KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO IMIENIA MARYI
Linia 5: | Linia 5: | ||
|+ Proboszczowie kościoła Najświętszego Imienia Maryi | |+ Proboszczowie kościoła Najświętszego Imienia Maryi | ||
|- | |- | ||
− | | 1986–1991 | + | | style="vertical-align:top" | 1986–1991 |
− | | ks. Jerzy Rumiński <br /> | + | | style="vertical-align:top" | ks. Jerzy Rumiński <br /> |
(od 1 VI 1968 nieformalny wikary, od 1 III 1976 formalny, następnie proboszcz) | (od 1 VI 1968 nieformalny wikary, od 1 III 1976 formalny, następnie proboszcz) | ||
|- | |- |
Wersja z 19:20, 3 lut 2014
KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO IMIENIA MARYI, Krakowiec, ul. Kępna 22. Pierwotnie kaplica cmentarza ewangelickiego, wybudowana wraz z kostnicą w latach 1937–1938, według projektu inż. architekta Jakoba Honza. W 1945 roku świątynia uległa poważnemu uszkodzeniu (ucierpiały wieża i dach). W 1947 władze kościelne wystąpiły o przekazanie zniszczonej świątyni na potrzeby rosnącej w tym rejonie liczby katolików. Po uzyskaniu zgody przystąpiono do remontu, ukończonego w większości w 1955. Kaplica stała się sakralnym obiektem pomocniczym na terenie parafii q kościoła Matki Boskiej Bolesnej na Dolnym Mieście. W roku 1968 ustanowiono tu wikariat należący do parafii q kościoła św. Rodziny na Stogach. W 1976 przekształcono go w wikariat tzw. eksponowany, co było wstępem do utworzenia w 1986 samodzielnej jednostki parafialnej. Parafia pod wezwaniem Najświętszego Imienia Maryi objęła teren q Krakowca i q Górek Zachodnich. Za rządów drugiego proboszcza, ks. Ryszarda Lewarskiego, kontynuowano remont i modernizację świątyni. Między innymi w roku 1993 dobudowano nowy przedsionek oraz zakrystię. Kościół jednonawowy, zorientowany w osi północ-południe, z prezbiterium (i przyległą doń zakrystią) od północy, przykryty dachem dwuspadowym z kwadratową wieżyczką nad wejściem od strony południowej. Wewnątrz sklepienie beczkowe, kryte boazerią. W prezbiterium, nad ołtarzem XIX-wieczna figura Maryi z Dzieciątkiem, trzymającym w ręku bursztynowy różaniec. Na ścianach bocznych malowana na szkle Droga krzyżowa autorstwa Marii i Henryka Świeców (wykonana w 1981). Na terenie przykościelnym od strony zachodniej ołtarz polowy, a przy nim drewniana figura Matki Bożej.
1986–1991 | ks. Jerzy Rumiński (od 1 VI 1968 nieformalny wikary, od 1 III 1976 formalny, następnie proboszcz) |
1991–2007 | ks. Ryszard Lewarski |
2007– | ks. Krzysztof Pokoński |