PARK UPHAGENA
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Park_Uphagena__przed_1945_.JPG|thumb|Park Uphagena, przed 1945]] | [[File:Park_Uphagena__przed_1945_.JPG|thumb|Park Uphagena, przed 1945]] | ||
| − | '''PARK UPHAGENA''', we Wrzeszczu, obecnie między al. Grunwaldzką i ul. Uphagena, pierwotnie część posiadłości Monplaisir (Moja Przyjemność); ciągnął się od Potoku Królewskiej Doliny na zachód aż po początek obecnej al. Zwycięstwa na wschód, kompozycyjnie związany z barokowym dworem, który znajdował się w miejscu późniejszego q Dworu Uphagena (al. Grunwaldzka 5). Posiadłość założona w początku XVIII wieku przez q burmistrza Gabriela Bömelna, po jego śmierci (1740) własność jego zięcia grafa von Uhnruha. Sprzedana w 1763 roku na licytacji po śmierci grafa, należała następnie do członka q Towarzystwa Przyrodniczego dr. Ernesta Remusa, nabyta 30 III 1790 przez q Johanna Uphagena (1731–1802; q Dwór Uphagena). W roku 1896 posiadłość przejęły od q Związku Rodzinnego Uphagenów władze Gdańska z zamiarem parcelacji. W latach 1898 i 1906 w biurze mierniczego miejskiego Maximiliana Blocka (1853–1931) powstały dwie wersje projektu podziału jej gruntów. Wobec oporu mieszkańców i Towarzystwa Upiększania i Popierania Wrzeszcza parcelację powstrzymano na linii obecnej ul. Uphagena (za wzniesioną na rozparcelowanym gruncie willą q Rudolfa Patschkego), część zachodnią uratowano, w 1913 udostępniono jako park miejski. Z dawnej barokowej kompozycji parku pozostał regularny zarys i fragmenty starych obrzeżnych alej: lipowej i kasztanowcowej. W miejscu przecięcia się skośnych ścieżek powstał okrągły placyk, od strony północno-zachodniej, po półokręgu, obsadzony formowanymi lipami; po drugiej stronie posadzono róże. Dosadzono szereg drzew ozdobnych, m.in. rosnący i obecnie buk odmiany czerwonolistnej. Uporządkowano północną, nieregularną część, ukształtowano staw na q Potoku Królewskim i wybudowano drewnianą toaletę. Po stronie północnej monumentalnej alei kasztanowcowej przed rokiem 1918 staraniem Towarzystwa Upiększania i Popierania Wrzeszcza wybudowano korty tenisowe, w latach 20. przekazane przez władze Gdańska q | + | '''PARK UPHAGENA''', we Wrzeszczu, obecnie między al. Grunwaldzką i ul. Uphagena, pierwotnie część posiadłości Monplaisir (Moja Przyjemność); ciągnął się od Potoku Królewskiej Doliny na zachód aż po początek obecnej al. Zwycięstwa na wschód, kompozycyjnie związany z barokowym dworem, który znajdował się w miejscu późniejszego q Dworu Uphagena (al. Grunwaldzka 5). Posiadłość założona w początku XVIII wieku przez q burmistrza Gabriela Bömelna, po jego śmierci (1740) własność jego zięcia grafa von Uhnruha. Sprzedana w 1763 roku na licytacji po śmierci grafa, należała następnie do członka q Towarzystwa Przyrodniczego dr. Ernesta Remusa, nabyta 30 III 1790 przez q Johanna Uphagena (1731–1802; q Dwór Uphagena). W roku 1896 posiadłość przejęły od q Związku Rodzinnego Uphagenów władze Gdańska z zamiarem parcelacji. W latach 1898 i 1906 w biurze mierniczego miejskiego Maximiliana Blocka (1853–1931) powstały dwie wersje projektu podziału jej gruntów. Wobec oporu mieszkańców i Towarzystwa Upiększania i Popierania Wrzeszcza parcelację powstrzymano na linii obecnej ul. Uphagena (za wzniesioną na rozparcelowanym gruncie willą q Rudolfa Patschkego), część zachodnią uratowano, w 1913 udostępniono jako park miejski. Z dawnej barokowej kompozycji parku pozostał regularny zarys i fragmenty starych obrzeżnych alej: lipowej i kasztanowcowej. W miejscu przecięcia się skośnych ścieżek powstał okrągły placyk, od strony północno-zachodniej, po półokręgu, obsadzony formowanymi lipami; po drugiej stronie posadzono róże. Dosadzono szereg drzew ozdobnych, m.in. rosnący i obecnie buk odmiany czerwonolistnej. Uporządkowano północną, nieregularną część, ukształtowano staw na q Potoku Królewskim i wybudowano drewnianą toaletę. Po stronie północnej monumentalnej alei kasztanowcowej przed rokiem 1918 staraniem Towarzystwa Upiększania i Popierania Wrzeszcza wybudowano korty tenisowe, w latach 20. przekazane przez władze Gdańska q Technische Hochschule Danzig. Około połowy lat 20. XX wieku na terenie przyległym do kortów (obecnie ul. Uphagena 25) wybudowano siedzibę korporacji studenckiej Alemannia (Alemanniahaus). 17 VII 1927 postawiono pomnik poległych w I wojnie światowej żołnierzy niemieckich, po roku 1945 rozebrany. Na przełomie lat 60. i 70. XX wieku przez środek parku przeprowadzono ciepłociąg, co odbiło się niekorzystnie na kondycji drzew. {{author: KR}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 16:57, 28 sty 2014
PARK UPHAGENA, we Wrzeszczu, obecnie między al. Grunwaldzką i ul. Uphagena, pierwotnie część posiadłości Monplaisir (Moja Przyjemność); ciągnął się od Potoku Królewskiej Doliny na zachód aż po początek obecnej al. Zwycięstwa na wschód, kompozycyjnie związany z barokowym dworem, który znajdował się w miejscu późniejszego q Dworu Uphagena (al. Grunwaldzka 5). Posiadłość założona w początku XVIII wieku przez q burmistrza Gabriela Bömelna, po jego śmierci (1740) własność jego zięcia grafa von Uhnruha. Sprzedana w 1763 roku na licytacji po śmierci grafa, należała następnie do członka q Towarzystwa Przyrodniczego dr. Ernesta Remusa, nabyta 30 III 1790 przez q Johanna Uphagena (1731–1802; q Dwór Uphagena). W roku 1896 posiadłość przejęły od q Związku Rodzinnego Uphagenów władze Gdańska z zamiarem parcelacji. W latach 1898 i 1906 w biurze mierniczego miejskiego Maximiliana Blocka (1853–1931) powstały dwie wersje projektu podziału jej gruntów. Wobec oporu mieszkańców i Towarzystwa Upiększania i Popierania Wrzeszcza parcelację powstrzymano na linii obecnej ul. Uphagena (za wzniesioną na rozparcelowanym gruncie willą q Rudolfa Patschkego), część zachodnią uratowano, w 1913 udostępniono jako park miejski. Z dawnej barokowej kompozycji parku pozostał regularny zarys i fragmenty starych obrzeżnych alej: lipowej i kasztanowcowej. W miejscu przecięcia się skośnych ścieżek powstał okrągły placyk, od strony północno-zachodniej, po półokręgu, obsadzony formowanymi lipami; po drugiej stronie posadzono róże. Dosadzono szereg drzew ozdobnych, m.in. rosnący i obecnie buk odmiany czerwonolistnej. Uporządkowano północną, nieregularną część, ukształtowano staw na q Potoku Królewskim i wybudowano drewnianą toaletę. Po stronie północnej monumentalnej alei kasztanowcowej przed rokiem 1918 staraniem Towarzystwa Upiększania i Popierania Wrzeszcza wybudowano korty tenisowe, w latach 20. przekazane przez władze Gdańska q Technische Hochschule Danzig. Około połowy lat 20. XX wieku na terenie przyległym do kortów (obecnie ul. Uphagena 25) wybudowano siedzibę korporacji studenckiej Alemannia (Alemanniahaus). 17 VII 1927 postawiono pomnik poległych w I wojnie światowej żołnierzy niemieckich, po roku 1945 rozebrany. Na przełomie lat 60. i 70. XX wieku przez środek parku przeprowadzono ciepłociąg, co odbiło się niekorzystnie na kondycji drzew.
