnieje data ukończenia budowy: 1645. W 1. połowie XIX wieku przebudowana: zlikwidowano poprzeczne części dachów, szczyty na ich zakończeniach i bramy od strony placu musztry (plac Wałowy), przekształcono pozostałe wejścia. W roku 1945 częściowo spłonęła; przetrwały ściany dolnej kondygnacji (w tym i płyta z herbem Gdańska). Odbudowana w formie z XVII wieku, wraz z pełnym odtworzeniem kształtu dachu i zlikwidowanych bram; nie zrekonstruowano dekoracji szczytów. Służyła różnym celom, m.in. do 1993 roku jako baza przedsiębiorstwa taksówkowego. Od 1994 roku użytkowana przez Wydział Rzeźby q Akademii Sztuk Pięknych. {{author: TD}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 12:49, 16 lut 2014
MAŁA ZBROJOWNIA, zwana też Nową Zbrojownią (Neues Zeughaus), q pl. Wałowy 15. Dawny arsenał, położony na q Starym Przedmieściu, w południowo-zachodnim narożniku pierścienia q fortyfikacji. Wzniesiona w latach 1643–1645 według projektu q Georga Strakowskiego, z przeznaczeniem na magazyn ciężkich dział, które obok kul armatnich gromadzone były na parterze, w obszernym, jednoprzestrzennym pomieszczeniu, podzielonym sześcioma słupami, dźwigającymi podciąg, na którym opierały się belki stropowe. Na podciągu zawieszano lżejszą broń, elementy uzbrojenia ochronnego, które zapełniały również ściany. Na piętrze składowano pistolety, muszkiety i siodła dla kawalerii, przechowywano obiekty o znacznych gabarytach, np. w końcu XVII wieku elementy dekoracji ozdabiających trasę przejazdu władców polskich. Wzniesiona jako dwukondygnacyjny budynek o powierzchni około 1500 m² przyziemia i takiej samej poddasza zwieńczonego ośmioma szczytami. Dach złożony z dwóch części ustawionych wzdłuż i dwóch krótszych, umieszczonych prostopadle względem osi budynku. Nie otrzymała tak efektownego wystroju fasad jak q Wielka Zbrojownia. Dekoracje umieszczono na obramowaniach sześciu bram, na zwieńczeniach ośmiu szczytów – w postaci płonących kul – i na fasadzie wschodniej, na której umieszczono efektowny q herb Gdańska, podtrzymywany przez dwa lwy, pod którym widnieje data ukończenia budowy: 1645. W 1. połowie XIX wieku przebudowana: zlikwidowano poprzeczne części dachów, szczyty na ich zakończeniach i bramy od strony placu musztry (plac Wałowy), przekształcono pozostałe wejścia. W roku 1945 częściowo spłonęła; przetrwały ściany dolnej kondygnacji (w tym i płyta z herbem Gdańska). Odbudowana w formie z XVII wieku, wraz z pełnym odtworzeniem kształtu dachu i zlikwidowanych bram; nie zrekonstruowano dekoracji szczytów. Służyła różnym celom, m.in. do 1993 roku jako baza przedsiębiorstwa taksówkowego. Od 1994 roku użytkowana przez Wydział Rzeźby q Akademii Sztuk Pięknych.
