KOŚCIELECKA ANNA, dziennikarka
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
− | + | '''ANNA KOŚCIELECKA''' (ur. 22 VI 1939 Kraków), dziennikarka. W 1963 roku absolwentka polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1964 zamieszkała w Gdańsku, pracowała w Centrali Filmów Oświatowych (1966–1972) i Wojewódzkim Domu Kultury (1972–1974), redagowała Gdański Informator Kulturalny, była członkiem zespołu dwumiesięcznika „Ziemia Gdańska” (zob. q „Ziemia Gdańska. Biuletyn Metodyczny”). Od 1974 zawodowo związała się z dziennikarstwem, sekretarz redakcji miesięcznika społeczno-kulturalnego q „Litery”. Po rozwiązaniu redakcji, w 1975 przeszła do q „Głosu Wybrzeża”, początkowo pracowała w sekretariacie redakcji, następnie (1977) pełniła funkcję kierownika działu kulturalnego. W q stanie wojennym nie podjęła pracy w prasie partyjnej. Od 1982 roku podejmowała się zadań redaktorskich w wydawnictwie Centralnego Ośrodka Informacji Turystycznej, w q Gdańskim Towarzystwie Naukowym prowadziła sekretariat i prace redakcyjne przy „Słowniku Biograficznym Pomorza Nadwiślańskiego”. W latach 1987–1990 pracowała w zespole redakcyjnym miesięcznika „Komunikaty Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego”. W 1989 współorganizowała redakcję reaktywowanego po 50 latach dwutygodnika diecezji chełmińskiej (obecnie pelplińskiej) „Pielgrzym”, w której przyjęła funkcję zastępcy redaktora naczelnego. W roku 1992 przeszła do q „Dziennika Bałtyckiego”, jako publicystka i redaktor. Od 1998 na emeryturze, nadal uprawia zawód dziennikarski. We współpracy autorskiej z Pawłem Dzianiszem (q Tadeusz Jabłoński) wydała szkice krajoznawczo-historyczne ''Nadbałtyckie spotkania'' (dwie wersje – 1989 i 2004), reportaże historyczne ''Najpierw do miasta Gdańska'' (1996), ''Wojciechowa Europa. Szkice podróżne'' (wyróżniona tytułem Gdańskiej Książki Jesieni 2000) i ''Z krzyżmem i włócznią'' (2000). W 2006 laureatka nagrody Bursztynowego Notesu za całokształt twórczości. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] | |
− | {{author: JRD}} | + |
Wersja z 15:44, 14 lut 2014
ANNA KOŚCIELECKA (ur. 22 VI 1939 Kraków), dziennikarka. W 1963 roku absolwentka polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1964 zamieszkała w Gdańsku, pracowała w Centrali Filmów Oświatowych (1966–1972) i Wojewódzkim Domu Kultury (1972–1974), redagowała Gdański Informator Kulturalny, była członkiem zespołu dwumiesięcznika „Ziemia Gdańska” (zob. q „Ziemia Gdańska. Biuletyn Metodyczny”). Od 1974 zawodowo związała się z dziennikarstwem, sekretarz redakcji miesięcznika społeczno-kulturalnego q „Litery”. Po rozwiązaniu redakcji, w 1975 przeszła do q „Głosu Wybrzeża”, początkowo pracowała w sekretariacie redakcji, następnie (1977) pełniła funkcję kierownika działu kulturalnego. W q stanie wojennym nie podjęła pracy w prasie partyjnej. Od 1982 roku podejmowała się zadań redaktorskich w wydawnictwie Centralnego Ośrodka Informacji Turystycznej, w q Gdańskim Towarzystwie Naukowym prowadziła sekretariat i prace redakcyjne przy „Słowniku Biograficznym Pomorza Nadwiślańskiego”. W latach 1987–1990 pracowała w zespole redakcyjnym miesięcznika „Komunikaty Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego”. W 1989 współorganizowała redakcję reaktywowanego po 50 latach dwutygodnika diecezji chełmińskiej (obecnie pelplińskiej) „Pielgrzym”, w której przyjęła funkcję zastępcy redaktora naczelnego. W roku 1992 przeszła do q „Dziennika Bałtyckiego”, jako publicystka i redaktor. Od 1998 na emeryturze, nadal uprawia zawód dziennikarski. We współpracy autorskiej z Pawłem Dzianiszem (q Tadeusz Jabłoński) wydała szkice krajoznawczo-historyczne Nadbałtyckie spotkania (dwie wersje – 1989 i 2004), reportaże historyczne Najpierw do miasta Gdańska (1996), Wojciechowa Europa. Szkice podróżne (wyróżniona tytułem Gdańskiej Książki Jesieni 2000) i Z krzyżmem i włócznią (2000). W 2006 laureatka nagrody Bursztynowego Notesu za całokształt twórczości.