POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA
| Linia 5: | Linia 5: | ||
[[File:Afisz koncertu w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, 1949.JPG|thumb|Afisz koncertu w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, 1949]] | [[File:Afisz koncertu w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, 1949.JPG|thumb|Afisz koncertu w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, 1949]] | ||
[[File:Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance.JPG|thumb|Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance]] | [[File:Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance.JPG|thumb|Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance]] | ||
| − | '''POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja.''' Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II wojny światowej. W czerwcu 1945 roku Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, następnie przy Gdańskim Towarzystwie Muzycznym. W roku 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez q Zygmunta Latoszewskiego, Studio Operowe. Orkiestra powiększyła się do 81 osób i znalazła w ścisłym gronie najlepszych tego typu polskich zespołów. Spowodowało to jej upaństwowienie i przyjęcie oficjalnej nazwy: Państwowa Filharmonia Bałtycka. Zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki z 10 IV 1953 nastąpiło połączenie Studia Operowego z Filharmonią Bałtycką w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką, z siedzibą przy al. Zwycięstwa 15 (szczegóły o siedzibie: q Opera Bałtycka). W styczniu 1975 roku odbył się pierwszy koncert założonej przez q Zygmunta Rycherta Gdańskiej Orkiestry Symfonicznej, która w 1976 roku, już w strukturach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej (i jako druga orkiestra w tej instytucji) zaczęła funkcjonować jako q Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej. W styczniu 1994 nastąpił administracyjny podział Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej na dwie samodzielne instytucje: Państwową Operę Bałtycką i Państwową Filharmonię Bałtycką. Przemianowanie Państwowej Filharmonii Bałtyckiej na Polską Filharmonię Bałtycką odbyło się na mocy zarządzenia wojewody gdańskiego z 22 XII 1998, a uchwałą z 6 III 2000 Sejmik Województwa Pomorskiego nadał jej imię Fryderyka Chopina. W 2007 roku odbyło się uroczyste otwarcie Centrum Muzyczno-Kongresowego na zrewitalizowanych terenach po byłej elektrociepłowni na q Ołowiance, obecnie oficjalnej siedzibie. <br/><br/> '''Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.''' Tradycje orkiestry sięgają roku 1945, ale jej bezpośrednią poprzedniczką była Gdańska Orkiestra Symfoniczna, założona w 1974, a od 1975 przemianowana na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Z. Rychert, pierwszy koncert odbył się 31 I 1975 w Gdańsku, w budynku | + | '''POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja.''' Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II wojny światowej. W czerwcu 1945 roku Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, następnie przy Gdańskim Towarzystwie Muzycznym. W roku 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez q Zygmunta Latoszewskiego, Studio Operowe. Orkiestra powiększyła się do 81 osób i znalazła w ścisłym gronie najlepszych tego typu polskich zespołów. Spowodowało to jej upaństwowienie i przyjęcie oficjalnej nazwy: Państwowa Filharmonia Bałtycka. Zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki z 10 IV 1953 nastąpiło połączenie Studia Operowego z Filharmonią Bałtycką w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką, z siedzibą przy al. Zwycięstwa 15 (szczegóły o siedzibie: q Opera Bałtycka). W styczniu 1975 roku odbył się pierwszy koncert założonej przez q Zygmunta Rycherta Gdańskiej Orkiestry Symfonicznej, która w 1976 roku, już w strukturach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej (i jako druga orkiestra w tej instytucji) zaczęła funkcjonować jako q Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej. W styczniu 1994 nastąpił administracyjny podział Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej na dwie samodzielne instytucje: Państwową Operę Bałtycką i Państwową Filharmonię Bałtycką. Przemianowanie Państwowej Filharmonii Bałtyckiej na Polską Filharmonię Bałtycką odbyło się na mocy zarządzenia wojewody gdańskiego z 22 XII 1998, a uchwałą z 6 III 2000 Sejmik Województwa Pomorskiego nadał jej imię Fryderyka Chopina. W 2007 roku odbyło się uroczyste otwarcie Centrum Muzyczno-Kongresowego na zrewitalizowanych terenach po byłej elektrociepłowni na q Ołowiance, obecnie oficjalnej siedzibie. <br/><br/> '''Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.''' Tradycje orkiestry sięgają roku 1945, ale jej bezpośrednią poprzedniczką była Gdańska Orkiestra Symfoniczna, założona w 1974, a od 1975 przemianowana na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Z. Rychert, pierwszy koncert odbył się 31 I 1975 w Gdańsku, w budynku Naczelnej Organizacji Technicznej przy ul. Rajskiej 6. Praca dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów w Polsce i poza jej granicami. Pierwszym wyjazdem zagranicznym był udział w 1976 roku w weneckich Vacanze Musicali. W 1987, pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, występując na XI Music Biennale w Berlinie w gronie takich zespołów jak Orkiestra Filharmonii Moskiewskiej, zdobyła Nagrodę Krytyki za najlepsze interpretacje (wśród których znalazło się m.in. wykonanie ''I symfonii'' Krzysztofa Pendereckiego). W roku 1989, podczas wspólnego europejskiego tournée z chórem Cecilien Verein z Frankfurtu nad Menem, koncertowała w Filharmonii Monachijskiej, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Concertgebouw w Amsterdamie, bazylice San Marco w Mediolanie. Dwa lata później koncertowała z ''Requiem'' G. Verdiego we Francji (Tours, Marsylia), w Szwajcarii (Zurych, Bazylea, Lozanna, Berno) oraz we Włoszech, gdzie wystąpiła dla papieża Jana Pawła II w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo. W bazylice św. Piotra w Rzymie 1 I 1997, pod batutą Jerzego Katlewicza, brała udział w oprawie muzycznej uroczystej mszy św. celebrowanej przez papieża Jana Pawła II, która zainaugurowała obchody milenijne Gdańska. Z okazji milenium Gdańska dała cykl koncertów współorganizowanych z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. W dorobku Orkiestry znajdują się także tak znaczące wydarzenia, jak: udział w koncercie Jeana Michela Jarre’a „Przestrzeń Wolności”, który odbył się w sierpniu 2005 roku na terenie Stoczni Gdańskiej, prawykonanie ''Kantaty o wolności'' Jana A.P. Kaczmarka, zamówionej przez marszałka województwa pomorskiego z okazji 25. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych (q porozumienie gdańskie) i powstania q Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, wykonanie (pod batutą sir Neville’a Marrinera) ''Requiem wojennego'' Benjamina Brittena, które uświetniło światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej, 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej, czy światowe prawykonanie dzieła Pawła Mykietyna ''Vivo XXX'', napisanego z okazji 30. rocznicy powstania Solidarności. Do ostatnich realizacji płytowych z jej udziałem należy nagranie ''Requiem wojennego'' Brittena pod batutą sir N. Marrinera (płyta otrzymała nominację do nagrody Fryderyka w roku 2011), nagranie ''VI symfonii'' i ''Koncertu skrzypcowego'' Stanisława Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova, rejestracja koncertu pod batutą Jerzego Maksymiuka (odbył się w ramach Gdańskiego Festiwalu Muzycznego) i rejestracja prawykonania ''Vivo XXX'' P. Mykietyna. {{author: KM}} <br /><br /> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
Wersja z 03:19, 30 sty 2014
POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja. Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II wojny światowej. W czerwcu 1945 roku Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, następnie przy Gdańskim Towarzystwie Muzycznym. W roku 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez q Zygmunta Latoszewskiego, Studio Operowe. Orkiestra powiększyła się do 81 osób i znalazła w ścisłym gronie najlepszych tego typu polskich zespołów. Spowodowało to jej upaństwowienie i przyjęcie oficjalnej nazwy: Państwowa Filharmonia Bałtycka. Zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki z 10 IV 1953 nastąpiło połączenie Studia Operowego z Filharmonią Bałtycką w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką, z siedzibą przy al. Zwycięstwa 15 (szczegóły o siedzibie: q Opera Bałtycka). W styczniu 1975 roku odbył się pierwszy koncert założonej przez q Zygmunta Rycherta Gdańskiej Orkiestry Symfonicznej, która w 1976 roku, już w strukturach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej (i jako druga orkiestra w tej instytucji) zaczęła funkcjonować jako q Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej. W styczniu 1994 nastąpił administracyjny podział Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej na dwie samodzielne instytucje: Państwową Operę Bałtycką i Państwową Filharmonię Bałtycką. Przemianowanie Państwowej Filharmonii Bałtyckiej na Polską Filharmonię Bałtycką odbyło się na mocy zarządzenia wojewody gdańskiego z 22 XII 1998, a uchwałą z 6 III 2000 Sejmik Województwa Pomorskiego nadał jej imię Fryderyka Chopina. W 2007 roku odbyło się uroczyste otwarcie Centrum Muzyczno-Kongresowego na zrewitalizowanych terenach po byłej elektrociepłowni na q Ołowiance, obecnie oficjalnej siedzibie.
Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej. Tradycje orkiestry sięgają roku 1945, ale jej bezpośrednią poprzedniczką była Gdańska Orkiestra Symfoniczna, założona w 1974, a od 1975 przemianowana na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Z. Rychert, pierwszy koncert odbył się 31 I 1975 w Gdańsku, w budynku Naczelnej Organizacji Technicznej przy ul. Rajskiej 6. Praca dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów w Polsce i poza jej granicami. Pierwszym wyjazdem zagranicznym był udział w 1976 roku w weneckich Vacanze Musicali. W 1987, pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, występując na XI Music Biennale w Berlinie w gronie takich zespołów jak Orkiestra Filharmonii Moskiewskiej, zdobyła Nagrodę Krytyki za najlepsze interpretacje (wśród których znalazło się m.in. wykonanie I symfonii Krzysztofa Pendereckiego). W roku 1989, podczas wspólnego europejskiego tournée z chórem Cecilien Verein z Frankfurtu nad Menem, koncertowała w Filharmonii Monachijskiej, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Concertgebouw w Amsterdamie, bazylice San Marco w Mediolanie. Dwa lata później koncertowała z Requiem G. Verdiego we Francji (Tours, Marsylia), w Szwajcarii (Zurych, Bazylea, Lozanna, Berno) oraz we Włoszech, gdzie wystąpiła dla papieża Jana Pawła II w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo. W bazylice św. Piotra w Rzymie 1 I 1997, pod batutą Jerzego Katlewicza, brała udział w oprawie muzycznej uroczystej mszy św. celebrowanej przez papieża Jana Pawła II, która zainaugurowała obchody milenijne Gdańska. Z okazji milenium Gdańska dała cykl koncertów współorganizowanych z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. W dorobku Orkiestry znajdują się także tak znaczące wydarzenia, jak: udział w koncercie Jeana Michela Jarre’a „Przestrzeń Wolności”, który odbył się w sierpniu 2005 roku na terenie Stoczni Gdańskiej, prawykonanie Kantaty o wolności Jana A.P. Kaczmarka, zamówionej przez marszałka województwa pomorskiego z okazji 25. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych (q porozumienie gdańskie) i powstania q Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, wykonanie (pod batutą sir Neville’a Marrinera) Requiem wojennego Benjamina Brittena, które uświetniło światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej, 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej, czy światowe prawykonanie dzieła Pawła Mykietyna Vivo XXX, napisanego z okazji 30. rocznicy powstania Solidarności. Do ostatnich realizacji płytowych z jej udziałem należy nagranie Requiem wojennego Brittena pod batutą sir N. Marrinera (płyta otrzymała nominację do nagrody Fryderyka w roku 2011), nagranie VI symfonii i Koncertu skrzypcowego Stanisława Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova, rejestracja koncertu pod batutą Jerzego Maksymiuka (odbył się w ramach Gdańskiego Festiwalu Muzycznego) i rejestracja prawykonania Vivo XXX P. Mykietyna.
| 1945–1946 | Zbigniew Turski |
| 1946–1949 | q Stefan Śledziński |
| 1949–1952 | q Zygmunt Latoszewski |
| 1952–1955 | q Kazimierz Wiłkomirski |
| 1955–1961 | Zygmunt Latoszewski |
| 1961–1968 | Jerzy Katlewicz |
| 1968–1972 | Jerzy Procner |
| 1972–1976 | Zbigniew Chwedczuk |
| 1975–1981 | q Zygmunt Rychert |
| 1981–1983 | Bogusław Madey |
| 1983–1984 | Jerzy Salwarowski (konsultant ds. artystycznych) |
| 1984–1986 | Wojciech Czepiel |
| 1987–1989 | q Wojciech Rajski |
| 1989–1991 | Paweł Przytocki |
| 1992–1993 | q Janusz Przybylski |
| 1993–1998 | q Roman Perucki |
| 1998–2003 | Zygmunt Rychert |
| 2004–2008 | Michał Nesterowicz |
| 2008– | Kai Bumann |
